«Στη Μεσόγειο, τα ενεργειακά θέματα και τα ζητήματα ασφαλείας είναι θεμελιώδους σημασίας. Μετατρέπονται σε αντικείμενο διαμάχης από δυνάμεις που αναδεικνύονται ολοένα και περισσότερο και απέναντι στις οποίες η Ευρωπαϊκή Ενωση ασκεί ακόμη ελάχιστη επιρροή. Η Ευρώπη οφείλει να προασπίσει την κυριαρχία της. Ας μην αφήσουμε την ασφάλειά μας στη Μεσόγειο στα χέρια άλλων παραγόντων. Για μία ακόμη φορά, θέλω να εκφράσω την πλήρη αλληλεγγύη της Γαλλίας προς την Κύπρο και την Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους. Δεν πρέπει να δεχθούμε να απειλείται ο θαλάσσιος χώρος ενός κράτους-μέλους της ΕΕ». Αυτό το απόσπασμα της ανάρτησης που έκανε στα ελληνικά ο Εμανουέλ Μακρόν τον περασμένο Ιούλιο στην επίσημη σελίδα του στο Facebook αποτέλεσε την κίνηση ματ που κατέστησε τον γάλλο πρόεδρο τον πιο αγαπημένο ευρωπαίο πολιτικό αυτό το διάστημα στη χώρα μας.
Φυσικά και ο 42χρονος άνδρας προχωρεί σε τέτοιες κινήσεις στήριξης μιας περιφερειακής χώρας όπως είναι η Ελλάδα θέλοντας να χτίσει αργά και προσεκτικά προφίλ ισχυρού ηγέτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όμως κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι υπάρχουν φυσικά και παράπλευρα οφέλη. Ο έλληνας πρωθυπουργός ανακοίνωσε, για παράδειγμα, τον περασμένο μήνα ότι η Πολεμική Αεροπορία προχωρεί άμεσα στην απόκτηση μιας μοίρας 18 μαχητικών αεροσκαφών Rafale αντικαθιστώντας τα παλαιά Mirage στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού της αμυντικής θωράκισης του κράτους. Με ενθουσιασμό υποδέχθηκε, με ανάρτησή της στο Twitter, η γαλλίδα υπουργός Αμυνας, Φλοράνς Παρλί, τις ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Η Ελλάδα έχει ανακοινώσει ότι επιθυμεί να αποκτήσει 18 Rafale. Ενα εξαιρετικό νέο για την αεροναυτική βιομηχανία της Γαλλίας και μια πρωτιά: μια ευρωπαϊκή χώρα θέλει να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη Rafale».
Ο γάλλος πρόεδρος έκανε την περασμένη εβδομάδα μια τριήμερη περιοδεία στις χώρες της Βαλτικής, η οποία κατέληξε στη Λετονία. Οι επισκέψεις του αυτές πραγματοποιήθηκαν σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για τη γαλλική εξωτερική πολιτική. H σκληρή κριτική που είχε ασκήσει ο Μακρόν στο ΝΑΤΟ προβλημάτισε τα βαλτικά κράτη, αφού η άμυνά τους εξαρτάται αποκλειστικά από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, ενώ οι ανησυχίες τους έχουν ενισχυθεί από την επίμονη επιδίωξή του να ξεκινήσει έναν στρατηγικό διάλογο με τη Ρωσία. Η επίσκεψη αυτή λοιπόν είχε σκοπό να καθησυχάσει τις ηγεσίες τους.
Ο Μακρόν συναντήθηκε μάλιστα στο Βίλνιους με τη Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, την εξόριστη ηγέτιδα της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας, η οποία βρισκόταν στη Λιθουανία, ενώ απευθυνόμενος σε φοιτητές στην ίδια πόλη εκτίμησε πως «ποτέ δεν έχουν ζητηθεί τόσες θυσίες» από τους νέους στην Ευρώπη όσο σε αυτή την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, γεγονός που δημιουργεί για τους ασκούντες την εξουσία μια «τεράστια ευθύνη» για το μέλλον τους όσον αφορά τα περιβαλλοντικά, διπλωματικά και οικονομικά θέματα. «Αυτό που δεν έχει κάτι αντίστοιχο στη σύγχρονη ιστορία μας είναι ότι ζητούμε τις μεγαλύτερες θυσίες από τους νέους μας για να προστατεύσουμε τους πιο ηλικιωμένους» είπε χαρακτηριστικά.
Κάποιες ημέρες νωρίτερα ο πρόεδρος της Γαλλίας ενεπλάκη στα του Λιβάνου ανακοινώνοντας ότι δίνει στην πολιτική ηγεσία της χώρας περιθώριο άλλων τεσσάρων-έξι εβδομάδων προκειμένου να εφαρμόσει τον οδικό χάρτη που πρότεινε το Παρίσι την 1η Σεπτεμβρίου ώστε να μη βυθιστεί στο χάος το βασανισμένο από πολλά δεινά κράτος.
Ωστόσο, απέκλεισε το ενδεχόμενο να επιβληθούν κυρώσεις σε πολιτικά πρόσωπα σε αυτή τη φάση. Ο Μακρόν αναφέρθηκε σε «συλλογική προδοσία» από πλευράς των λιβανέζων πολιτικών, οι οποίοι δεν κατάφεραν να σχηματίσουν κυβέρνηση, παρά τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου. «Οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας έχουν μια τελευταία ευκαιρία να σεβαστούν τις υποχρεώσεις τους και να συγκροτήσουν κυβέρνηση ώστε να καταφέρουν να λάβουν διεθνή βοήθεια» δήλωσε. Υπενθυμίζουμε πως ο Μακρόν υπήρξε ο πρώτος ξένος αρχηγός κράτους που επισκέφθηκε τη Βηρυτό στον απόηχο της ολοσχερούς καταστροφής που υπέστησαν πολλές συνοικίες της από τις τρομερές εκρήξεις του εφετινού Αυγούστου, στέλνοντας μήνυμα συμπαράστασης στους κατοίκους της λαβωμένης πόλης.
Mission Impossible
Η μεσσιανική του εμφάνιση στον Λίβανο τον έκανε πάντως λίγο πιο συμπαθή και στη χώρα του και παρότι φαινόταν να μη διανύει την πιο ανέφελη περίοδο της προεδρίας του μέχρι σήμερα, έχει πια καταφέρει να ανατρέψει τα δεδομένα και να ανεβάσει τη δημοτικότητά του. Πριν από λίγες ημέρες η απόφασή του να παρατείνει την άδεια πατρότητας από 14 σε 28 ημέρες έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους συμπατριώτες του, παρόλο που κάποιο διάστημα νωρίτερα η τοποθέτηση, στο πλαίσιο ανασχηματισμού της κυβέρνησης, στη θέση του υπουργού Εσωτερικών (και Αρχηγού της Αστυνομίας) ενός άνδρα που έχει στο παρελθόν κατηγορηθεί για βιασμό και στη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης ενός δικηγόρου με θητεία στα τηλεοπτικά πάνελ, γνωστού για τις παλιομοδίτικες απόψεις του, είχαν εξοργίσει πολλές γυναίκες που περίμεναν μια πιο φεμινιστική προσέγγιση από εκείνον.
Δύσκολα βέβαια θα κατάφερνε κανείς ένα θριαμβευτικό comeback έχοντας αντιμετωπίσει διαδοχικά τρία εμπόδια που φαίνονταν ανυπέρβλητα: το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, την καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων και την τωρινή πανδημία. Τα δύο πρώτα ξεχάστηκαν εξαιτίας της υγειονομικής κρίσης, την οποία η Γαλλία έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά, με μικρότερα ποσοστά θνητότητας σε σύγκριση με όλες τις γειτονικές της χώρες – εξαιρώντας φυσικά τη Γερμανία. Ακόμη και η οικονομία της άντεξε, εξ ου και τον Αύγουστο ο Μακρόν μπόρεσε να κάνει διακοπές για λίγες ημέρες προωθώντας πάλι την εικόνα του νέου, δυναμικού, δραστήριου ηγέτη που απολαμβάνει τη θάλασσα κάνοντας τζετ σκι και μπορεί να χαμογελά ημίγυμνος και μαυρισμένος ακόμη και στον τηλεφακό των παπαράτσι στο πλάι της συντρόφου του.
Ο Εμανουέλ είχε ανέκαθεν ανοσία στις δυσκολίες. Ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μια γυναίκα κατά 25 χρόνια μεγαλύτερή του (η οποία ήταν μάλιστα καθηγήτριά του και μητέρα τριών παιδιών) χωρίς να λογαριάσει τις συνέπειες και εκμεταλλεύθηκε στη συνέχεια κάθε ευκαιρία που παρουσιάστηκε στον δρόμο του προκειμένου να φθάσει όσο πιο ψηλά μπορούσε. Στα 29 του χρόνια είχε σύζυγο και τρία θετά παιδιά – σήμερα έχει και επτά εγγόνια. Εχει απλώσει ρίζες και στο παρελθόν και στο μέλλον και έχει διαβάσει πολλή λογοτεχνία (αγαπάει εξίσου τον Σταντάλ και τον Καμί, τον Ζιντ και τον Ρεμπό) για να μην μπορεί να τοποθετεί τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. «Νομίζω πως βρισκόμαστε σε πολύ κρίσιμο σημείο. Πρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες μεταμόρφωσης της κοινωνίας χωρίς να ξεχνάμε τι περνούν οι άνθρωποι στην καθημερινή ζωή τους. Εχουμε το καθήκον να μην εγκαταλείψουμε τον ιδεαλισμό μας, χωρίς ωστόσο να πάψουμε να είμαστε όσο πραγματιστές είναι και οι εξτρεμιστές. Πρόκειται για μία μάχη. Ακόμη κι αν πεθάνεις μένοντας πιστός στις αρχές σου, θα έχεις πεθάνει» είχε πει πέρυσι στο περιοδικό «The New Yorker». Παραλείποντας ίσως ότι για τον ίδιο η επιβίωση ταυτίζεται με τη νίκη.
