Ολα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν ορίζεται από το νεοοθωμανικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που ο ίδιος επινόησε, καθοδηγείται από τον άφρονα μεγαλοϊδεατισμό που ο ίδιος επίσης οικοδόμησε και σχεδόν αναμετριέται με την Ιστορία επιφυλάσσοντας για τον εαυτό του ρόλο γεννήτορα μιας νέας Τουρκίας, μεγαλύτερης και ισχυρότερης εκείνης που παρέδωσε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Ετσι εξηγούνται η αμετροεπής στάση και η περιφρονητική συμπεριφορά του απέναντι στη διεθνή κοινότητα και σε όσους ορθώνουν ανάστημα, απαιτώντας από τον ίδιο και τη χώρα του πρωτίστως σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο.
Ο τρόπος που κινείται και πολιτεύεται, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας του, φανερώνουν έναν ηγέτη βγαλμένο από τις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας, επαναφέροντας στο προσκήνιο καταδικασμένες έννοιες όπως αυτή του ζωτικού χώρου, που χρησιμοποίησε και εκμεταλλεύθηκε ο Χίτλερ για να βυθίσει την ανθρωπότητα σε δίνη απόλυτης καταστροφής.
Με τις αμφισβητήσεις που κάθε τόσο εγείρει για τη Συνθήκη της Λωζάννης, για το καθεστώς της Δυτικής Θράκης, για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη ζώνη, τα υπονοούμενα που αφήνει για την κυριαρχία του Καστελλορίζου και με όσα «στολίζει» τη διεκδίκησή του για τον ορυκτό πλούτο της ευρύτερης περιοχής, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνει την αφροσύνη και τον παραλογισμό που τον συνοδεύουν.
Οσο περνά ο καιρός ολοένα και περισσότεροι στον Κόσμο πείθονται ότι με τα σχέδιά του αποπειράται να αλλάξει τον χάρτη της περιοχής, να δορυφοροποιήσει τις χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και να καταστήσει, με το έτσι θέλω, την Τουρκία κυρίαρχη δύναμη στη διευρυμένη ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Υπερόπτης όπως είναι, αντιμετωπίζει ως «κουτσές» τις γειτονικές χώρες και βεβαίως επιτίθεται με σφοδρότητα στην Ελλάδα, επειδή την αναγνωρίζει ως μόνη έκφραση της Δύσης στη συγκεκριμένη ζώνη και ικανή να σταθεί απέναντί του.
Γίνεται φανερό στον καθένα ότι οι βλέψεις του δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές.
Χρέος της ελληνικής πολιτικής και διπλωματίας είναι να αποκαλύψει τα σχέδια και τον ρόλο του, να μεταφέρει στην υφήλιο την απειλή που κρύβει για την ασφάλεια και την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή.
Η αλήθεια είναι ότι εκμεταλλεύεται τη γεωπολιτική ασυμμετρία της εποχής, την αμερικανική απουσία και την ευρωπαϊκή αναποφασιστικότητα.
Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι η διεκδίκησή του δεν θα καμφθεί. Ακόμη κι αν προσωρινά, προκειμένου να αποφύγει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις, θελήσει να εξευμενίσει τη διεθνή κοινότητα και δηλώσει πρόθυμος να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, μεσοπρόθεσμα θα επανέλθει δριμύτερος.
Ωστόσο δεν είναι άτρωτος ο Ταγίπ Ερντογάν, γιατί απλούστατα φέρει το άδικο και γι’ αυτό είναι προκλητικός και βαθιά προσβλητικός.
Ηδη απέναντί του στήνονται πολλές χώρες. Η μεσογειακή συνάντηση της Κορσικής φανέρωσε δυνάμεις και δυνατότητες. Κάτι που εξόργισε τον τούρκο πρόεδρο και επιτέθηκε με τόση σφοδρότητα στον Εμανουέλ Μακρόν.
Η ίδια η Τουρκία επίσης δεν είναι αυτό που ο Ερντογάν διαφημίζει. Οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις θεωρούνται από πολλούς υπερτιμημένες και απασχολημένες σε πάμπολλα πεδία, εντός και εκτός της επικράτειάς της.
Αυτή την ώρα τουρκικές δυνάμεις έχουν παρουσία στη Συρία, πολεμούν τους Κούρδους στα σύνορα με το Ιράκ, δρουν στη Λιβύη και η στρατοχωροφυλακή είναι αφοσιωμένη στον έλεγχο του εγχώριου πληθυσμού. Οι επιδόσεις τους δε στα διάφορα «πεδία», με εμφανώς αδύναμους και υποδεέστερους αντιπάλους, δεν είναι οι καλύτερες.
Οπως και δεν πρέπει να ξεχνά ο τούρκος πρόεδρος ότι η χώρα του είναι εν πολλοίς ομοσπονδιοποιημένη, θυμίζει την άλλοτε ενιαία, πλην ατυχήσασα, Γιουγκοσλαβία.
Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε, αλλά δεν μπορεί να μένει απαθής μπρος στην προκλητική τουρκική διεκδίκηση. Ο ελληνικός λαός δεν θα επιτρέψει να πάρει μορφή. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προκειμένου να διασφαλίσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
