Η Χρυσή Αυγή, το ναζιστικό αυτό μόρφωμα, ανταμείφθηκε από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη, με ό,τι της άξιζε. Αλλά πολύ σημαντική ήταν κι η στάση των χιλιάδων Αθηναίων έξω από το Εφετείο, που πανηγύριζαν για την απόφαση του δικαστηρίου . Όμως και σε άλλες πόλεις της χώρας οι δημοκράτες πολίτες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την καταδίκη των Χρυσαυγητών.

Εντούτοις, η δεκάχρονη πορεία της Χ.Α. μέσα στον ελλαδικό χώρο, γεννάει την απορία, πώς δημιουργήθηκε αυτό το φασιστικό μόρφωμα μέσα σε μια δημοκρατία δικαίου.

Ένας σημαντικός λόγος, είναι ίσως η οικονομική κατάσταση της χώρας μεταξύ 2010 και 2015, όπου με τα Μνημόνια οι Έλληνες δεινοπαθούσαν, ώστε έβλεπαν κάποια διέξοδο σ’ αυτό το κόμμα, που έβριζε τους πάντες και τα πάντα.

Όμως δεν είναι μόνο αυτές οι γενεσιουργές αιτίες . Παντού και πάντα η ψυχική σύνθεση των ανθρώπων προσφέρει άτομα, που είναι αντιδημοκράτες, που ρέπουν προς την αντίθεση, τη βία και τη φασαρία. Η κοινωνική ανωμαλία ενθουσιάζει αυτά τα άτομα, που επιζητούν τέτοιες καταστάσεις. Ως εκ τούτο να θεωρείται δεδομένο πως υπάρχουν αντικοινωνικά και αντιδημοκρατικά στοιχεία, στα οποία δεν επιτρέπεται να δίνουμε τη δυνατότητα δημιουργίας και ανάπτυξης.

Τόσο ο Φασισμός, όσο κι ο Ναζισμός έχουν ιστορικό παρελθόν από το οποίο οι νεώτερες γενεές οφείλουν να πάρουν τα διδάγματά τους.
Ενώ ο Φασισμός του Μουσολίνι απετέλεσε πρότυπο θαυμασμού για τον Χίτλερ, αργότερα ο Ναζισμός, ξεπέρασε την οποιοδήποτε αρνητική κίνηση παρουσίασε η ανθρώπινη ιστορία. Οι πράξεις του Ναζισμού, τον καθιστούν ως το πιο μεγάλο εγκληματικό μόρφωμα της ανθρώπινης ιστορίας. Τον δε Χίτλερ, ως τον μεγαλύτερο και πιο στυφνό βάρβαρο και εγκληματία της ανθρωπότητας. Όλες οι άλλες βάρβαρες φυσιογνωμίες, που παρουσιάστηκαν στο πέρασμα του χρόνου, ήταν «απλές οδοντόκρεμες».

Διαβάζοντας κανείς τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και έχοντας γνώση το ποιος ήταν ο Γερμανικός Λαός, που ακολουθεί τους αρχαίους Έλληνες στη φιλοσοφία, τα γράμματα και τον πολιτισμό, διερωτάται πώς ήταν δυνατόν να γίνουν όλα εκείνα τα φοβερά εγκλήματα;

Το 1950 η Ένωση των Γερμανών φιλοσόφων συζήτησε διεξοδικά το θέμα από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι το τέλος του Β΄ Π.Π.  Το συμπέρασμα ήταν ότι ο Ναζισμός οδήγησε το γερμανικό Λαό να χάσει πρώτα τη «λογική» του και στη συνέχεια την «ηθική» του.
Αυτές οι ιστορικές εμπειρίες δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητες, γιατί δημιουργούν καταστάσεις όπως της Χρυσής Αυγής.

Ένας βασικός κανόνας της Παιδαγωγικής λέει: Η παλιά γενιά οφείλει να εισάγει τη νέα γενιά στην κοινωνία, με γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες. Τουτέστιν οι μαθητές μας δεν πρέπει να φεύγουν από το σχολείο, χωρίς να διδαχθούν τι σημαίνει φασισμός, τι σημαίνει ναζισμός και ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν μέσα στη δημοκρατία, η οποία δίνει το δικαίωμα στον καθένα να εκφράζεται όπως θέλει και να υπονομεύει την ειρηνική πορεία του ελληνικού λαού.