To δάσος Βάαλζερμπεργκ μοιράζονται τρεις χώρες: η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ολλανδία. Η κορυφή του βρίσκεται στην ολλανδική πλευρά και στα 322 μέτρα. Είναι το υψηλότερο σημείο της κατά κύριο λόγο επίπεδης χώρας.
Το βουνό αυτό αποτελεί πόλο έλξεις εκδρομέων και από τις τρεις χώρες με απαραίτητη στάση στο παραδοσιακό εστιατόριο της περιοχής για τηγανητές πατάτες και βάφλες… χωρίς μάσκα. Στην Ολλανδία η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εάν το εστιατόριο βρισκόταν όμως λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στη Γερμανία ή το Βέλγιο, θα ίσχυαν άλλοι κανόνες.
Πράγματι σε αυτή την περιοχή είναι σαν να βρίσκεται κανείς ταυτόχρονα και στις τρεις χώρες. Όσο ενδιαφέρον κι αν ακούγεται, άλλο τόσο δυσχεραίνει τα πράγματα σε περίοδο πανδημίας. Κι αυτό γιατί δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Για την ώρα τα πιο αυστηρά μέτρα ισχύουν στο Βέλγιο. Αυστηρότατοι έλεγχοι στα σύνορα ίσχυαν μέχρι πρότινος. «Αυτό δεν ήταν καλό» αναφέρει στην DW η 83χρονη Ελβίρα Νέι, που ζει στη μικρή βελγική πόλη Χέλγνκενρατ στα σύνορα με τη Γερμανία. «Είμαστε τυχεροί που πλέον δεν είναι τα πάντα κλειστά», λέει. Η 83χρονη πηγαίνει τακτικά στο Άααχεν με το αυτοκίνητό της για ιατρικά ραντεβού, για ψώνια αλλά και για να συναντήσει φίλους της, που ζουν εκεί εδώ και δεκαετίες.
Ανησυχία για νέο κλείσιμο των συνόρων
Τα σύνορα στο μεταξύ έχουν ανοίξει. Οι Βρυξέλλες όμως σκέφτονται να επαναφέρουν ίσως τους συνοριακούς ελέγχους, αφού τα ποσοστά νέων μολύνσεων στο Βέλγιο έχουν αυξηθεί έντονα. «Κάτι τέτοιο θα ήταν κατά τη γνώμη μου ένα λάθος σήμα» αναφέρει ο τοπικός πολιτικός Τιμ Γκρυτενμάιερ (CDU) από το Άαχεν. Η πανδημία έχει φέρει τα πάνω-κάτω σε αυτή την περιοχή, όπου οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να ζουν με ανοιχτά σύνορα και τα ταξιδεύουν γρήγορα από τη μια χώρα στην άλλη. Όμως ο κορωνοϊός δεν γνωρίζει σύνορα κι έτσι τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Ο Τιμ Γκρυτενμάιερ εκφράζει τον προβληματισμό του για το κλείσιμο των συνόρων. Μάλιστα όπως αναφέρει, και ο τοπικός πρωθυπουργός της γερμανόφωνης κοινότητας του Βελγίου του είχε πει ότι ήθελε να αποτρέψει το κλείσιμο των συνόρων και ότι είχε εκφράσει τη βούλησή του στην κεντρική κυβέρνηση των Βρυξελλών. Κι αυτό λόγω του χαμηλού ποσοστού μολύνσεων στην περιοχή. Ωστόσο η βελγική κυβέρνηση αξιολογεί την κατάσταση σε εθνικό και όχι τοπικό επίπεδο.
Τι θα συμβεί αν η περιοχή συνεχίσει να θεωρείται υψηλού κινδύνου;
Οι Βρυξέλλες θεωρούνται πλέον περιοχή υψηλού κινδύνου από το Γερμανικό Επιδημιολογικό Ινστιτούτο Ρόμπερτ Κοχ. Όπως και τρεις επαρχίες στα βορειοδυτικά της Ολλανδίας. Τι θα συμβεί όμως στα σύνορα των τριών χωρών, όταν κάποια εξ αυτών θεωρηθεί συνολικά υψηλού κινδύνου για τον κορωνοϊό; Σύμφωνα με τον Γκρυτενμάιερ για τη Γερμανία, θα ισχύσει ο λεγόμενος κανόνας 48 ωρών.
Αυτό σημαίνει ότι όποιος ταξιδεύει στο Βέλγιο ή την Ολλανδία για δύο μέρες και μετά επιστρέφει δεν χρειάζεται να μπει σε καραντίνα. Ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να μιλήσει για τις αποφάσεις που θα πάρουν η Ολλανδία και το Βέλγιο. «Πιστεύω η ανησυχία είναι κοινή σε κάθε πλευρά των συνόρων» αναφέρει.
Εστίες κινδύνου τα φοιτητικά πάρτι
Συχνά πάντως για την αύξηση των κρουσμάτων κορωνοϊού ευθύνονται οι νεότεροι. Τα κλαμπ παραμένουν κλειστά, όμως οι συναθροίσεις σε πάρκα και άλλους υπαίθριους χώρους δεν απαγορεύονται. Αυτό ισχύει και στο Μάαστριχτ, όπου ζουν περίπου 25.000 φοιτητές. «Πάντα κάτι συμβαίνει» αναφέρει η Χένι, 19χρονη Γερμανίδα που σπουδάζει στο Μάαστριχτ και συγκατοικεί με συμφοιτητές της. «Η αστυνομία έρχεται συχνά, δεν διαλύει τα πάρτι, απλά επισημαίνει ότι πρέπει να τηρούνται αποστάσεις». Η επίσης 19χρονη Λουίζα παρατηρεί: «Αρχικά ήταν πολύ περίεργο ότι, σε αντίθεση με τη Γερμανία, εδώ δεν έπρεπε να φοράω μάσκα στα καταστήματα και το πανεπιστήμιο». Όπως λέει χαρακτηριστικά, το Μάαστριχτ αντιμετωπίζει την πανδημία «σαν να έχει τελειώσει».
Επίσημα στην Ολλανδία επιτρέπονται οι ιδιωτικές συναθροίσεις το πολύ μέχρι έξι ατόμων. Ένας κανόνας που, σύμφωνα με τις εμπειρίες των φοιτητών, συχνά αγνοείται. Από την άλλη πλευρά τα πράγματα στο πανεπιστήμιο είναι πιο αυστηρά. Για την είσοδο στο πανεπιστήμιο απαιτείται ειδική άδεια, ενώ τα περισσότερα μαθήματα γίνονται ηλεκτρονικά. Ωστόσο και στο Μάαστριχτ ο αριθμός των νέων κρουσμάτων αυξάνεται και πολλοί φοιτητές ανησυχούν για τη συνέχιση των σπουδών τους. Όσο για τη Χένι και τη Λουίζα, σε περίπτωση που η κατάσταση επιδεινωθεί με την πανδημία και τον χειμώνα, θα προτιμούσαν να επιστρέψουν προσωρινά στις οικογένειές τους στη Γερμανία.
Ζαμπίνα Κίνκαρτς
Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη
