Είχε ραντεβού με την Ιστορία. Και ας μπήκαν ανάμεσα Θεοί και Δαίμονες για να τον σταματήσουν. Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα της χρονιάς την περίοδο 2019-2020. Και το επιβεβαίωσε (και) απόψε. Σε έναν τελικό κυπέλλου που θα έπρεπε να έχει γίνει 50 νύχτες πριν. Με άλλες ποδοσφαιρικές συνθήκες.
Δεν πειράζει όμως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι πιο γλυκό για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς που επικρατώντας με 1-0 της ΑΕΚ (Ραντζέλοβιτς 9΄) μπορεί ήδη να τραγουδά προς τον πρόεδρο της ΕΠΟ Βαγγέλη Γραμμένο, να της φέρει (και) το κύπελλο: «Δεν μπορώ να περιμένω».
O πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και της «εξυγίανσης» άλλωστε ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Ότι μπορούσαν έκαναν στο πάρκο Γουδή για να σταματήσουν την επέλαση του Ολυμπιακού.
Ένα σωρό εμπόδια έβαλαν στους Ερυθρόλευκους. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Τους ανάγκασε απόψε να παίξουν έναν τελικό κυπέλλου απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο, με ένα αμούστακο παιδί τερματοφύλακα (Τζολάκη).
Με έναν winger που έγινε αναγκαστικά δεξιός μπακ (Μπρούνο). Με τον αειθαλή Βασίλη Τοροσίδη στον επίλογο της καριέρας του: Ακριβώς στο τελευταίο ματς της καριέρας του. Αριστερός μπακ όπως τότε που κάλπαζε στις πτέρυγες όντας ένας από τους μεγαλύτερους αμυντικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Με αυτές τις συνθήκες εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός στο γήπεδο. Αλλά δεν… μάσησε ποτέ. Προσαρμόστηκε στις συνθήκες και συνέχισε την πελατειακή σχέση με τους Κιτρινόμαυρους. Το αποψινό ήταν το πέμπτο ματς της σεζόν 2019-20.
Το κοντέρ έγραψε 4 νίκες και 1 ισοπαλία. Το επιμέρους σκορ 8-1. Η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να κοιτάξει στα μάτια τους Ερυθρόλευκους ούτε καν απόψε, στον υποχρεωτικό αυτοσχεδιασμό του Μαρτίνς.
Περισσότερο δυσκόλεψε η Εκτελεστική Επιτροπή τους νταμπλούχους. Παρά η ομάδα του Μάσιμο Καρέρα που για πολλοστή φορά έδειξε πως απέχει πολύ από την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου με αυτή την αγωνιστική της εκδοχή.
Τι συνέβη απόψε στον Βόλο: Μια κλασική κυριαρχία της ομάδας που ευτύχησε να προηγηθεί και να φέρει το ματς από πολύ νωρίς στα μέτρα της. Ο Ολυμπιακός βρήκε δρόμο για τα δίχτυα μόλις στο 9΄με τον Ραντζέλοβιτς έπειτα από καταπληκτική πάσα του (mvp) Μαντί Καμαρά.
Ο Σέρβος εκτελεστής με διαγώνιο σουτ τιμώρησε την ερασιτεχνική προσέγγιση της φάσης από τον Σβάρνα και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Τσιντώτα για το γκολ που έμελλε να κρίνει τον τίτλο. Δύο λεπτά νωρίτερα η ΑΕΚ έχασε τη μοναδική πραγματική της ευκαιρία στο ματς, με τον Ολιβέιρα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το μοναδικό λάθος του ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Τζολάκη. Σούταρε από κοντά σε δύο χρόνους ο Πορτογάλος. Βρέθηκε ως από μηχανής Θεός ο Μπα πάνω στην γραμμή και έσωσε. Δύο λεπτά αργότερα τη μπάλα από τα δίχτυα τη μάζευε η ΑΕΚ.
Από το 1-0 και έπειτα λοιπόν υπήρξε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό format στο χορτάρι. Ο Ολυμπιακός σε 4-2-3-1 να δίνει χώρο και κατοχή στην ΑΕΚ. Η Ένωση να εγκλωβίζεται στην ιδέα πως μπορεί να εκμεταλλευτεί το match up Ολιβέιρα-Μπρούνο (που δεν το κατάφερε ποτέ). Και κάθε φορά που οι Πειραιώτες έβρισκαν χώρο για τρανζίσιον. Μια μεγάλη ευκαιρία για να τελειώσει η παρτίδα μια ώρα αρχύτερα.
Με τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί να χάνει τα άχαστα. Ένα μοναδικό τετ α τετ (35΄) έπειτα από καταπληκτική ενέργεια, πέρασε άουτ. Ένα πέναλτι το οποίο κέρδισε ο Μασούρας από τον Μπακάκη (55΄) και το «έπιασε» ο Τσιντώτας.
Ένα ακόμη απίθανο σόλο (90΄) φάτσα με τον πορτιέρο της ΑΕΚ. Αν προσθέσει κανείς και το χαμένο τετ α τετ του Μασούρα στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους συνθέτει ένα παζλ με 4 κλασικές ευκαιρίες για να γίνει το ματς 2-0. Για να τελειώσει δίχως άγχος ως το 90΄+6’.
Βέβαια το άγχος το προκαλεί η πίεση του αντιπάλου. Και η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό δεν τον πίεσε ποτέ. Δεν ένιωσαν απειλή οι Ερυθρόλευκοι στο ματς, και ας ήταν η κατοχή της μπάλας 60%-40% για την Ένωση.
Και ας έγραψε η στατιστική 14-11 τελικές και 14 (!)-3 κόρνερ για τους φιναλίστ του Καρέρα. Κατώτερη των περιστάσεων. Και δικαίως ηττημένη. Μια απευθείας εκτέλεση κόρνερ του Βέρντε (39΄) ίσως να μπορούσε να θεωρηθεί κάτι. Στον ωκεανό του τίποτα.
