Το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) προβλέπει ότι μέχρι το 2030 θα πρέπει η εγκατεστημένη ισχύς από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολικά, φωτοβολταϊκά και υδροηλεκτρικά πάρκα) να προσεγγίζει τα 19 GW. Σήμερα η εγκατεστημένη ισχύς ανέρχεται στα 10,5 GW, άρα τα επόμενα δέκα χρόνια για να πιάσουμε τους στόχους του προγράμματος θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις 8,5 GW. Αυτό σημαίνει ότι θα απαιτηθούν επενδύσεις 9 δισ. ευρώ.
Τα καλά νέα είναι πως η ζήτηση για επενδύσεις σε ΑΠΕ ξεπερνά κάθε προσδοκία. Η γενική γραμματέας Ενέργειας κυρία Αλεξάνδρα Σδούκου αποκάλυψε πως βρίσκονται σε αναμονή 11.000 έργα ΑΠΕ συνολικής ισχύος 76 GW! Πολλά από αυτά είναι στο στάδιο της ωρίμασης, τα περισσότερα είναι στο στάδιο της αδειοδότητησης και ορισμένα που προχωρούν ως μεγάλες στρατηγικές επενδύσεις.
Το ρυθμιστικό πλαίσιο της Ελλάδας για τις ΑΠΕ είναι πολύ φιλικό προς τους επενδυτές καθώς εξασφαλίζει σχετικά γρήγορα την κερδοφορία της επένδυσης, εξ ου και η μεγάλη προσφορά.
Ποιος είναι ο κίνδυνος για την Ελλάδα; Μα ποιος άλλος από την αντίδραση ορισμένων πολιτών και οικολογικών οργανώσεων που μπλοκάρουν με αστεία πολλές φορές επιχειρήματα τέτοιες επενδύσεις. Εκτός από την αισθητική των ανεμογεννητριών έχουν ακούσει και πως η λειτουργία τους «κόβει» το γάλα από τις κατσίκες. Και βέβαια στο δικαστήριο μπορεί ο επενδυτής να δικαιωθεί αλλά αυτό θα γίνει μετά από 3-5 χρόνια, με αποτέλεσμα η επένδυση πολλές φορές να ακυρωθεί. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη αλλά και υποχρέωση της πολιτείας να γίνεται ταχεία απονομή της.
Πρόσφατο είναι το παράδειγμα δημάρχου μεγάλου νησιού των Κυκλάδων που μετά από πολυήμερες διακοπές ρεύματος της ΔΕΗ ξιφουλκούσε στα ραδιόφωνα κατά της πολιτείας και της εταιρείας ενώ ο ίδιος δύο χρόνια νωρίτερα είχε πρωτοστατήσει στην αποτροπή επένδυσης ανεμογεννητριών οι οποίες θα προσέφεραν αδιάλειπτα ρεύμα με χαμηλό κόστος και θα καθιστούσαν το νησί του ενεργά ανεξάρτητο από τις βλάβες των απαρχαιωμένων ντιζελοκίνητων εργοστασίων της ΔΕΗ.
