Υπάρχουν πολλά αρνητικά στην εκλογή του εκλεκτού του Ταγίπ Ερντογάν στην ηγεσία του ψευδοκράτους, αλλά υπάρχει και ένα θετικό. Ότι ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ έσπευσε να ανταποκριθεί στον κάλεσμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για άτυπη πενταμερή, ώστε να επαναρχίσουν οι ενδοκυπριακές συνομιλίες.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδης διαβίβασε τα συγχαρητήριά του στον κ. Τατάρ, διαβεβαιώνοντας τόσο τον ίδιο όσο και τους Τουρκοκύπριους για την ετοιμότητα και αποφασιστικότητά του να ανταποκριθεί άμεσα στη δεδηλωμένη πρόθεση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ να αναλάβει, το ταχύτερο, μια νέα πρωτοβουλία για επίλυση του Κυπριακού.
Μούδιασμα στην Κυπριακή Δημοκρατία
Πάντως η νίκη του εκλεκτού του Ερντογάν στα κατεχόμενα έφερε ένα μούδιασμα στην Κυπριακή Δημοκρατία καθώς τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και επίπεδο απλών πολιτών ανέμεναν ότι θα επιβεβαιώνονταν οι προβλέψεις που ήθελαν τον (υποτιθέμενο πιο μετριοπαθή) Μουσταφά Ακιντζί να αντέχει στην πίεση της Αγκυρας και προσωπικά στις πιέσεις του Ταγίπ Ερντογάν. Ηταν τόση η πίεση που παραμονές εκλογών, δηλαδή την περασμένη Παρασκευή υπήρχε η πληροφορία στα κατεχόμενα ότι θα ερχόταν ο ίδιος ο Ερντογάν στην κατεχόμενη Λευκωσία να στηρίξει δια ζώσης του κ. Τατάρ.
Το πλέον αρνητικό στην εξέλιξη αυτή είναι πως η Τουρκία έχει καταφέρει με την όποια νομιμοποίηση των «εκλογών» να μπορεί να της δώσει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, να διασφαλίσει δηλαδή για αρκετά χρόνια ακόμα τον εγγυητικό καθώς και τον επεμβατικό της ρόλο. Ενώ Αθήνα και Λευκωσία επιμένουν πως εγγυήσεις στην Κύπρο δεν χρειάζονται. Εγγύηση, σημειώνουν, είναι μόνον η ΕΕ. Αλλωστε η στρατηγική της Αγκυρας στις «εκλογές» αλλά και στην πορεία του Κυπριακού ήταν μία και μοναδική. Ηθελε πάση θυσία στη ηγεσία των κατεχομένων ένα άτομο απόλυτα εξαρτημένο (οικονομικά και πολιτικά) από την Άγκυρα που θα μπορούσε να προωθήσει τις επιδιώξεις της Τουρκίας, δηλαδή συνομοσπονδία και δύο κράτη έναντι της ομοσπονδίας και ένα ενιαίο κράτος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε αυτό που ήθελε στα κατεχόμενα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως δεν θέλει να χάνει. Εκανε τα προεκλογικά «δωράκια» του υπέρ του εκλεκτού του (άνοιγμα του παραλιακού δρόμου στα Βαρώσια, μεταφορά νερού από την Τουρκία, επενδύσεις, αποστολή του Μπαρμπαρός στην κυπριακή ΑΟΖ, καθοδήγηση των εποίκων να ψηφίσουν κτλ) και απέδειξε ότι η επιβίωση των κατεχομένων εξαρτάται αποκλειστικά από τη Τουρκία. Και η οικονομική ενίσχυση της Αγκύρας αυτή την περίοδο ήταν ιδιαιτέρως σημαντική μετά το πλήγμα που δέχθηκαν στα κατεχόμενα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Έτσι έγινε το θέλημα του Ερντογάν με τον Τατάρ να ευχαριστεί πρώτα απ΄όλα τον Τούρκο Πρόεδρο.
Ουδείς γνωρίζει εάν ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων λάβει και από αλλού συγχαρητήρια για την «εκλογή» του, πλην της τουρκικής ηγεσίας και του Προέδρου Αναστασιάδη που έδωσε τα συγχαρητήριά του με την προϋπόθεση να επανερχόσουν οι ενδοκυπριακές συνομιλίες. Αλλωστε καμία χώρα δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος. Ίσως όμως λάβει συγχαρητήρια από τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος εδώ και χρόνια φλερτάρει με την ιδέα αναγνώρισης του ψευδοκράτους, ή από το Πακιστάν που στέλνει μάλιστα και μαχητικά αεροσκάφη να παραβιάζουν το FIR Κύπρου ή Αθηνών.
Οσον αφορά τον Ακιντζί, δήλωσε ότι το αποτέλεσμα ήταν φτιαχτό και ότι θα αποσυρθεί από την πολιτική. Και όμως στην Κύπρο πολλοί τον προτιμούσαν να είναι αυτός νικητής. Ας μην ξεχνάμε, όπως είπαν πολλοί Κύπριοι, ότι ο Ακιντζί ήπιε ζιβανία (ρακί) με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, περπάτησαν μαζί στην πράσινη γραμμή, επικαλέστηκαν τη Λεμεσιανή καταγωγή τους και έδωσε μια ψευδέστατη εικόνα προς τους Ελληνοκύπριους πως ήθελε λύση ομοσπονδίας κάτι που εξόργισε τον Ερντογάν. Ενώ στην πραγματικότητα ήταν και αυτός πρόθυμος για κάποια λύση, αλλά με τους όρους της Αγκυρας. Μόνον που αν και πανέξυπνος αυτό δεν ήξερε να το διαχειριστεί.
