Η Μεταπολίτευση «κληρονόμησε» όχι και λίγους οπαδούς της ακροδεξιάς, εθνικιστικής και φασιστικής. Και παρά τις προσπάθειες των πρώτων κυβερνήσεων Καραμανλή για την εκκαθάριση των κρατικών μηχανισμών από τους χουντικούς παρέμειναν όχι και λίγα «σταγονίδια»…
Λόγω διαφορετικών απόψεων ως προς το ορατό «ιδεολογικό στίγμα» και των προσωπικών φιλοδοξιών, αλλά και από τον φόβο αντιδράσεων, δεν τόλμησαν να συγκροτήσουν πολιτικό κόμμα και να μετάσχουν στις πρώτες εκλογές του 1974.
Την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση πολιτικού κόμματος είχε αναλάβει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο οποίος είχε ιδρύσει το 1960 το Κόμμα της 4ης Αυγούστου με στρατιωτική δομή και «σιδηρά πειθαρχία» υπό πυρηνάρχες, ομαδάρχες, τομεάρχες και καναλάρχες.
«Ηθικός συμπαραστάτης» του Πλεύρη ο περίφημος υφυπουργός Δημοσίας Ασφαλείας της δικτατορίας Μεταξά Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, γνωστός και για το ρετσινόλαδο, το οποίο «πρόσφερε» σε συλλαμβανόμενους κομμουνιστές! Εγραψε μαύρη σελίδα με τις βάναυσες μεθόδους όχι μόνο κατά των κομμουνιστών, αλλά και των «συνοδοιπόρων».
Στις 4 Αυγούστου 1965 ο Πλεύρης κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας του κόμματος, με σαφή διακήρυξη υπέρ της δικτατορίας. Στέλεχος της 4ης Αυγούστου ήταν και ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ιδρυτής της Χρυσής Αυγής.
Χρυσή Αυγή
Ιδρύθηκε το 1980 από τον Νίκο Μιχαλολιάκο και εμφανίστηκε δημόσια με το ομώνυμο περιοδικό. Δεν είχε αποκρύψει την ιδεολογική ταύτιση με τον ναζισμό.
Σε άρθρο του στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» ο Ν. Μιχαλολιάκος έγραφε το 1987: «Στις 30 Απριλίου 1945 μια λαμπερή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Ανδρας του 20ού αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός. Χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε, όλοι αυτοί που πίστεψαν στα μεγάλα ιδανικά της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως νιώθουν παγωμένοι, δείχνουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου».
Η Χρυσή Αυγή το 1986 θα βγει και πάλι στο προσκήνιο και όπως αναφέρεται στα έντυπά της θα είναι ο μοναδικός πολιτικός εκφραστής του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού. Τώρα πια στη ΧΑ εμφιλοχωρούν πυρήνες των σκληρών ναζιστών και ρατσιστών ενώ αρχίζουν οι μεθοδευμένες «ακτιβίστικες» ενέργειες, τουτέστιν οι τραμπουκισμοί. Παράλληλα δυναμώνει η ιδεολογική θωράκιση των μελών της με διαλέξεις και έντυπα. Εκτός από την ιδεολογική καθοδήγηση η ομάδα της Χρυσής Αυγής με την πάροδο του χρόνου ανακάλυψε ότι μπορεί να λειτουργεί όπως και τα άλλα κόμματα ιδρύοντας μαζικές μετωπικές οργανώσεις και ότι μπορεί να γίνει κόμμα σαν όλα τα άλλα.
Από τη δεκαετία του ‘90 οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής είχαν σταματήσει να αναφέρονται στον «εθνικοσοσιαλισμό» και αυτοπροσδιορίστηκαν ως «εθνικιστές»!… Δεν είχαν, όμως, ξεχάσει τις ιδεολογικές πηγές τους.
Το 1993 η Χρυσή Αυγή επισημοποιήθηκε ως κόμμα και άρχισε να αναπτύσσει δράση στις γειτονιές του Κέντρου της Αθήνας, με πρώτη τη συνοικία του Αγίου Παντελεήμονα. Οχι τυχαία. Ο πρώτος στόχος της εγκληματικής δραστηριότητας ήταν οι αλλοδαποί, και στον Αγιο Παντελεήμονα σημειώθηκαν και τα πρώτα θύματα…
Το 2009 θα εγκαταστήσει και τα γραφεία της στον Αγιο Παντελεήμονα, όταν το στέλεχός της Χρήστος Ρήγας άνοιξε το μπαρ «Πύλες».
Τον Μάιο του ίδιου χρόνου «εγκαινίασε» και τον πόλεμο κατά των μεταναστών με μεγάλη συγκέντρωση, η οποία κατέληξε σε αιματηρές συμπλοκές με μετανάστες και αντιφασίστες.
Εγκληματική δραστηριότητα
Η εγκληματική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής άρχισε τον Δεκέμβριο 1976 στην κηδεία του απότακτου αστυνόμου και βασανιστή της δικτατορίας Ευάγγελου Μάλλιου (έχω και προσωπικές αναμνήσεις από τον Μάλλιο, όχι βέβαια τις καλύτερες).
Είχε δολοφονηθεί από τη «17 Νοέμβρη». Τον επικήδειο είχε εκφωνήσει ο σoβιετολόγος Γεώργιος Γεωργαλάς, γνωστός και αυτός από την εποχή, πριν τη Χούντα, που ήταν «καθοδηγητής» του στρατηγού Γωγούση, εμπνευστή και συντονιστή των παρακρατικών οργανώσεων, που μετείχαν στο «σκηνικό» της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη τον Μάιο 1963.
Το 1970 η Χούντα τον διόρισε υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικό εκπρόσωπο… Στον επικήδειο για τον Μάλλιο πέταξε το σύνθημα: «Θα απαντήσουμε οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος»…
Στο «σύνθημα» του Γεωργαλά «ανταποκρίθηκε» αμέσως μια ομάδα χουντικών και νεοφασιστών. Στόχος οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν την κηδεία. Πέντε κατέληξαν στο νοσοκομείο. Από μαρτυρίες και φωτογραφίες εντοπίστηκαν ορισμένοι από τους δράστες. Ανάμεσά τους και ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Θα βγουν από τη δίκη όλοι «καθαροί», διότι άρχισε τον Μάιο του 1978 και όταν τελείωσε το 1981 τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν είχαν παραγραφεί!
Τον Ιανουάριο 1977 ο Μιχαλολιάκος και ο Αριστοτέλης Καλέντζης θα μετάσχουν στην επίθεση εναντίον του φίλου και συμπορευτή στο «Βήμα» δημοσιογράφου Νίκου Κακαουνάκη. Αφού τον κτύπησαν στο κεφάλι, τον έριξαν σε έναν λάκκο με ασβέστη!
Η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής άρχισε οργανωμένα και στοχευμένα το 1997. Τότε δημιουργήθηκε η «φάλαγγα», με παραστρατιωτική δομή, υπό τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό με το ψευδώνυμο «Περίανδρος».
Τον Ιανουάριο 1998 άρχισαν και οι επιθέσεις κατά πολιτών. Ο «Περίανδρος» θα πρωτοστατήσει στη δολοφονική επίθεση, τον Ιούνιο 1998, εναντίον των φοιτητών Δημήτρη Κουσουρή και Ηλία Φωτιάδη και του αδιόριστου εκπαιδευτικού Γιάννη Καραμπατσόλη.
Για επτά χρόνια ήταν καταζητούμενος. Θα παραδοθεί τον Σεπτέμβριο 2005. Τον ίδιο μήνα του 2006 θα καταδικαστεί σε 21 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή για τρεις απόπειρες δολοφονίας. Τον Μάρτιο 2009 το Εφετείο άλλαξε το κατηγορητήριο και μείωσε την ποινή του σε δώδεκα χρόνια. Κατά την είσοδό του στην αίθουσα του Δικαστηρίου «χαιρέτησε» ναζιστικά…
Το 2002 εμφάνισε στην ιστοσελίδα τις οργανώσεις σε 32 πόλεις, χαρακτηριζόμενες ως «πυρήνες» αγωνιστικής πρωτοβουλίας στα μεγάλα αστικά κέντρα και «ομάδες δράσης» σε μικρότερες πόλεις.
Σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται και τα «Τάγματα Εφόδου» με στολές και οπλισμό, με κύριο στόχο τους μετανάστες, αλλά και Ελληνες. Αμέτρητες οι εγκληματικές επιθέσεις, αμέτρητα – και πολλά άγνωστα – τα θύματα.
Η δολοφονία του 34χρονου αριστερού χιπ χοπ μουσικού Παύλου Φύσσα, στο Κερατσίνι στις 17 Σεπτεμβρίου 2013, από το μέλος της Χρυσής Αυγής Γεώργιο Ρουπακιά ήταν η αφορμή για να παραπεμφθούν σε δίκη η ηγεσία, στελέχη και βουλευτές του κόμματος με την κατηγορία της σύστασης «εγκληματικής οργάνωσης».
