Μας άξιζε μια τέτοια μέρα. Ολόκληρη, χωρίς να αφήσουμε τίποτα να τη μικρύνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μία ολόκληρη μέρα λύτρωσης, χωρίς αστερίσκους. Δεν τελειώσαμε με τον φασισμό. Μας περιμένουν ήττες. Οι αιτίες και οι μήτρες του είναι ολοζώντανες, ενεργές. Δεν είμαστε χθεσινοί, αλλά δεν γίνεται να λειτουργείς πάντα με το βλέμμα σε ένα μέλλον που μπορεί να είναι σκοτεινό. Είναι σαν τις χαρούμενες μέρες της ζωής μας. Στο βάθος περιμένει αρρώστια και θάνατος, τι σημαίνει αυτό, ότι δεν θα γελάμε στο ενδιάμεσο;
Ηταν μια ωραία μέρα η Τετάρτη. Ακόμη κι αν ενώθηκαν μαζί με τις αντιφασιστικές φωνές οι όψιμοι, οι πονηρά «ανανήψαντες». Οσοι βρήκαν καινούργιο κύμα και το καβάλησαν. Κάποιοι μπορεί να είναι κερδισμένοι για πάντα, άλλοι μπορεί να περιμένουν την επόμενη ευκαιρία. Ας μην κάνουμε τώρα αυτές τις αριθμητικές. Ετσι κι αλλιώς δεν θα τις αποφύγουμε. Ομως ας μάθουμε λίγο να χαιρόμαστε δίχως τα κατάγματα του φόβου. Οι πολιτικές αναλύσεις είναι πολύ χρήσιμες αλλά εξίσου χρήσιμες είναι οι αντιδράσεις του σώματος. Εχουμε υποτιμήσει τη χαρά του σώματος. Και τις απαντήσεις που πολλές φορές δίνει το κορμί ερήμην του μυαλού. Μην ακυρώνουμε την αυθόρμητη λύτρωση που διαπέρασε όλες τις αρθρώσεις μας στο άκουσμα της απόφασης. Την ενστικτώδη στροφή προς το φως. Την απόλυτη αλήθεια του παρόντος. Θα ξημερώσει το αύριο, κανείς δεν πρόκειται να το αποφύγει αλλά μας άξιζε αυτό το σήμερα που μακάρι να είχε άλλες τόσες ώρες.
Ολος εκείνος ο κόσμος που έβαλε τα κλάματα την Τετάρτη το μεσημέρι είναι ζωντανό αίμα, ας μην το νερώσουμε. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο φασισμός αύριο, αλλά σήμερα δεν θα νικήσει. Τέλος. Οχι σήμερα. Δεν είναι καθόλου λίγο το σήμερα. Ετσι κι αλλιώς είναι ό,τι έχουμε.
Οπως και η εξήγηση στα μικρά παιδιά. Να ρωτάνε γιατί φωνάζουμε, γιατί χαιρόμαστε και να τους εξηγούμε. Κανονικά, με αληθινά λόγια ενηλίκων, όχι με μπεμπεκίστικες λέξεις και στρογγυλοποιημένες φράσεις. Καταλαβαίνουν. Τα κατάλαβαν όλα. Σε τελική ανάλυση ήταν ευτυχία να τους εξηγείς μια τέτοια νίκη από το να πρέπει να απολογηθείς για μια ήττα. Εκεί δεν θα βρίσκαμε λόγια. Ελπίζω να μη χρειαστεί. Περισσότερο και από εμάς ήταν μια όμορφη μέρα για τα παιδιά.
Προσωπικά δεν ασχολήθηκα και δεν με ένοιαξε καθόλου το ύψος των ποινών. Δεν με ενδιαφέρει η εκδίκηση. Να τους νικήσω θέλω, όχι να τους εκδικηθώ. Και ρισκάροντας μια εντελώς αυθαίρετη εκτίμηση, νομίζω πως ακόμη και τη Μάγδα Φύσσα να ρωτούσαμε αν θα προτιμούσε τον Ρουπακιά ελεύθερο και τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση ή τον Ρουπακιά ισόβια και τη Χρυσή Αυγή καθαρή, θα επέλεγε το πρώτο. Γιατί αυτή η γυναίκα στάθηκε πιο ψηλά όχι μόνο από ανθρώπους αλλά και από την Ιστορία την ίδια. Σίγουρα δεν θέλει να είναι σύμβολο, θέλει να είναι μόνο μάνα που θρηνεί, αλλά έγινε και μάνα όλων των ζωντανών παιδιών μας και πρέπει να τα φροντίσει μαζί μας. Το ξέρει πια. Ενα δικό της χάθηκε αλλά τα υπόλοιπα δικά της την ευχαριστούν.
