Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει σε αυτήν τη συγκυρία και υπό αυτές τις συνθήκες να καταθέσει πρόταση μομφής, είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί με πολιτικά κριτήρια.
Τι μπορεί να θεωρεί ότι θα καταφέρει; Να αναδείξει τα εσωκομματικά προβλήματα της ΝΔ; Αν πιστεύει κάτι τέτοιο, μάλλον θα βάλει σε πολλές σκέψεις ακόμη και εκείνους που τον θαυμάζουν για την πολιτική του οξυδέρκεια. Στρεφόμενος δε κατά του Σταϊκούρα, με τα πολιτικά χαρακτηριστικά που έχει ο υπουργός Οικονομικών, οι πιθανότητες του να επιτύχει σε μία τέτοια επιδίωξη, περιορίζονται κάπου κοντά σε μηδενικά ποσοστά.
Να πιστεύει ότι θα καταδείξει πόσο κακός και απάνθρωπος είναι ο νέος πτωχευτικός κώδικας; Ό,τι και αν είναι ο κώδικας, ειδικά ο κ. Τσίπρας δεν θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον ούτε των άμεσα ενδιαφερομένων. Πολύ απλά γιατί εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα από όλους τα κατορθώματα του πρώην Πρωθυπουργού στο συγκεκριμένο πεδίο και ειδικότερα στους πλειστηριασμούς που ξεκίνησαν επί των ημερών του.
Μήπως θέλει να εμφανίσει το κόμμα του συσπειρωμένο και ισχυρό, ενώ όλο γνωρίζουν ότι βρίσκεται σε ένα στάδιο λίγο πριν την αποσύνθεση; Και αυτό απίθανο είναι να το καταφέρει, καθώς μεγαλύτερη συσπείρωση θα επιδείξει η ΝΔ, θέλοντας και μη.
Να υποθέσει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας θέλει να κάνει μία συζήτηση εφ’ όλης της ύλης; Και να πει και για τον κορωνοϊό και για τα εθνικά θέματα και για το Αιγαίο και για τις μη-κυρώσεις στην Τουρκία και ποιος ξέρει τι άλλο; Αν αυτό ισχύει, πρόκειται για ένδειξη ακραίου καιροσκοπισμού και ανευθυνότητας, καθώς σε κανένα από αυτά τα ζητήματα δεν χωρούν και δεν ενδείκνυνται κραυγές και φτηνά αντιπολιτευτικά κόλπα.
Το πιο πιθανό και κατά τα φαινόμενα λογικό, είναι ο κ. Τσίπρας απλώς να θέλει να δημιουργήσει μία τριήμερη φασαρία. Να τσακωθεί με τον κ. Μητσοτάκη επειδή θεωρεί, λαθεμένα, ότι «τον έχει» και να αυτοεπιβεβαιωθεί στο ολοένα και περισσότερο συρρικνούμενο ακροατήριό του.
Και αυτό να ισχύει όμως, φανερώνεται η αντίληψη του κ. Τσίπρα και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.
Σε μία περίοδο όπου το κλίμα στην κοινωνία αποπνέει κάτι μεταξύ αγωνίας, ανάγκης για ηρεμία και αναζήτηση κάποιου ίχνους ελπίδας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιλέγει την γνωστή τακτική του πολιτικού κουτσαβακισμού. Ενοχλείται προφανώς, μάλλον ενστικτωδώς, γιατί είναι αμφίβολο αν θα παραδεχόταν κάτι τέτοιο, ότι όσο εκείνος κραυγάζει, ο Μητσοτάκης δεν ασχολείται μαζί του, όπως και μία μεγάλη πλειονότητα πολιτών. Το νταμπλ σκορ στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το καταδεικνύει, αν και είναι βέβαιο ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τις θεωρεί προϊόντα διαπλοκής και σκανδαλώδους μεροληψίας.
Πιθανώς αυτά να πιστεύει ότι θα θεραπεύσει ο κ. Τσίπρας με την κατά τα άλλα ανεξήγητη πολιτική του κίνηση. Μοιάζει με μία τουφεκιά στον αέρα και μάλιστα με άσφαιρα.
Παρά ταύτα, ακόμη και με αυτούς τους όρους, το έργο του θα είναι πολύ δύσκολο. Ο λόγος είναι απλός. Όλοι θα παρακολουθούν τον (μάταιο ίσως;) αγώνα του με τα δικά του πολιτικά, υπαρξιακά αδιέξοδα.
