Στις δυσκολίες λειτουργίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας στη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση εξ αιτίας του κορωνοϊού προσετέθησαν και εφέτος, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, οι διαβόητες καταλήψεις. Ιδιαίτερα μαζικές και μεγάλης διάρκειας, καθώς τροφοδοτούνται φανερά και αναίσχυντα από τα αριστερά κόμματα για ποικίλους υπαρκτούς ή προσχηματικούς έως εξωφρενικούς λόγους. Ενώ για τις ελλείψεις καθηγητών π.χ. θα μπορούσε το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί με πιο απλούς και πρακτικούς τρόπους, όπως με καθιστική διαμαρτυρία διαρκείας έξω από το υπουργείο Παιδείας που θα ήταν και αποτελεσματικότερη, προτιμάται γενικά κατά πάγια παράδοση η κατάληψη από μικρό αριθμό ανηλίκων μαθητών, που προετοιμάζονται για μελλοντική στελέχωση των κομμάτων από τα οποία στρατολογούνται. Για τη δήθεν νομιμοποίηση των καταλήψεων προβάλλεται η σχετική απόφαση από την πλειοψηφία των μαθητικών συμβουλίων. Με δημοκρατικές διαδικασίες, όπως διατρανώνεται για εντυπωσιασμό στη συντριπτική πλειονότητα των αγνοούντων τους νόμους, μολονότι άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται. Και δυστυχώς ούτε ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας και ο εκάστοτε Πρωθυπουργός τολμούν, μολονότι το οφείλουν, να ενημερώνουν τους καταληψίες και τους γονείς τους ότι οι καταλήψεις είναι παράνομες. Και συνεπώς κανένας νόμος δεν μπορεί να πάψει να ισχύει επειδή έτσι αποφάσισε η οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη μερίδα πολιτών. Συνεπώς ούτε και η πλειοψηφία των μαθητών ενός σχολείου. Μόνο η Βουλή αλλάζει τους νόμους. Και επειδή μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί δεν νομιμοποιούνται να κάνουν καταλήψεις ας τους πει η σιωπώσα υπουργός Παιδείας ότι καμία πλειοψηφία μαθητών δεν μπορεί να ματαιώσει την ισχύ ενός νόμου, όπως π.χ. δεν μπορεί να αποφασίσει ότι οι άρρενες μαθητές μπορούν να βιάζουν ατιμωρητί τις συμμαθήτριές τους.
Επιπλέον οι καταλήψεις συνοδεύονται συχνά και από μεγάλες φθορές στον εξοπλισμό των σχολείων, μουτζούρωμα των τοίχων με συνθήματα ή ακόμα και αισχρολογίες και γενικά με μετατροπή των χώρων διδασκαλίας σε αχούρια. Για να ακολουθήσουν μετά υποκριτικότατα νέες διαμαρτυρίες για την άθλια κατάσταση των σχολείων, την οποία οι ίδιοι προκαλούν. Και δυστυχώς και πάλι ούτε οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας ούτε τα λαλίστατα σε επουσιώδη ΜΜΕ ενημερώνουν ότι οι καταστροφές που συνεπάγονται συνήθως οι καταλήψεις παραβιάζουν το άρθρο 378 του Ποινικού Κώδικα το οποίο προβλέπει ότι όποιος καταστρέφει ή βλάπτει (ολικά ή εν μέρει) τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή αν τα καταστρεφόμενα χρησιμεύουν σε κοινό όφελος όπως είναι τα δημόσια σχολεία. Και φυσικά η ισχύουσα ατιμωρησία περιλαμβάνει και τα κόμματα, τα οποία ενθαρρύνουν την εν λόγω παραβατικότητα και παραπλανούν τα ανώριμα παιδιά ότι έχουν δικαίωμα στις καταλήψεις αν αποφασίζονται με δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες.
Μόνο μία φορά το 2007 ο κ. Στυλιανίδης ως υπουργός Παιδείας τόλμησε να δραστηριοποιήσει την επίσης μονίμως καθεύδουσα Δικαιοσύνη και έτσι ασκήθηκαν ποινικές διώξεις σε βάρος δεκαεπτάχρονων μαθητών. Επίσης με αγωγές ζητήθηκε από τους γονείς των μαθητών του σχολικού συγκροτήματος Παγκρατίου να καταβάλουν αποζημιώσεις ενός εκατομμυρίου για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι κανακάρηδές τους. Ομως ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Θα στοιχημάτιζα ότι οι σχετικές δίκες ακόμα εκκρεμούν, σκοπίμως ξεχασμένες, είτε έγιναν αλλά δεν επεβλήθη καμία κύρωση. Εύχομαι να διαψευσθώ.
