«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα».
Ένα ξεχωριστό αντιπολεμικό ποίημα του Γ. Σκούρτη. Το τραγουδήσαμε σε εκτέλεση Ν. Ξυλούρη, κάτω από τη Χούντα, ενάντια στους στρατοκράτες που γκρέμισαν τη Δημοκρατία και πρόδωσαν την Κύπρο. Τους στρατοκράτες που ενέπνευσαν το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής… Και σήμερα φαίνεται ήρθε ο καιρός να ξανατραγουδήσουμε τους στίχους ενάντια στους στρατοκράτες της Τουρκίας. «Τις πόρτες σπάσαν…στα Βαρώσια». Τριγυρίζουν τα γεωτρύπανα στο Καστελόριζο. «Τις πόρτες σπάσαν…» και για τα 12 ν. μίλια. Γυρεύουν να μοιραστούν τα «μαλάματα» της θάλασσάς μας, όπως στους στίχους του αφηγείται ο Κ. Βάρναλης.
Γυρεύουν να ξανακτίσουν τη «γαλάζια πατρίδα» από τη Θράκη στη Συρία, στο Ιράκ, στην Αρμενία, στην Κύπρο και αγνάντι στην Αφρική. Έγιναν οι παιδονόμοι της ευρύτερης περιοχής για να «καταπολεμήσουν τη βία», λέει σε δηλώσεις του ο Ερντογάν και καθυβρίζει τους πάντες, ηγέτες και κράτη, που δεν μοιράζονται το όνειρό του.
Η Ευρώπη κάνει πως δεν βλέπει…
Η Ευρώπη βρίσκεται χρόνια τώρα στην αναμονή. Τα οικονομικά συμφέροντα βάζουν σε δεύτερη μοίρα την αξιοπρέπεια της Ε.Ε.. Παρακολουθεί και σχολιάζει την παραβατική και προκλητική συμπεριφορά των στρατοκρατών της Τουρκίας. Ελπίζω όλοι να κατανοούν ότι στη γειτονιά μας έχουμε μια δικτατορική – στρατιωτική κυβέρνηση με περικάλυμμα την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Όποιος αντιστέκεται ή σηκώνει φωνή πηγαίνει φυλακή, ακόμη και αν είναι βουλευτής.
Η Ευρώπη υποκρίνεται και κάνει πως δεν βλέπει. Περιμένει λέει τις εξελίξεις. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. όλα παραπέμφθηκαν στην επόμενη Σύνοδο του Δεκεμβρίου. Τότε που η μεγάλη Γερμανία θα φύγει από την Προεδρία της Ε.Ε. Κι εμείς συνεχίζουμε να παρηγοριόμαστε με τις δηλώσεις και τα ψηφίσματα εταίρων και συμμάχων. Δεν λέμε να βάλουμε μυαλό, ότι από το 1975 έως σήμερα έχουμε εκατοντάδες ψηφίσματα για επίλυση του Κυπριακού, αλλά τίποτε δεν καταφέραμε.
Το τείχος της ντροπής
Αντίθετα, το τείχος της ντροπής και οι σαράντα χιλιάδες τουρκικού, κατοχικού στρατού μετά από τόσα χρόνια παραμένουν στο τελευταίο «αγκωνάρι» του ελληνισμού στην Αν. Μεσόγειο. Σήμερα, στο τρίγωνο Καστελόριζο – Ρόδος – Κύπρος αλωνίζουν τα γεωτρύπανα των στρατοκρατών. Αύριο θα πάνε νότια στην Κύπρο και την Κρήτη. Κι εμείς παρηγοριόμαστε ότι μαζέψαμε μεγάλη σοδειά από ψηφίσματα και δηλώσεις αλληλεγγύης κρατών και αξιωματούχων.
Τολμάμε να ψελλίζουμε στους ευρωπαίους εταίρους μας να πάρουν κάποια μέτρα. Για τα μάτια του κόσμου κάποιες κυρώσεις. Να σταματήσει η προμήθεια στην Τουρκία, εξοπλισμών από τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. Μας έστειλαν αμέσως την απάντηση αρνητική. Κι εμείς παρακολουθούμε αν θα αγκυροβολήσει το γεωτρύπανο κοντά στο Καστελόριζο.
Υποκρισία και ανοχή
Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται την υποκρισία και την ανοχή των ευρωπαίων εταίρων μας. Συνομιλεί μαζί τους, τους σιγοψιθυρίζει. Η οικονομική αγορά των 90 εκ. είναι πολύ μεγάλη. Τα οικονομικά σας συμφέροντα χορός από δισ. ευρώ. «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» στην κοινωνία της πληροφορίας όλα μαθεύονται. Εξάλλου στους πάντες είναι γνωστά. Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία έχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία και σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τον Ερντογάν. Το μήνυμα είναι καθαρό και αληθινό, όσο και αν είναι πικρό για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Κάθε φορά καινούρια διορία στις παραβιάσεις και τις προκλήσεις του Ερντογάν. Και αυτός φαίνεται να υπενθυμίζει κάτω από το τραπέζι στους εταίρους μας:
Να μου διασφαλίσετε ότι στο τραπέζι του διαλόγου, θα κατοχυρώσω τουλάχιστο τα μισά από αυτά που διεκδικώ από Ελλάδα και Κύπρο, αλλιώς θα συνεχίσω τις προκλήσεις και ό,τι προκύψει. Δεν πιστεύω να αμφισβητεί κανείς αυτή την αλήθεια.
Και το τραγικό όπως αναφέρει ο στίχος: «Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα». Φωνάζουν οι στρατοκράτες ότι το δίκιο είναι με το μέρος τους!!! Κι εμείς δηλώνουμε απλά, ότι στο τραπέζι του διαλόγου, συζητάμε μονάχα το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας των θαλάσσιων συνόρων μας. Και αν δεν λυθεί το πρόβλημα πάμε Χάγη.
Ειλικρινά διερωτώμαι: Εθελοτυφλούμε και ζούμε με ψευδαισθήσεις, ότι ο Ερντογάν θα παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις, που καθημερινά οι αξιωματούχοι και οι στρατοκράτες του δηλώνουν ότι δεν θα κάνουν βήμα πίσω.
Παρηγοριόμαστε ότι αν φύγει ο «τρελός» Ερντογάν θα παύσει η Τουρκία να διεκδικεί, θα λογικευθεί. Αν πραγματικά αυτά πιστεύει η πολιτική ηγεσία ζει με αυταπάτες και τα εθνικά συμφέροντα κινδυνεύουν απελπιστικά σήμερα και στο μέλλον.
Η Ελλάδα, όπως ακούω από σχολιαστές και δημοσιολογούντες, φαίνεται να προσδοκά ότι θα λυθούν τα μείζονα εθνικά μας θέματα, επειδή βουλιάζει η τουρκική λίρα και ο Ερντογάν θα αναγκασθεί να λογικευθεί. Η αλήθεια και η κοινή λογική λέει ότι όσο εσωτερικά θα πιέζεται, τόσο πιο αδιάλλακτος και αυταρχικός θα γίνεται προς τους γειτόνους, κάτω από το ιδεολογικό πέπλο της «γαλάζιας πατρίδας», που είναι το όραμά του.
Η λίρα βουλιάζει, αλλά…
Να δούμε στα μάτια την πραγματικότητα. Βουλιάζει η λίρα, αλλά οι ευρωπαϊκές τράπεζες των εταίρων μας στηρίζουν και κρατούν ζωντανή την τουρκική οικονομία, σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Η συμπεριφορά των στρατοκρατών της Τουρκίας, δεν αποσταθεροποιεί μονάχα την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας, αλλά προσβάλει βάναυσα την εικόνα της χώρας μας και ταπεινώνει το έθνος μας.
Αυτή η τεράστια ηθική προσβολή δεν επιτρέπεται να συνεχισθεί. Ο πληθυσμός μας σιγοψιθυρίζει: «Ως πότε παλληκάρια…» Το έθνος μας, οι στρατιωτικές μας δυνάμεις, πιστεύω ότι παρά τις όποιες διαφορές στους χειρισμούς έχουν ενότητα και υψηλό εθνικό φρόνημα. Η ιστορία και ο πολιτισμός μας επιβάλουν να δείξουμε την ισχύ μας με πράξεις και όχι με λόγια. Η εικόνα της αδύναμης και ανίσχυρης Ε.Ε. δεν μας τιμά. Η δίγλωσση διπλωματία έχει εξαντλήσει τα όρια της.
Είναι καιρός, αφού οι «οχτροί» όπως λέει το τραγούδι «τις πόρτες σπάσαν» στα Βαρώσια και συνεχίζουν να αλωνίζουν στις θάλασσές μας, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, να αλλάξουμε ρότα. Να διαμορφώσουμε συλλογική εθνική συνείδηση για την κατάσταση πραγμάτων και να χαράξουμε στρατηγική χωρίς σκοπιμότητες και μίζερες πολιτικές.
Να κατανοήσουμε ότι η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων στην Αν. Μεσόγειο, έρχεται σε σύγκρουση με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα κρατών – μελών της Ε.Ε, με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση.
Σε χειμερία νάρκη
Να κατανοήσουμε ότι ένας από τους τρεις βασικούς πυλώνες της Ε.Ε. για Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας βρίσκεται σε χειμέρια νάρκη. Η ενεργοποίησή του αποτελεί μονόδρομο, αν θέλουμε να διαφυλάξουμε τα ευρωπαϊκά σύνορα. Για τη χώρα μας και την Κύπρο που απειλούνται είναι άμεση και πρώτιστη εθνική ανάγκη.
Να κατανοήσουμε ότι η εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. ασκείται από τα κράτη – μέλη ανάλογα με την ισχύ τους και πολλές φορές ούτε στα ανέξοδα ψηφίσματα δεν υπάρχει ενιαία γραμμή.
Να κατανοήσουμε ότι έχουμε τα πάντα δώσει ως «νεοαποικία», θα έλεγε κανείς, στους φίλους μας Αμερικάνους, από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Πρέπει όμως να παύσουμε να πανηγυρίζουμε με τις δηλώσεις αξιωματούχων που αναφέρονται σε αυτονόητες αλήθειες, που εδράζονται στο διεθνές δίκαιο. Να ακούσουμε και από αυτούς μια λέξη, όπως της Ρωσίας, που υπενθύμισε στους γείτονες τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, με τη διάλυση του τουρκο-αφρικανικού στόλου, που έφερε τη λευτεριά της Ελλάδας.
Να κατανοήσουμε ότι η Άμυνα και η Ασφάλεια, ενός έθνους όταν απειλούνται κυριαρχικά δικαιώματα, διασφαλίζεται με στρατιωτικά μέσα, όταν η διπλωματία έχει εξαντλήσει τα όριά της. Η στρατιωτική ισχύς ορίζει τα όρια της προκλητικότητας των «οχτρών» και δεν φθάνουν οι διπλωματικές ενέργειες.
Στο «και πέντε»
Βρισκόμαστε πιστεύω στο και πέντε. Έχουν πατήσει κόκκινο έδαφος οι στρατοκράτες. Αν δεν αναλάβουμε πρωτοβουλίες, αν δεν δημιουργήσουμε γεγονότα ίσως τα πράγματα οδηγηθούν αρνητικά για τη χώρα μας στο άμεσο και το μεσοπρόθεσμο μέλλον. Θεωρώ απαραίτητο να παρθούν πρωτοβουλίες με πρακτικό ενδιαφέρον. Όταν οι ένοπλες δυνάμεις μας βρίσκονται σε πολεμική ετοιμότητα και εξουσία πρέπει να γίνουμε μια γροθιά και με εθνική συλλογική συνείδηση να δράσουμε.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου, σε Συμβούλιο Αρχηγών, ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας, πρέπει να χαράξει κόκκινες γραμμές. Να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλία και να θέσουν ενώπιον των ευθυνών τους τους ηγέτες της Ε.Ε.. Οι ευρωβουλευτές μας να προκαλέσουν συζητήσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων. Για την τύχη του τρίτου πυλώνα της Ε.Ε. το πρόβλημα δεν είναι διμερές, όπως φαίνεται με την Τουρκία, είναι ευρωπαϊκό και αφορά τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία. Δεν επιτρέπεται στο κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών – μελών να αφήνουν στην τύχη, την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων. Η ενεργοποίηση του πυλώνα της Κοινής Άμυνας και Ασφάλειας της Ε.Ε. είναι επιτακτική ανάγκη.
Τα ευρωπαϊκά σύνορα και τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. (Ελλάδα – Κύπρος) δεν επιτρέπεται να βρίσκονται σε ομηρία των οικονομικών συμφερόντων κρατών – μελών. Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να τολμήσουν να πάρουν αυτή την πρωτοβουλία Φαίνεται η λέξη ευρωστρατός, η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατιωτικού σώματος, να είναι απαγορευμένη λέξη στα ευρωπαϊκά συμβούλια και τη διπλωματία. Πιστεύω όμως βάσιμα ότι οι θεμελιωτές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος θα θύμιζαν στους νεότερους ότι χωρίς άμυνα και ασφάλεια, καμία κοινότητα δεν μπορεί να επιβιώσει. Οφείλουμε επίσης να υπερβούμε τις αυταπάτες ότι ακόμη και με κυρώσεις, που δεν πιστεύω να παρθούν ή να εφαρμοσθούν, η Τουρκία θα σταματήσει την προκλητική επεκτατική της συμπεριφορά.
Η διπλή στρατηγική του Ερντογάν
Η τηλε-πολιτική του Ερντογάν έχει μια διπλή στρατηγική: αυτή της πρόκλησης και του μίσους, κάτω από το όραμα της «γαλάζιας πατρίδας». Η προσφιλής του τακτική είναι δυο βήματα μπροστά, με μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις και ένα βήμα πίσω, ως διαλλακτικός για να εξασφαλίσει μέρος των διεκδικήσεων. Δηλαδή. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ζητάει τη «μοιρασιά» του Αιγαίου και τα μισά από τα «μαλάματα» της Αν. Μεσογείου.
Η τηλε-πολιτική της εικόνας, πέρα από την πραγματικότητα, έχει ουσιαστικό και συμβολικό χαρακτήρα. Η τυραννία της εικόνας στις μέρες μας διαμορφώνει – επηρεάζει καθοριστικά ατομικές και συλλογικές συνειδήσεις. Μάλιστα η τηλε-πολιτική όπως εκφράζεται από τον «τραμπισμό», τον «ερντογαμισμό» και τον «πουτινισμό», διαδίδεται παντού σαν τον ιό.
Με τη στρατηγική της πρόκλησης, ο Ερντογάν απειλεί τους πάντες, επιδιώκοντας να ταπεινώσει ηγεσίες και ταυτόχρονα να επιδείξει πυγμή ότι δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Προκλητικά δηλώνει ότι η Ευρώπη δεν έχει αξιοπιστία. Προκλητικά δηλώνει ότι αν δεν αναγνωρίσει η Ε.Ε. τις διεκδικήσεις της Τουρκίας θα οδηγηθεί σε διάλυση και φυγόκεντρες καταστάσεις όπως η Αγγλία. Προκλητικά αξιωματούχοι στέλνουν «χαιρετίσματα στο Φατίχ, στο Γιαβούζ στο Κανονί και το Oruc Reis» που οργώνουν τις θάλασσες για φυσικό αέριο. Πρακτικά βήματα και μέτρα καταδίκης των ενεργειών της Τουρκίας δεν γίνονται. Όλα κινούνται στη λογική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο».
Από αναβολή σε αναβολή
Η Ευρώπη από αναβολή σε αναβολή δεν παίρνει αποφάσεις με πρακτικό αντίκρισμα. Βρίσκεται ακόμη στο παρατηρητήριο, δέσμια των οικονομικών συμφερόντων των κρατών –μελών της Ε.Ε. (Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία κ.α.). Κάνει πως δεν αισθάνεται την ταπείνωση από λόγια και έργα του Ερντογάν. Κι εμείς «γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα». Σίγουροι πως η οικονομία της Τουρκίας θα «βουλιάξει» και θα έρθει η λευτεριά. Ότι η Ε.Ε. κάποτε θα αποφασίσει για κυρώσεις και εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία.
Είναι ανάγκη να μην «γελάμε σαν τα παιδιά», όπως αναφέρει το τραγούδι. Είναι ανάγκη να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Καλός ο λόγος του Πρωθυπουργού να υπάρξει εμπάργκο όπλων, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πήρε αμέσως την απάντηση. Οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι αρνητικοί. Να ζητήσει όμως να ξεκινήσουν διαδικασίες ενίσχυσης και προστασίας των ευρωπαϊκών συνόρων με την ενεργοποίηση του πυλώνα της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας για τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατιωτικού σώματος είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος για τα εθνικά μας συμφέροντα. Να αποφασίσει η πολιτική ηγεσία της χώρας την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια αρχής αρξάμενης στο από το Νότο – Κρήτη είναι μία άμεση άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με πολλαπλά μηνύματα στην Τουρκία αλλά και στη διεθνή κοινότητα.
Να τρέξει η Τουρκία πίσω από τις εξελίξεις
Να προχωρήσουμε στη συνέχεια με διάλογο στη διακεκομμένη ζώνη Καστελόριζο – Κάρπαθος – Ρόδος, είναι αποφασιστικό βήμα να σταματήσει η θαλασσοταραχή του πολέμου στην περιοχή. Να τρέξει κάποτε και η Τουρκία πίσω από τις εξελίξεις που εμείς θα δημιουργήσουμε. Ένα βήμα πιο μπροστά πρέπει να κάνουμε για να αποφασίσει η Ε.Ε, να υπερβεί τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών – μελών με την Τουρκία, θέτοντας σε πρώτη προτεραιότητα τη φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων και την έμπρακτη αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και την Κύπρο.
Ουδείς είναι πολεμοχαρής, αλλά και η ανοχή έχει τα όριά της. Η εικόνα και η αξιοπρέπεια της χώρας μας δοκιμάζεται.
Ζητάω ως απλός πολίτης που αγαπάω την πατρίδα μου, να πάψει η Ελλάδα να παρατηρεί και να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Είναι καιρός για δράση πριν τα πράγματα δεν έχουν γυρισμό. «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί». Κι εμείς πρέπει να αφήσουμε το παρατηρητήριο και τη βυζαντινολογία για το τι θέλει και τι δεν θέλει ο Ερντογάν και πότε θα βασιλέψει η λογική.
Η ισχύς της χώρας μπορεί να θέσει φραγμό στις προκλήσεις. Οι πρωτοβουλίες της χώρας μπορούν να υποχρεώσουν τους ευρωπαίους εταίρους μας, να τους πείσουν ότι η φύλαξη των συνόρων της Ε.Ε., της κοινής πατρίδας μας είναι πολυτιμότερη από τα οικονομικά συμφέροντα, αν θέλουμε ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία κρατών και λαών.
Λουκάς Θ. Αποστολίδης, Διευθύνων Εταίρος
