Η επιλογή της εμφάνισης του Πρωθυπουργού την προηγούμενη εβδομάδα, προκειμένου να ανακοινώσει μέτρα αμφιβόλου βαρύτητας και αποτελεσματικότητας, φάνηκε ότι ήταν μάλλον δυσανάλογης σημασίας. Ούτε τα συγκεκριμένα μέτρα πείθουν κάποιον περισσότερο από τα προηγούμενα, ούτε φαίνεται ότι θα σώσουν την κατάσταση.
Το πρώτο τεστ του Σαββατοκύριακου ήταν μάλλον αποτυχημένο. Κέντρα μαζικής διασκέδασης στο κέντρο της Αθήνας και στα πέριξ ήταν ασφυκτικά γεμάτα, σε κάποια οι ιδιοκτήτες «κλείδωναν» τις πύλες απαγορεύοντας την έξοδο (!) μετά τα μεσάνυχτα, οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θύμιζαν την ίδια ώρα παραμονές Πρωτοχρονιάς άλλων περιόδων ανεμελιάς και ασυδοσίας. Κάτι που φανερώνει ότι η μάζα δεν λέει καθήσει σπίτι της, να μαζευτεί κάπως, να επιλέξει κάποιους άλλους τρόπους διασκέδασης.
Τα δείγματα είναι απογοητευτικά, τα μαθήματα του καλοκαιριού φαίνεται ότι δεν έχουν γίνει μαθήματα ούτε για τους νεαρούς ή λιγότερο νεαρούς πολίτες, ούτε όμως και για τους υπευθύνους και ειδικότερα για εκείνους που λαμβάνουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Εδώ και καιρό, τα περισσότερα δεδομένα, επιστημονικά και κοινωνιολογικά, είναι γνωστά σε όλους. Οι υπεύθυνοι μπορούν να συνεκτιμήσουν και να λάβουν ορθές αποφάσεις, επίπονες για κάποιους αλλά πιο λειτουργικές για το σύνολο.
Θα μπορούσαν μάλιστα να λάβουν κάποια έμπνευση από την Ιταλία, η οποία μετά την τραγωδία της άνοιξης, κατόρθωσε να ελέγξει αρκετά αποτελεσματικά την δεύτερη φάση της πανδημίας.
Αυτό μπορεί να γίνει με απλά και εφαρμόσιμα μέτρα, πολύ πιο λογικά και αποτελεσματικά από το να φορά κανείς μάσκα ενώ βαδίζει μόνος στο ύπαιθρο…
Ένα βασικό και επιβεβλημένο μέτρο είναι η καθολική απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων μαζικής διασκέδασης (κλαμπ). Όχι ή απαγόρευση των ορθίων, γιατί δεν έχει κανένα νόημα. Η ολοκληρωτική απαγόρευση. Το λουκέτο. Προληπτικά και όχι κατασταλτικά. Αυτό συνέβη στην Ιταλία, αυτό έπρεπε να έχει συμβεί και στην Ελλάδα και μάλιστα από το καλοκαίρι. Θα είχαμε γλιτώσει από πολλά.
Την στιγμή που προσπαθείς να αδειάσεις τις πλατείες, δεν έχει κανένα νόημα να επιτρέπεις την λειτουργία τέτοιων καταστημάτων, στα οποία ιδιοκτήτες και θαμώνες οργίασαν κατά την πρώτη ημέρα εφαρμογής των – υποτίθεται – σκληρών μέτρων. Εννοείται πως και η παραδειγματική τιμωρία, βάσει των προβλεπομένων, θα έπρεπε να μην συζητείται και να έχει υπάρξει ήδη.
Υπάρχει ακόμη χρόνος για να συμβούν όλα αυτά; Θεωρητικώς ναι. Αρκεί να γίνουν οι σωστές επιλογές και να επικρατήσει η λελογισμένη τόλμη και αποφασιστικότητα. Δεν είναι πυρηνική φυσική, είναι στοιχειώδης λογική.
