Η αναζήτηση κοινωνικών συμμαχιών είναι το ζητούμενο πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μετά την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή επί της πρότασης μομφής κατά του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα. Και αυτό, διότι ούτε αχνοφαίνεται προοπτική κοινοβουλευτικής συμμαχίας ή έστω συνεργασίας σε κάποια βασικά ζητήματα με το ΚΙΝΑΛ, το ΜΕΡΑ25 και το ΚΚΕ.
Με αυτό ως δεδομένο ο Αλέξης Τσίπρας θα πορευτεί το επόμενο διάστημα, έχοντας ως κέρδος, τουλάχιστον για την τρέχουσα περίοδο, μια ικανοποιητική συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κόμματός του. Βέβαια, το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ- Π.Σ. που ήλπιζε σε ευρύτερες κοινοβουλευτικές συμμαχίες δεν ήταν μια κομματική συσπείρωση και τώρα πλέον πρέπει να στραφεί περισσότερο σε κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες.
Μακρύς και ανηφορικός ο δρόμος
Εξάλλου, υπάρχει μακρύς και ανηφορικός δρόμος ακόμα, αν και ελπίζει και αυτό θα προβάλλει με ένταση το επόμενο διάστημα, να δημιουργηθεί με μπροστάρη τον ΣΥΡΙΖΑ ένα μέτωπο (τοίχος λένε από την ηγετική ομάδα) των προοδευτικών δυνάμεων έναντι του νέου πτωχευτικού. Μάλιστα, επ’ αυτού σημειώνουν ότι θα δούμε φαινόμενα Ισπανίας με εξώσεις μαζικές το επόμενο διάστημα και επιμένουν ότι προωθείται η «διάλυση οποιασδήποτε προστασίας της πρώτης κατοικίας».
Για τη δημιουργία αυτού του μετώπου, παρά τις διαφορές που υπάρχουν με τα άλλα κόμματα, θεωρούν ότι δυνητικά μπορεί να διαδραματίσει ρόλο η απομόνωση της ΝΔ στο κοινοβούλιο καθώς ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που στήριξε το νομοσχέδιο.
Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ πρέπει να εξηγήσει με πειστικότητα γιατί τον νόμο Κατσέλη της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου δεν τον ψήφισε και τώρα τον επικαλείται ως ένα από τα όπλα του. Πάντως, την επομένη της καταψήφισης της πρότασης μομφής και εν μέσω της ψηφοφορίας για τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα βγήκε και το πρώτο διαδικτυακό βιντεάκι του κόμματος με αιχμηρό αντιπολιτευτικό λόγο, επιβεβαιώνοντας το «Βήμα» που ανέφερε ότι θα ξεκινήσει με το συγκεκριμένο θέμα μια ιδιότυπη «πολιτική σταυροφορία».
Η επιχειρηματολογία
Το επιχείρημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ότι για πρώτη φορά μετά τη δεκαετή κρίση και τα μνημόνια, «η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει αυτό που δεν τόλμησε να κάνει καμία κυβέρνηση, ούτε καν το ΔΝΤ» και όπως εξηγούν τα κεντρικά του στελέχη, «το κάνει την ώρα που η χώρα βρίσκεται στην πιο βαθιά μεταπολεμική ύφεση, με έκρηξη ανεργίας, μισθολογικών μειώσεων και λουκέτων στην αγορά από τις πολιτικές επιλογές της για τα ανύπαρκτα μέτρα στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων».
Παράλληλα, αναφέρουν ότι αίρει για πρώτη φορά την προστασία πρώτης κατοικίας, ανοίγοντας το δρόμο σε αθρόους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, πτωχεύσεις ακόμα και φυσικών προσώπων και ακραία αναδιανομή πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω.
«Η προστασία της πρώτης κατοικίας καταργείται οριζόντια για όλους, ακόμη και για τους πιο φτωχούς. Δεν θα υπάρχει καμία δεύτερη ευκαιρία, παρά μόνο για τις τράπεζες. Για τους πιο φτωχούς μάλιστα που θα χάνουν το σπίτι τους, αφού θα έχουν πτωχεύσει, θα υποχρεούνται να πληρώνουν ενοίκιο για το σπίτι τους για 12 χρόνια και να πληρώνουν τελικά διπλάσια και τριπλάσια ποσά από το αρχικό δάνειο που είχαν λάβει» τονίζουν.
Στο αντεπιχείρημα ότι και επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πλειστηριασμοί η απάντηση θα είναι, ότι: δεν έγινε κανένας πλειστηριασμός λαϊκής πρώτης κατοικίας, καθώς υπήρχε πάντα πλαίσιο προστασίας της.
Το κρίσιμο στοίχημα
Το κρίσιμο όμως στοίχημα για τον Αλέξη Τσίπρα, όσο και εάν αυτό δεν τονίζεται, είναι να ξεκολλήσει δημοσκοπικά και να καταγράψει ανοδική πορεία και κυρίως να πείσει τους απογοητευμένους από την κυβέρνηση που μετακινούνται κυρίως προς την «γκρίζα ζώνη» της αδιευκρίνιστης ψήφου. Και το κρίσιμο είναι κατά πόσο μπορεί και με ποιο τρόπο θα κινητοποιήσει και προσελκύσει εκλογικό ακροατήριο από τη «γκρίζα ζώνη».
Και όπως πολύ ορθά επισημαίνει στο 5ο δελτίο (εκλογικές τάσεις) του το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς με την υπογραφή της Δανάης Κολτσίδα και του Κώστα Πουλάκη, για την αντιπολίτευση, «το μεγάλο ερώτημα είναι αν μπορεί να ακούσει τη βουή της κοινωνίας και να δείξει με επιχειρήματα ότι ‘‘ο βασιλιάς είναι γυμνός’’».
Στο σημείο αυτό υπογραμμίζουν ότι ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε μερικές περιπτώσεις θολώνει τον αντιπολιτευτικό πολιτικό του λόγο, όχι πλέον τόσο γιατί οι πολίτες κρίνουν περισσότερο τα πεπραγμένα του και λιγότερο τα λεγόμενά του, όσο γιατί το ίδιο το κόμμα βρίσκεται συχνά σε αμηχανία, μην μπορώντας να αξιολογήσει κριτικά – και ενδεχομένως να απορρίψει – κυβερνητικές επιλογές του, που σε τελική ανάλυση έγιναν υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες και μέσα στο πλαίσιο ενός επιβληθέντος μνημονίου.
