Εγώ δεν περιμένω από την κυβέρνηση με έναν μαγικό τρόπο να εξαφανίσει την πανδημία.
Ούτε πιστεύω ότι μπορεί μια κυβέρνηση να εφαρμόσει σήμερα ένα σύνολο μέτρων που θα περιορίσουν ριζικά τον αριθμό των κρουσμάτων.
Καταλαβαίνω, με βάση και αυτά που βλέπω να συμβαίνουν και σε άλλες χώρες, ότι έχουμε μπει σε μια φάση όπου θα έχουμε πάλι ένα σημαντικό αριθμό κρουσμάτων.
Καταλαβαίνω, επίσης, ότι αυτό είναι ως έναν βαθμό και αναπόφευκτο, εφόσον η γενική κατεύθυνση, στη χώρα μας και διεθνώς είναι να μην πάμε σε ένα καθολικό λοκντάουν όπως έγινε την άνοιξη.
Κακά τα ψέματα, το λοκντάουν δεν είναι ένα μέτρο που μπορείς να το εφαρμόζεις διαρκώς.
Έχει τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος και αυτό δεν μπορεί κανείς να το παραβλέπει.
Όμως, υποτίθεται ότι όταν μπήκαμε στο λοκντάουν το κάναμε για έναν και βασικό λόγο: να κερδίσουμε χρόνο.
Να καθυστερήσουμε δηλαδή όσο μπορούσαμε το πρώτο κύμα της πανδημίας, ώστε να προλάβουμε να οργανώσουμε καλύτερα το σύστημα υγείας.
Δηλαδή, να εξασφαλίσουμε ότι έχουμε αυξημένο αριθμό ΜΕΘ, αυξημένο αριθμό απλών κλινών σε κλινικές Covid-19 και καλύτερα οργανωμένη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Και ταυτόχρονα είπαμε ότι έπρεπε να κερδίσουμε χρόνο για να οργανώσουμε καλύτερα την προστασία των ευπαθών, ιδίως τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία, μια που είχαμε την τραγική εμπειρία στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική με τους πολύ μεγάλους αριθμούς θυμάτων σε γηροκομεία.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν τα κάναμε όλα αυτά;
Στα γηροκομεία είχαμε ήδη το πρόβλημα με μεγάλες σωρεύσεις κρουσμάτων και ελπίζουμε ότι μετά και από αυτό το σοκ, πάρθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα.
Με τις ΜΕΘ, όμως, τι γίνεται;
Όταν ανακοινώνει ο αρμόδιος υπουργός ότι ήδη πανελλαδικά το 37,5% των κλινών ΜΕΘ για Covid-19 είναι ήδη κατειλημμένο και στην Αθήνα πάνω από το 60%, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά.
Ούτε είναι καθησυχαστική η διαβεβαίωση ότι απλώς θα διατεθούν περισσότερες κλίνες ΜΕΘ για Covid-19 από αυτές που κανονικά θα ήταν για τους άλλους ασθενείς που τις χρειάζονται.
Ούτε μπορούμε απλώς να περιμένουμε τις κλίνες ΜΕΘ που κυρίως θα γίνουν με δωρεές και τις οποίες έπρεπε μέχρι τώρα η Πολιτεία να έχει στελεχώσει και δεν το έχει κάνει.
Όμως, η μάχη της πανδημίας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την επάρκεια του συστήματος υγείας.
Θα κριθεί ως προς την αντιμετώπιση των σοβαρών κρουσμάτων και θα κριθεί ως προς το πώς θα δώσει η κοινωνία τη μάχη.
Είναι κρίσιμο να γνωρίζει η κοινωνία ότι είναι καλά προετοιμασμένο το σύστημα υγείας, γιατί αυτό καταπολεμάει τον πανικό, ενισχύει την ψυχραιμία και βοηθάει να αντέξουμε τη δύσκολη περίοδο που έρχεται.
Το ξαναλέω κανείς δεν περιμένει θαύματα.
Περιμένει όμως να μην πηγαίνει χαμένος ο χρόνος που κερδήθηκε με κόπο και κόστος.
