«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!».
Οι στίχοι του ποιητή φαίνεται καθοδήγησαν την κρίση άξιων λειτουργών της Δικαιοσύνης να δικάσουν σε δίκαια δίκη στη βάση των αρχών του κράτους δικαίου και της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας. Με λόγο δίκαιο και αληθινό οι δικαστές φώτισαν τα εγκλήματα της φασιστικής οργάνωσης και επέβαλαν ποινές. Ο ήλιος της Δικαιοσύνης δε λησμόνησε τη χώρα μας. Όπλισε με ξεχωριστές δυνάμεις όλους τους παράγοντες της δίκης, με τόλμη να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούν στο ιστορικό κάλεσμα να μπει φραγμός στη δράση της Χρυσής Αυγής. Άπλετο φως έπεσε στα καθοδηγητικά πρόσωπα αυτού φασιστικού, ναζιστικού και ξενοφοβικού μορφώματος.
Πιστεύω η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας να κατανόησε σε βάθος ότι: Το πνεύμα, η φιλοσοφία, η δράση της οργάνωσης είχε ως κινητήριο δύναμη τη βία με στρατηγικό στόχο την κατάλυση των κοινοβουλευτικών θεσμών της Πολιτείας μας. Το μόρφωμα αυτό, ως καρκίνωμα, μόλυνε τον νου και την ψυχή ενός οργισμένου εκλογικού σώματος που έφθασε να τους ψηφίσει στις κάλπες σχεδόν μισό εκατομμύριο πολίτες.
-Εκμεταλλεύτηκαν, με στρατιωτική οργάνωση, οι καθοδηγητές αυτού του πολιτικού μορφώματος, που έφθασε να εκπροσωπείται στη Βουλή από το 0,6% στο 9,5% των εκλογέων, όλες τις αντικειμενικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην περίοδο της μνημονιακής κρίσης, αλλά και τις υποκειμενικές συνθήκες, το εμφυλιοπολεμικό πολιτικό τοπίο, που διαμόρφωσαν τα κόμματα στην περίοδο αυτή.
-Το εκλογικό σώμα όμως δεν άργησε να κατανοήσει τους πραγματικούς στόχους της οργάνωσης, βιώνοντας τη δράση, την πρακτική τους και τη βία να δολοφονούν πολίτες, να κυνηγούν και να διαπομπεύουν αγωνιστές, μετανάστες και να πουλάνε εθνικοφροσύνη. Αποτέλεσμα στις εθνικές εκλογές να στείλουν την οργάνωση και τα στελέχη της στο σπίτι τους.
-Η δολοφονία του Φύσσα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Αξίζουν τα εύγε στην τότε πολιτική εξουσία. Με το όνομά τους Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της τότε κυβέρνησης ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος τόλμησαν αποφασιστικά και θεσμικά να αντιμετωπίσουν το αποκρουστικό πρόσωπο του φασισμού, όπως εκφράσθηκε από τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής και τα στελέχη της. Παρέπεμψαν με τολμηρές ενέργειες, συλλήψεις κ.α. την υπόθεση στη Δικαιοσύνη.
-Ο ήλιος της Δικαιοσύνης έλαμψε και έστειλε μηνύματα στο εθνικό και διεθνές προσκήνιο. Τα ολοκληρωτικά, ιδεολογικο-πολιτικά μορφώματα έχουν σύντομο τέλος και γκρεμίζονται ως χάρτινος πύργος. Αφήνουν όμως πίσω τους μεγάλες, αγιάτρευτες καμιά φορά πληγές.
Η Δικαιοσύνη, εκ των πραγμάτων, κλήθηκε να καθαρίσει την Κόπρο του Αυγεία (το τέρας του φασισμού που απειλεί τη Δημοκρατία και τις αρχές του κράτους δικαίου). Εμβληματική φυσιογνωμία της Δικαιοσύνης, πρότυπο, σύμβολο μιας ιστορικής δίκης η κα. Λεμπέση. Ως Πρόεδρος του δικαστηρίου, με καθαρή φωνή και δίκαια κρίση απήγγειλε την ενοχή και την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Ομόφωνη η απόφαση από άξιους δικαστές που κόπιασαν 5,5 χρόνια να αποκαλύψουν τα γεγονότα και τις βιαιοπραγίες της οργάνωσης.
Με τη δικαστική κρίση, συναισθήματα χαράς και ανακούφισης κατέκλυσαν τους πολίτες και την πολιτική ηγεσία. Είναι κρίμα ένα κλίμα ομοψυχίας και αναμονής της ιστορικής απόφασης να ασχολούνται οι δημοσιολογούντες στο εάν έπρεπε να παραστούνε ή όχι πολιτικά πρόσωπα ή οι αρχηγοί των κομμάτων έμπροσθεν του δικαστηρίου. Αυτή η βυζαντινολογία σίγουρα δεν ωφελεί κανέναν, αλλά αντίθετα προσφέρει έδαφος για διαχωριστικές γραμμές και ιδεοληψίες. Νομίζω είναι καιρός να πάμε παραπέρα, στις αιτίες που διαμορφώνου και ανθίζουν φασιστικά τέρατα. Αυτό πιστεύω είναι το κεντρικό μήνυμα της ιστορικής απόφασης.
Χωρίς να θέλω να μειώσω τον πανηγυρικό χαρακτήρα της μέρας (νίκησε η Δημοκρατία, νίκησε η δικαιοσύνη και οι αρχές του κράτους δικαίου βάζοντας στο χρονοντούλαπο τον φασισμό), στον απόηχο μιας ιστορικής δικαστικής απόφασης, να επισημάνω ότι δεν τελειώσαμε με το τέρας του φασισμού που φωλιάζει, ως φόβος, ως οργή στο κοινωνικό σώμα, όταν δοκιμάζεται από ανεργία, απομόνωση, φτώχεια και περιθωριοποίηση. Αυτές τις αντικειμενικές συνθήκες, αν δεν αλλάξει η Πολιτεία, ο φασισμός θα καιροφυλακτεί για την επόμενη κρίση. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, λέει ο λαός.
Οι πολιτικές ηγεσίες επίσης οφείλουν να πάρουν το μήνυμα να μην καλλιεργούν στο εκλογικό σώμα διχαστικές λογικές, εμφυλιοπολεμικές πρακτικές, εσείς ή εμείς κ.α, διότι αυτές οι πολιτικές στρατηγικές της ρήξης και της σύγκρουσης, χωρίς το ελάχιστο πεδίο συνεννόησης και εξισορρόπησης των συμφερόντων, διαμορφώνει τις υποκειμενικές συνθήκες να εμφανισθεί η Λερναία Ύδρα του φασισμού, που το αποκρουστικό της πρόσωπο κυκλοφορεί σήμερα σε όλη την Ευρώπη.
Έχει χρέος, πιστεύω, η πολιτική ηγεσία να επιδιώξει να πείσει τους παραπλανημένους πολίτες που έφθασαν στην κάλπη να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, ότι ο φασισμός δεν λύνει προβλήματα. Η βία του, που αποτελεί τον πυρήνα, είναι καταστροφική, αδιέξοδη και αργά ή γρήγορα, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Είναι γεγονός ότι χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να βγάλεις τον φόβο και την οργή από τους πολίτες, και αυτό είναι το κρίσιμο ζητούμενο.
Ο ήλιος της Δικαιοσύνης πρέπει να φωτίζει τις καρδιές και τον νου των πολιτών για να υπάρχει κοινωνική συνοχή, συνεργασία και ειρήνη. Ο Φύσσας και όσοι ένιωσαν τη βία του φασισμού, σίγουρα αισθάνονται απέραντη τη δικαίωση με την τιμωρία των ενόχων της εγκληματικής οργάνωσης.
Θέλω να επισημάνω κλείνοντας αυτές τις σκέψεις μου, ότι η Δημοκρατία μας έχει ανάγκη από οξυγόνο, από συμμετοχή των πολιτών. Και ο ζωογόνος αυτός άνεμος πρέπει να νουθετήσει την Πολιτεία, να διασφαλίζει συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών, για να ξεριζωθεί ο φόβος και η οργή. Οι δε πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να μην διαμορφώνουν υποκειμενικές συνθήκες, όπου ευδοκιμεί το τέρας του φασισμού και του ολοκληρωτισμού. Το καρκίνωμα του διχασμού οφείλουμε να αποβάλουμε από το κοινωνικό σώμα της χώρας μας. Αυτό θαρρώ είναι το μήνυμα της δικαστικής απόφασης που έχει πολλούς αποδέκτες.
Να σημειώσω, κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, ότι σε κάθε ιστορικό γεγονός γίνονται σημαντικοί συμβολισμοί για την κοινότητα. Η εμβληματική μορφή της μάνας του Φύσσα δικαίως προκάλεσε τον αυθόρμητο λόγο του συγκεντρωμένου πλήθους έξω από το Εφετείο: «Είσαι η Μάνα μας». Ταιριάζει σε αύτη τη σπλαχνική μάνα το έργο του Μπρεχτ: «Μάνα κουράγιο», που ανέβηκε μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο στη Γερμανία. Ταιριάζουν σε αυτή τη μάνα, οι στίχοι του Γ. Ρίτσου, για να αμβλύνουν τον πόνο της: «Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, ωιμέ, μέσα στις φλέβες μου είσαι. Γιε μου, στις φλέβες ολουνών καημέ έμπα βαθιά και ζήσε».
Λουκάς Θ. Αποστολίδης, Διευθύνων Εταίρος
