Οι διερευνητικές επαφές και το περιεχόμενό τους αποτελούν το «ιερό δισκοπότηρο» της ελληνικής διπλωματίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας. «Παιδί» της κρίσης των Ιμίων του 1996 και της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι το 1999, οι διερευνητικές συνομιλίες (exploratory talks) – όπως είναι ο ακριβής όρος – είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα καλά κρυμμένα μυστικά των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Μετά από τέσσερα χρόνια ακινησίας, οι διερευνητικές επαφές επανήλθαν δυναμικά στο προσκήνιο (κατόπιν γερμανικής επιμονής) ως ένας τρόπος αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας εξαιτίας της εξαναγκαστικής πολιτικής που ασκεί η δεύτερη στην Ανατολική Μεσόγειο με αιχμή το σεισμογραφικό σκάφος «Oruc Reis».
Οι διερευνητικές επαφές, ο 61ος γύρος των οποίων θα πραγματοποιηθεί αφού η Ελλάδα και η Τουρκία συμφωνήσουν επί μιας κοινά αποδεκτής ημερομηνίας πιθανότατα στις αρχές Οκτωβρίου, έχουν περάσει από διάφορες φάσεις.
Γύρω από αυτές έχει αναπτυχθεί μια μυθολογία που ορισμένες φορές ξεπερνά τα όρια, τόσο σε σχέση με το αν όντως οι δύο πλευρές βρέθηκαν κοντά σε συμφωνία (και πόσο) όσο και για το εύρος των συζητήσεων.
Διαβάστε περισσότερα στο «Βήμα της Κυριακής» που κυκλοφορεί σήμερα
