Από τότε που ξέσπασε η πανδημία, τo μεγάλο στοίχημα ήταν η επίτευξη της δύσκολης ισορροπίας ανάμεσα στην προστασία της δημόσιας υγείας και την απρόσκοπτη συνέχιση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους μετεωρίζονται οι πολιτικές των κυβερνήσεων παγκοσμίως εδώ και σχεδόν ένα χρόνο αναζητώντας την κατάλληλη στρατηγική, το ιδανικό μίγμα πολιτικής, που θα λύσει την εξίσωση και θα οδηγήσει στις όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες.
Παρά τη ραγδαία επιδείνωση των επιδημιολογικών συνθηκών, τόσο στη χώρα μας, όσο και πανευρωπαϊκά, η κυβέρνηση, κρίνοντας από τα τελευταία μέτρα που ανακοίνωσε, φαίνεται ότι σε αυτό το δεύτερο πανδημικό κύμα παραμένει σταθερή σε μια πιο ήπια, σταδιακή και συντηρητική τακτική έναντι της πανδημίας.
Δείχνει να επιδιώκει τη μικρότερη δυνατή διατάραξη της οικονομικής δραστηριότητας παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τετραψήφιο αριθμό κρουσμάτων.
Το κρίσιμο ερώτημα – το οποίο μόνο στην πράξη μπορεί να απαντηθεί – είναι εάν η συγκεκριμένη τακτική είναι η ενδεδειγμένη ή εάν εμπεριέχει τον κίνδυνο να φέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα σε βάθος χρόνου.
Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Όπως πρεσβεύουν οι θιασώτες της σκληρής γραμμής, εάν τα τωρινά μέτρα αποδειχθούν ανεπαρκή, ο κίνδυνος εκτροχιασμού της κατάστασης ενισχύεται, φέρνοντας πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου lockdown με ολέθριες συνέπειες για την οικονομία.
Στο σημείο αυτό θα ήταν χρήσιμο να αποσαφηνιστεί τι εννοούμε με τον όρο «αυστηρά μέτρα». Ποια ακριβώς είναι τα μέτρα αυτά τα οποία θεωρούμε ότι μπορούν να προκαλέσουν πλήγμα στην οικονομία.
Η καθολική χρήση της μάσκας, για παράδειγμα, ανεξάρτητα από «ζώνες», είναι ένα προληπτικό μέτρο που θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικό χωρίς να βλάψει την οικονομία.
Γι’ αυτό λοιπόν η χρήση της θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλη τη χώρα. Όχι, δηλαδή, μόνο στις «πορτοκαλί» και «κόκκινες» ζώνες, αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες, ώστε να προληφθεί η επιδημιολογική επιβάρυνση.
«Η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο», είχε πει χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός. Για ποιο λόγο λοιπόν να μην «εμβολιαστεί» όλος ο πληθυσμός;
Η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου καθώς και άλλες πρωτοβουλίες με ουδέτερο οικονομικό αποτύπωμα, όπως η διεύρυνση της τηλεργασίας, τα βαρύτερα πρόστιμα για την παραβίαση των κανόνων, και η μείωση του συνωστισμού στα ΜΜΜ, προστατεύουν την οικονομία, καθώς απομακρύνουν το ενδεχόμενο γενικευμένης καραντίνας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
