Προτείνω να αφήσουμε τα παιδιά έξω από τις νευρώσεις μας. Τις παντός είδους εμμονές, ενοχές και προσπάθειες ετεροχρονισμένης διαφοροποίησης ή επίπλαστης επαναστατικότητας.
Πολλοί γονείς έχουν αποφασίσει να μη βαφτίσουν τα παιδιά τους με την αιτιολογία πως δεν θα τα βάλουν με το ζόρι και ερήμην τους μέσα στην αγέλη της θρησκείας. Οι ίδιοι βέβαια είναι βαφτισμένοι. Δεν έζησαν ποτέ ούτε στο σχολείο ούτε πουθενά αλλού τη «διαφοροποίηση» και δεν ένιωσαν εκείνη τη διάκριση στην οποία υποβάλλουν τα παιδιά τους (ερήμην πάλι των παιδιών). Βγάζουν επάνω στα παιδιά τα μεράκια τους. Τον όποιο εμφιαλωμένο αντικομφορμισμό δεν αξιώθηκαν οι ίδιοι τον φορτώνουν στις πλατούλες των παιδιών τους.
Κάποιοι άλλοι ανάγκασαν τα παιδιά τους – παιδιά του Δημοτικού – να μπουν στα σχολεία τους τη Δευτέρα δίχως μάσκα. Τα υπέβαλαν σε μία απίστευτη δοκιμασία, εκτεθειμένα στα μάτια των συμμαθητών τους, για να δικαιώσουν τις δικές τους απόψεις περί μάσκας και πανδημίας. Θεωρώ πως δεν τα σκέφτηκαν ούτε λεπτό. Τον εαυτό τους μόνο σκέφτηκαν και ήρθαν να κάνουν το κομμάτι τους.
Πώς τοποθετείς ένα μικρό παιδί – που το ίδιο βέβαια δεν έχει καμία προσωπική άποψη – απέναντι σε όλους τους συμμαθητές του; Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω πώς το κάνεις αυτό! Και πώς ακριβώς το είχες σκεφτεί; Εσύ θα έφευγες μετά για να πας στη δουλειά σου και θα άφηνες τον μικρό μέσα την αρένα να τα βγάλει πέρα μόνος του;
Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν ασχολούμαι καθόλου αν έχεις δίκιο ή άδικο. Εννοώ πως ακόμη κι αν αποδειχθεί σε λίγους μήνες πως η μάσκα ήταν μούφα, πως όλα είναι κόλπο του Bill Gates και πως θα μας γεμίσουν τσιπάκια τον εγκέφαλο – την άποψή μου για τον ρόλο της Εκκλησίας την έχω γράψει ήδη αρετές φορές – δεν θα αναιρέσω ούτε λέξη από αυτά που γράφω τώρα. Γιατί το θέμα μας είναι άλλο. Τα παιδιά σου δεν είναι ούτε η ασπίδα σου ούτε η προέκταση του Εγώ σου ούτε η δικαίωση των δικών σου ματαιώσεων. Και σίγουρα δεν είναι δολώματα για να δεις αν τσιμπάνε οι γύρω σου στις θεωρίες σου.
Το αν κάποτε αυτά τα παιδιά ξεχωρίσουν, διαφοροποιηθούν σε οποιοδήποτε θέμα από την κυρίαρχη λογική και ιδεολογία, είναι κάτι που θα το αποφασίσουν, θα το επιδιώξουν, θα το καταφέρουν και θα το κερδίσουν τα ίδια, όταν θα είναι έτοιμα για τέτοιες μάχες. Το να τα πετάς κουτάβια μέσα στα λιοντάρια για να δώσουν μια μάχη για εσένα είναι το λιγότερο άνανδρο. Είναι εντελώς άοπλα και δεν έχουν από τώρα τέτοιες υποχρεώσεις. Και σε τελική ανάλυση οι μάχες σου δεν είναι μάχες τους.
Κοιτάζω το αμήχανο και θλιμμένο πρόσωπο ενός κοριτσιού επτά χρονών την ώρα που βλέπει τον πατέρα του να τσακώνεται με όλους τους γονείς γιατί αρνείται να του φορέσει μάσκα. Τα υπόλοιπα παιδάκια να την κοιτούν κι εκείνη να χαμηλώνει το βλέμμα. Και έχοντας επίγνωση των λεγομένων μου και της βαρύτητας της κατηγορίας που ξεστομίζω, νομίζω πως αυτό είναι κακοποίηση ανηλίκου.
