Ο ιός δεν συγχωρεί. Η δραματική αύξηση των κρουσμάτων που παρατηρείται αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την πανδημία οι νέοι θεωρώντας εαυτούς άτρωτους και αιώνιους.
Συνωστιζόμενοι στα πάρτι και στις πλατείες, αδιαφορώντας για τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, έχουν εξελιχθεί εδώ και καιρό σε κύριους μεταδότες του ιού.
Σε κινούμενες «βόμβες» που θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο λιγότερο τους ίδιους και περισσότερο τις ευάλωτες ομάδες, κατά κύριο λόγο τους ηλικιωμένους.
Με την ανεύθυνη και βαθιά αντικοινωνική συμπεριφορά που επιδεικνύουν, στην ουσία ναρκοθετούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, το ίδιο τους το μέλλον.
Διότι η στάση τους φέρνει όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο γενικής καραντίνας με ανυπολόγιστες συνέπειες για το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο θα κληθούν αργότερα να δραστηριοποιηθούν και να ζήσουν.
Εάν οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, λόγω και της νεανικής τους φύσης, είναι χρέος της πολιτείας να μεριμνήσει, ώστε τα μέτρα προστασίας να εφαρμόζονται αυστηρά.
Η κρισιμότητα της κατάστασης δεν επιτρέπει πλέον εκπτώσεις και χαλαρότητα.
Το τίμημα των φαινομένων αυτών πληρώνουμε ακριβά σήμερα.
