«Θα με κρίνει η Ιστορία». Αυτή ήταν η φράση-απολογία του απριλιανού δικτάτορα Παπαδόπουλου στη δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος του 1967, τον Αύγουστο του 1975. Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου, Γιάννης Ντεγιάννης, με τη γνωστή πια αταραξία του, απάντησε με τη φράση «Και νομίζετε, κατηγορούμενε, ότι η Ιστορία απουσιάζει από αυτή την αίθουσα;». Ο Γιάννης Ντεγιάννης, που, δικαίως, ονομάστηκε τότε Εθνικός Δικαστής, είχε απόλυτη συνείδηση ότι η δίκη για την επτάχρονη κατάλυση της Δημοκρατίας στη χώρα μας ήταν ιστορική. Πως η Ιστορία γραφόταν στην αίθουσα του Πενταμελούς Εφετείου στον Κορυδαλλό. Και ως ιστορική χαιρετίστηκε από τους πάντες η καταδικαστική απόφαση που εκδόθηκε τότε. Πολλοί θυμήθηκαν εκείνη τη δίκη – που μεταδιδόταν ζωντανά από την τηλεόραση – μετά την πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Απόφαση ιστορική, που έκρινε ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα ήταν εγκληματική οργάνωση. Και αν οι καταδικασθέντες τολμήσουν να πουν ότι… θα κριθούν από την Ιστορία, η απάντηση έχει ήδη δοθεί.
Ιστορικές δίκες με ιστορικές αποφάσεις, όπου η Δικαιοσύνη αναδεικνύεται όχι ως απλή εφαρμογή του νόμου, αλλά ως η Αρετή αναζήτησης της αλήθειας από εύψυχους λειτουργούς, σε κρίσιμες για αυτούς και για τον τόπο υποθέσεις, δεν έχουμε και πολλές. Ιστορική ήταν η πρώτη δίκη για τη σφαγή του Πολυτεχνείου το φθινόπωρο του 1975. Εμελλε όμως η πρωτόδικη απόφαση να ανατραπεί από το Εφετείο, που αθώωσε, τον Φλεβάρη του 1977, καταδικασμένους σε βαριές ποινές (μέχρι τρεις φορές ισόβια) και για ηθική αυτουργία στα εγκλήματα του Νοεμβρίου του 1973. Ιστορική, με άλλη έννοια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού της Αμφισσας τον Οκτώβριο του 2010 για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυφύλακα-«Ράμπο» Επαμεινώνδα Κορκονέα, τον Δεκέμβρη του 2008. Ομως, το Μεικτό Ορκωτό Λαμίας στα τέλη Ιουλίου του 2019 «έσπασε» τα ισόβια του Κορκονέα, αναγνωρίζοντάς του το ελαφρυντικό του «σύννομου βίου». Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση κατά αυτής της απόφασης. Ο Κορκονέας, ωστόσο, κυκλοφορεί ελεύθερος, αποφυλακισμένος εδώ και 15 μήνες.
Γιατί η αναφορά σε τέτοια παραδείγματα; Ασφαλώς, όχι για να σκιάσουν την απόφαση-ορόσημο για τη Χρυσή Αυγή. Στο αποκρουστικό πρόσωπο του νεοναζισμού και στην εγκληματική δράση των οπαδών του η οφειλόμενη απάντηση της ελληνικής Δικαιοσύνης δόθηκε. Ωστόσο, αυτή η απάντηση, όπως όλες που φέρουν τη σφραγίδα της υπεράσπισης της Δικαιοσύνης ως Αρετής της Δημοκρατίας, απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση. Από λειτουργούς και πολίτες. Απαιτεί συνέχεια και συνέπεια. Η ιστορικότητα των δικαστικών αποφάσεων είναι συνυφασμένη με τη μνήμη και τη γνώση. Ας το έχουμε όλοι κατά νου αυτό.
*Η κυρία Λίνα Αλεξίου είναι δημοσιογράφος.
