Πέρυσι τέτοια εποχή, στις Βρυξέλλες βασανίζονταν με ένα πολύ σοβαρό θέμα. Πώς θα ονομαζόταν το χαρτοφυλάκιο του Μαργαρίτη Σχοινά, αντιπροέδρου της Επιτροπής. Ενοχλούσε κάποιους ο όρος «προστασία του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής», όπως ήταν αρχικά η ονομασία. Προτιμήθηκε η «προώθηση του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».
Τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία τις τελευταίες ημέρες, αναδεικνύουν την σοβαρότητα του θέματος. Τι χρειάζεται άραγε ο Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής; Προστασία ή προώθηση; Απειλείται ή απλώς θέλει καλύτερο μάρκετινγκ;
Είναι φανερό ότι η απειλή είναι εδώ. Ο ακραίος ισλαμικός φανατισμός και η εκδήλωσή του στην καρδιά της Ευρώπης, όπου η ισλαμική τρομοκρατία οργιάζει, οφείλουν να αφυπνίσουν τους πάντες.
Η εκστρατεία που έχει ξεκινήσει ο Εμανουέλ Μακρόν έπειτα από την δολοφονία δι’ αποκεφαλισμού του καθηγητή Σαμιέλ Πατί, είναι η αρχή του σοβαρότερου αγώνα που καλείται να δώσει η Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην πραγματικότητα είναι μία εκστρατεία αναθεώρησης πολλών από εκείνα που οι περισσότεροι θεωρούσαν δεδομένα , αλλά όπως αποδεικνύεται απειλούνται εδώ και κάποια χρόνια. Η ευρωπαϊκή ανεκτικότητα και κυρίως η διαστρέβλωσή της, έχουν λειτουργήσει ως βόμβα στην καρδιά της Ενωσης. Αποτέλεσμα ήταν ότι σήμερα, η Ευρώπη πολεμά στην ουσία στο έδαφός της απέναντι στον ισλαμιστικό παροξυσμό, προσπαθώντας να αναδείξει τις αρετές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι τόσο αν έγιναν λάθη τα προηγούμενα χρόνια και ποια. Είναι περισσότερο ότι απέναντι σε αυτόν τον εχθρό, ο αγώνας πρέπει να είναι ενιαίος και κοινός.
Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, από την στιγμή που στον πόλεμο αυτό έχει εμπλακεί η Τουρκία του Ερντογάν, ως αυτόκλητου ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου και μάλιστα των ακραίων εκφράσεών του.
Υπό αυτό το πρίσμα, δεν νοείται να συνεχιστεί για πολύ ακόμη η επαμφοτερίζουσα στάση των ισχυρών της Ευρώπης έναντι της Τουρκίας. Είναι μία χώρα που έχει ως στρατηγικό στόχο την υπονόμευση της Ενωσης. Ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η στήριξη και μόνο που παρέχει ο Ερντογάν στους ακραίους ισλαμιστές αρκεί ως αφορμή και ως πειστική αιτιολόγηση, αν οι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο δεν συγκινούν και τόσο τους Γερμανούς, τους Ισπανούς και κάποιους άλλους.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το θέμα έχει ιδιαίτερη σημασία. Αφενός λόγω της γειτνίασης, αφετέρου λόγω της υπό διαμόρφωση κατάστασης. Το μήνυμα του Αιγύπτιου Προέδρου Αλ Σίσι προς τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (όπως αποκαλύφθηκε στα Νέα), για την προσοχή που απαιτείται λόγω της δράσης ισλαμιστικών θυλάκων, εξηγεί πολλά και απαιτεί άμεση και συνεχή εγρήγορση.
Τα όσα συμβαίνουν πιθανώς και να συνιστούν μία τομή στον Ιστορικό χρόνο. Η Ευρώπη οφείλει να αναθεωρήσει τα πάντα σε ό,τι αφορά την σχέση της με την Τουρκία και τον ισλαμικό κόσμο και με βάση αυτά να διαμορφώσει στρατηγικές, νομικά πλαίσια και διαδικασίες προάσπισης των δημοκρατικών κεκτημένων της. Ενδεχομένως, με βάση αυτά θα πρέπει να αναθεωρηθούν και πολλά ζητήματα που σχετίζονται με την μεταναστευτική πολιτική, το εκπαιδευτικό σύστημα, την θεμελίωση των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών σε νέες βάσεις και την εγκατάλειψη διαφόρων μύθων, μεταξύ των οποίων και εκείνων της αφομοίωσης, ενσωμάτωσης κλπ.
Κάτι τέτοιο δεν θα σημάνει την αλλοίωση της Ενωσης και της φυσιογνωμίας της. Αντιθέτως, θα πρόκειται για την εκπλήρωση ενός υπέρτατου χρέους προς τους πολίτες της.
