Άδειοι δρόμοι, κλειστά μαγαζιά, πρόσωπα σκυθρωπά και χαμόγελα που κρύβουν θλίψη. Όλα δείχνουν το σημάδι που άφησε ο κοροναϊός στο χωριό με τους 60 κατοίκους, στη Δαμασκηνιά. Η Δαμασκηνιά ήταν από τα πρώτα χωριά που τέθηκε σε καραντίνα, την ώρα που δεν γνωρίζαμε πολλά για τον αόρατο εχθρό. Έξι μήνες μετά, οι πληγές ακόμα δεν έχουν κλείσει.
Η Δαμασκηνιά «σφραγίστηκε» στις 16 Μαρτίου, όταν παρουσιάστηκαν τα πρώτα κρούσματα σε κατοίκους. Νόσησαν τουλάχιστον 15, ενώ 12 νοσηλεύτηκαν διασωληνωμένοι και 7 άτομα έχασαν την μάχη.
Ο κ. Παύλος Τζάνας, πρόεδρος της Δαμασκηνιάς, κατά την περίοδο της καραντίνας, ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να μπαινοβγαίνει στο χωριό, ώστε να παρέχει βοήθεια σε όποιαν χρειαστεί και να συνδράμει στην κατανομή τροφίμων και φαρμάκων.
Οι κάτοικοι της Δαμασκηνιάς μάθαιναν ότι έφευγαν από τη ζωή συγγενείς, φίλοι και γείτονες και δεν μπορούσαν να βγουν ούτε από το σπίτι τους. Λόγω των μέτρων προστασίας, δεν είπαν ποτέ το τελευταίο αντίο σε συγχωριανούς τους.
Η κ. Ειρήνη έχασε δυο ξαδέλφια της. Αλλά δεν μπόρεσε να τους αποχαιρετήσει. Βλέποντας κάθε μέρα τα κρούσματα να αυξάνονται, η κ. Ειρήνη σήμερα φοβάται περισσότερο για την υγεία της από ό,τι τον περασμένο Μάρτιο.
Ένας 64χρονος, όπως λένε οι συγχωριανοί του, ίσως να ήταν ο πρώτος που νόσησε στη Δαμασκηνιά. Ο 90χρονος πατέρας του έφυγε από την ζωή, λίγες ημέρες πριν χάσει και ο ίδιος την μάχη. Από τότε, η οικογένεια επέλεξε να μην ξανά ανοίξει το καφενείο.
Οι κάτοικοι της Δαμασκηνιάς ένιωσαν στο έπακρο τις συνέπειες της πανδημίας. Το μήνυμα που στέλνουν είναι ένα: να τηρούμε τα μέτρα, γιατί ο ιός υπάρχει και είναι φονικός.
