Το άρθρο του Κώστα Σημίτη, στα «Νέα», «πάγωσε» τη Χαριλάου Τρικούπη. Απάντηση, υπό τη μορφή κάποιας ανακοίνωσης ή άτυπου σχολιασμού δεν πρόκειται να υπάρξει. Στο Κίνημα Αλλαγής δεν επιθυμούν να μπουν σε ένα δημόσιο «διάλογο» με τον πρώην πρωθυπουργό. Στο παρασκήνιο εκφράζεται έκπληξη αλλά και ενόχληση.
Οι απόψεις του Κώστα Σημίτη εξακολουθούν να έχουν ιδιαίτερο βάρος σε σημαντικό τμήμα του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου, του οποίου υπήρξε βασικός εκφραστής. Έφερε στο ΠαΣοΚ, το οποίο προσπάθησε να απομακρύνει από τον λαϊκισμό της δεκαετίας 80, κόσμο που κινούνταν στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς δημιουργώντας ελπίδες, που δεν ευοδώθηκαν, για τη δημιουργία μιας μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, πολέμιας κάθε μορφής λαϊκισμού, ταγμένης στην ευημερία της χώρας και των πολιτών της.
Το άρθρο του πρώην πρωθυπουργού έχει τίτλο «Ποια αντιπολίτευση;». Το ερώτημα μπορεί να αφορά και το περιεχόμενό του. Γιατί από το άρθρο του Κώστα Σημίτη απουσιάζει οποιαδήποτε αιχμή κατά της κυβέρνησης. Στην πρώτη φάση της πανδημίας η κυβέρνηση, δικαίως, πήρε τα εύσημα για τις αποφάσεις που έλαβε και τα ανακλαστικά που επέδειξε.
Όμως, στην παρούσα φάση, δέχεται κριτική για ελλιπή προετοιμασία, κακή εκτίμηση της κατάστασης όπως εξελισσόταν, και το κυριότερο, ατολμία στη λήψη αποφάσεων που οφειλόταν και στις πιέσεις τοπικών παραγόντων, όπως έγινε στις περιπτώσεις της Θεσσαλονίκης με αποτέλεσμα, κάτι που παραδέχθηκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να ληφθούν αποφάσεις με καθυστέρηση.
Όλα αυτά, είναι δουλειά της αντιπολίτευσης να τα αναδείξει. Σαφώς και έχει σημασία ο τρόπος και το ύφος. Και πράγματι, οι ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής, μετά την ανακοίνωση του δεύτερου lockdown, δεν απείχαν σε τόνους και διατυπώσεις.
Ωστόσο, η αντιπολίτευση που άσκησαν τα δύο κόμματα κατά την πρώτη φάση της πανδημίας δεν μπορεί να μπει κάτω από τον ίδιο παρονομαστή.
Αδικεί ο Κώστας Σημίτης το Κίνημα Αλλαγής, το αδικεί και όταν λέει ότι δεν έχει παρουσιάσει θέσεις. Έχει, για παράδειγμα, παρουσιάσει πρώτο θέσεις για τη διαχείριση της κρίσης και την επόμενη μέρα της, στις οποίες συνέβαλαν πρόσωπα, όπως ο Νίκος Χριστοδουλάκης, τα οποία εμπιστεύεται και υπήρξαν υπουργοί της κυβέρνησης του. Δεν μπορεί να έδωσαν στη δημοσιότητα 35 σελίδες για.. πέταμα.
Είναι βέβαιο ότι στόχος του Σημίτη, σε ό,τι αφορά το Κίνημα Αλλαγής, ήταν να επισημάνει αυτό που και βουλευτές του κόμματος τόνισαν στη Φώφη Γεννηματά, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που είχε μαζί τους: «Να μην γίνουμε ένας πιο σοβαρός ΣΥΡΙΖΑ».
Αλλά από αυτό το σημείο αρχίζει μια άλλη συζήτηση.
