Όταν στη δεκαετία του 1870 άρχισε να λειτουργεί ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα, τα κόμματα, κατά την προεκλογική περίοδο, προκειμένου να αποκτήσουν οπαδούς, έταζαν στους ψηφοφόρους «λαγούς με πετραχήλια». Έτσι το κόμμα που κέρδιζε και σχημάτιζε κυβέρνηση, απέλυε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και διόριζε τους δικούς του ανθρώπους. Αυτή η πολιτική ονομάστηκε «πελατειακή» κι διατηρήθηκε μέχρι το 1916.
Τότε, εν όψει των επερχομένων εκλογών , οι εργαζόμενοι στο δημόσιο φοβούμενοι για τις θέσεις τους, πήραν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και συγκεντρώθηκαν σε κεντρική πλατεία της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν. Πρωθυπουργός, ο Ελευθ. Βενιζέλος, ο οποίος συγκινήθηκε και καθιέρωσε έκτοτε τη «μονιμότητα» των δημοσίων υπαλλήλων. Η πλατεία, από τότε πήρε το όνομα : «Πλατεία Κλαυθμώνος».
Το 2018, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας την κατρακύλα στις δημοσκοπήσεις και ενόψει των εκλογών έδωσε την εντολή στον τότε υπουργό Παιδείας να ανωτατοποιήσει τα ΤΕΙ.
Έτσι, τα εκπαιδευτήρια αυτά, «εν μια νυκτί», έγιναν πανεπιστήμια, ασχέτως, αν πληρούσαν τις προϋποθέσεις των πανεπιστημίων. Από την κίνηση αυτή κέρδιζαν οι διδάσκοντες, που έγιναν με απλές διαδικασίες καθηγητές ΑΕΙ, με υψηλότερο μισθό, οι φοιτητές , που θα έπαιρναν πανεπιστημιακό πτυχίο και τέλος οι γονείς των σπουδαστών, που ήθελαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους.
Τοιουτοτρόπως, κάποια ΤΕΙ συνενώθηκαν και δημιούργησαν ανεξάρτητο πανεπιστήμιο (Αθήνας και Πειραιά) και άλλα, εντάχθηκαν σε διάφορα άλλα ΑΕΙ, έστω κι αν αυτά αντέδρασαν σφόδρα, γιατί δεν ρωτήθηκαν, (Πάτρα).
Με τον τρόπο αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε αρκετές μονάδες στις δημοσκοπήσεις και στις εκλογές πέτυχε 31,54%.
Τώρα όμως το σύστημα εκδικείται. Διαπιστώνεται σήμερα, ότι δεν υπάρχει το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό και για όποιες θέσεις προκηρύσσεται η πλήρωσή τους , δεν εμφανίζονται υποψήφιοι, καθόσον μέσα σε μια μέρα δεν αποκτώνται τα πανεπιστημιακά προσόντα.
Έτσι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Υπουργείο Παιδείας, έχει «πελαγώσει» και δεν ξέρει πώς να καλύψει τις τόσες ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό στα πάμπολλα τμήματα των ΑΕΙ.
Πρόταση
Ως εκ τούτου, εμείς κάνουμε την ακόλουθη πρόταση, που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των ΑΕΙ προσωρινά :
Νόμος ορίζει ότι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, φεύγουν υποχρεωτικά στη σύνταξη στα 67 έτη της ηλικίας τους.
Σ’ αυτήν την ηλικία οι άνθρωποι είναι ακόμη ακμαιότατοι. Ως εκ τούτου δίνεται μια παράταση για δυο – τρία χρόνια μέχρι να ομαλοποιηθούν τα πράγματα και «ούτε γάτα, ούτε ζημιά». Κι αν δεν φτάνουν, ας καλέσει μερικούς από τους ήδη πρόσφατα συνταξιούχους.
