Η Μάγδα Φύσσα έγινε το πρόσωπο εκείνο που η ιστορία, η αδιάλειπτη παρουσία της και πρωτίστως η γεμάτη αξιοπρέπεια στάση της την έκαναν να σηκώσει στους δικούς της ώμους το «βάρος» της δίκης για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής και να γίνει «μητέρα-σύμβολο» του αντιφασιστικού αγώνα.
Η δολοφονία του γιου της, Παύλου Φύσσα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι, από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά την έφερε αντιμέτωπη και την έκανε να αναμετρηθεί με το τέρας του ναζισμού, όπως εύστοχα κα χωρίς πολλά λόγια περιέγραψε στη δήλωσή της η οικογένεια του θύματος εν όψει της έκδοσης της πολυαναμενόμενης απόφασης.
Είναι αλήθεια πως αν κανείς θελήσει να στρέψει τον φακό στους πρωταγωνιστές της πρωτοβάθμιας δίκης που σε λίγες ημέρες θα περάσει στην ιστορία των ποινικών χρονικών της χώρας, δύο είναι οι γυναικείες παρουσίες – η κάθε μία από διαφορετική θέση – που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας:
Η πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, σημερινή αρεοπαγίτης Μαρία Λεπενιώτη, που όλα αυτά τα χρόνια σήκωσε το δικονομικό βάρος και το βάρος της ουσιαστικής διερεύνησης της αλήθειας με επίκεντρο την εγκληματική δράση που αποδίδεται με βάση και το παραπεμπτικό βούλευμα στη Χρυσή Αυγή, είναι η γυναίκα που είχε ρόλο πρωταγωνιστικό πάνω στην έδρα του δικαστηρίου. Κάτω από την έδρα όμως, εκεί στα έδρανα του ακροατηρίου, πάντα παρούσα, η Μάγδα Φύσσα, η οποία παρακολούθησε όλη τη διαδικασία για τη δολοφονία του ίδιου της του παιδιού, που σημάδεψε για πάντα την ίδια και την οικογένειά της και έγινε η αρχή του τέλους για την ποινική διερεύνηση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής.
Αναμένοντας την ετυμηγορία
Επιβλητική, συγκλονιστική, αληθινή… Χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στη Μάγδα Φύσσα, η οποία περιμένει την ετυμηγορία και την αυτοδίκαιη τιμωρία από τους φυσικούς δικαστές για τη δολοφονία του γιου της Παύλου. Κάθε φορά που η Μάγδα Φύσσα αποφασίζει να μιλήσει και να τοποθετηθεί για τη δίκη έχει κάτι ουσιαστικό να πει και να στείλει να το δικό της μήνυμα προς την κοινωνία και τις νεότερες γενιές.
Οπως έκανε η οικογένεια του Παύλου Φύσα την ημέρα που ολοκληρώθηκε ο κύκλος της αποδεικτικής διαδικασίας και άρχισε να μετρά αντίστροφα ο χρόνος για την έκδοση της απόφασης: «Μετά από πεντέμισι χρόνια δικαστικής διαδικασίας, κατά την οποία δεχθήκαμε έως και ύβρεις από την πλευρά των κατηγορουμένων, εμείς, η οικογένεια του Παύλου Φύσσα, αναμετρηθήκαμε κατά πρόσωπο με το τέρας του ναζισμού και σταθήκαμε όρθιοι. Η ώρα της απόφασης έφτασε. 7/10/2020 και ώρα 11.00. Επτά μαρτυρικά χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου, για εμάς η συνολική καταδίκη της ηγεσίας της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή είναι μονόδρομος» ανέφεραν.
Η ίδια η Μάγδα Φύσσα, παλαιότερα μέσα σε 21 λέξεις προσπάθησε να χωρέσει όλα τα συναισθήματα που της γεννώνται κάθε φορά από τον τρόπο που την αντιμετωπίζουν, ακόμα και άγνωστα σε αυτήν παιδιά που συναντά στον δρόμο, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Είχα τον Παύλο και απέκτησα τόσα παιδιά και όταν περπατάω στον δρόμο και με φωνάζουν “μάνα” αυτό για μένα είναι συγκλονιστικό».
Η αντίδραση στην εισαγγελική πρόταση
Στο άκουσμα της εισαγγελικής πρότασης επί της ενοχής μόνο για τον καθ’ ομολογία φυσικό αυτουργό της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως σε βάρος του Παύλου Φύσσα, ζητώντας την απαλλαγή όλων των άλλων κατηγορουμένων, η αντίδραση της μάνας του Παύλου ήταν άμεση, με βάση μάλιστα όσα η ίδια είχε ζήσει, είχε ακούσει και είχε παρακολουθήσει να λαμβάνουν χώρα στην ίδια δικαστική αίθουσα. «Δεν είδαν τίποτα όλο αυτό το διάστημα; Αθωώνουν εγκληματίες; Πόσο να αντέξουμε;» φώναξε…
Συγκλονιστική όμως ήταν και η τοποθέτησή της μιλώντας στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και στην εκπομπή «Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια» που παρουσιάζουν οι Λίνα Νικολακοπούλου και Αλεξάνδρα Χριστακάκη για το πώς διαχειρίζεται όλα αυτά τα χρόνια τη δολοφονία του παιδιού της, αν βέβαια μπορεί να πει κάποιος ότι μια μάνα μπορεί να διαχειριστεί την απώλεια, πολύ περισσότερο την αναίτια δολοφονία, του παιδιού της: «Εσείς θεωρείτε ότι εγώ κάνω κάτι πολύ δυνατό. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ να κάνω για τον Παύλο και για όλα τα παιδιά εκεί έξω που θέλουν να είναι ελεύθερα. Εγώ τον Παύλο μου δεν θα τον φέρω πίσω, εγώ παλεύω να καταδικαστούν οι δολοφόνοι και με αυτόν τον τρόπο να σωθούν άλλα παιδιά. Να σωθούν αθώα παιδιά».
