Δύο Πορτογάλοι, ένας Ιταλός, ένας Ισπανός και ένας Γερμανός. Όχι δεν πρόκειται για το ξεκίνημα κάποιου ανέκδοτου. Πρόκειται για τους πάγκους των πέντε μεγαλύτερων ομάδων της χώρας. Σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ οι δύο Πορτογάλοι. Πέδρο Μαρτίνς και Άμπελ Φερέιρα αντίστοιχα. Στον Παναθηναϊκό ο Ισπανός, Ντάνι Πογιάτος. Στην ΑΕΚ ο Ιταλός, Μάσιμο Καρέρα. Και στον Άρη ο Γερμανός, Μίχαελ Ένινγκ. Σε ένα δικό τους προσωπικό στοίχημα, σε μια δική τους… μάχη που θα θελήσουν να κερδίσουν.

Οι τρεις εξ αυτών στοχεύουν ξεκάθαρα στο πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός να διατηρήσει τα σκήπτρα του. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ να επιστρέψουν εκεί που βρέθηκε το 2019 και 2018 αντίστοιχα. Για Παναθηναϊκό και Άρη; Η ευρωπαϊκή έξοδος δεν αποτελεί έναν απλό στόχο, αλλά ουσιαστικά αυτοσκοπό. Ο Ντάνι Πογιάτος είναι ο άνθρωπος που θα κληθεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην επιστροφή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Και ο Μίχαελ Ένινγκ θέλει να ανέβει ένα ακόμα σκαλοπάτι με τον Άρη.

Τι ζητούν οι πέντε προπονητές; Που στοχεύουν; Ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους για την επόμενη σεζόν; Πάμε να δούμε αναλυτικά.

Πέδρο Μαρτίνς

Πρωταθλητής με τον Ολυμπιακό και με την καθολική αναγνώριση του κοινού πως ο Ολυμπιακός που δημιούργησε έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Και παράλληλα με την εντός τειχών κυριαρχία του, έκανε καταπληκτική πορεία στην Ευρώπη. Ο Πέδρο Μαρτίνς απέδειξε πως είναι σπουδαίος προπονητής και πριν καλά – καλά η σεζόν ολοκληρωθεί, ο Ολυμπιακός φρόντισε να του ανανεώσει το συμβόλαιο.

Λένε πως είναι πιο δύσκολο να παραμείνεις στην κορυφή, απ’ όσο να φτάσεις εκεί. Ο Μαρτίνς καλείται να περπατήσει και αυτόν τον δρόμο. Να διατηρήσει τα σκήπτρα, να κάνει ανάλογη ευρωπαϊκή πορεία, να δείξει η ομάδα του το ίδιο καλό αγωνιστικό πρόσωπο.

Ο κόσμος τον έκανε σύνθημα, η διοίκηση τον εμπιστεύεται, οι παίκτες τον σέβονται και τον ακούν. Θεωρείται και όχι άδικα ως ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και μοιάζει δύσκολο να μη δούμε και πάλι έναν Ολυμπιακό επιθετικό, με φαντασία, με ορμή, με κυριαρχία.

Αμπέλ Φερέιρα

Δεν είναι κακός προπονητής. Κι αυτό που πέρσι έδειξε ο ΠΑΟΚ δεν είναι δική του ευθύνη. Τουλάχιστον όχι στον μεγαλύτερο βαθμό. Έκανε λάθη και μάλιστα πολλά, αλλά μπήκε σε μια διαδικασία αντικατάστασης του Λουτσέσκου και έπρεπε με το «καλημέρα» να αποδείξει πράγματα. Σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Δεν είχε τη στήριξη της διοίκησης στον μεταγραφικό τομέα και αναγκάστηκε να διαχειριστεί ένα ρόστερ που ούτε δικό του ήταν, ούτε στο δικό του στυλ μπορούσε να προσαρμοστεί. Για τον Αμπέλ Φερέιρα η περσινή σεζόν ήταν μια… προσγείωση. Φέτος το – ευρωπαϊκό – ξεκίνημα ήταν διαφορετικό και ίσως αυτό να δώσει ώθηση στον ίδιο και την ομάδα του και για μια διαφορετική σεζόν.

Έμεινε για να γίνει πρωταθλητής, έχει μεγάλη φιλοδοξία για να τα καταφέρει και το κυριότερο; Δείχνει να μην έχει «κολλήματα». Είδε πως ένα σχήμα με τρεις στην άμυνα ίσως να είναι πιο αποτελεσματικό και το δοκίμασε. Όχι μόνο σε φιλικά, αλλά και σε επίσημο ματς.

Πιστώνεται τη βελτίωση των «μικρών», πιστώνεται τον Τζόλη που τον έριξε στα βαθιά, πιστώνεται την πρόκριση απέναντι στην Μπεσίκτας. Και περιμένει το πρωτάθλημα για να διεκδικήσει τον τίτλο που τόσο πολύ θέλει.

Μάσιμο Καρέρα

Πέρσι τέτοια περίοδο η ΑΕΚ στήριζε πολλά στην επιλογή του Πορτογάλου Καρντόσο. Αποδείχτηκε το μεγαλύτερό της λάθος. Γρήγορα αντικαταστάθηκε από τον Κωστένογλου, πριν αναλάβει τα ηνία ο Μάσιμο Καρέρα. Ο Ιταλός, αν μη τι άλλο, έκανε την ΑΕΚ κανονική ομάδα. Διότι με τον Καρντόσο δεν ήταν τέτοια.

Η εμπειρία του Καρέρα, η γνώση του, οι παραστάσεις του, έφεραν άλλη αύρα στα αποδυτήρια. Του έλειπαν οι λύσεις σε κομβικές θέσεις, αλλά κυρίως έλειψε η δημιουργία μιας ομάδας που εκείνος θα την είχε φτιάξει από την αρχή. Κάτι που θα κάνει φέτος.

Ο πήχης, πια, ανεβαίνει για τον Ιταλό προπονητή. Ο στόχος είναι ο πρωταθλητισμός. Μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ σε σχέση με πέρσι δεν υπάρχουν. Είναι η ευκαιρία του να δημιουργήσει κάτι από την αρχή, να χτίσει πάνω στα δικά του θέλω, να γίνει η ΑΕΚ ομάδα του προπονητή της. Και να διεκδικήσει μέσω αυτού του τρόπου τους στόχους της.

Ντάνι Πογιάτος

Αν υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό δίπλα από τους προπονητές του Big 5 δεν είναι άλλο απ’ αυτό του Ντάνι Πογιάτος. Ο Ισπανός προπονητής είναι από τα μεγαλύτερα στοιχήματα που έχει πάρει ποτέ κάποια από τις μεγάλες ομάδες της χώρας.

Άπειρος από πάγκο «πρώτης» ομάδας, υπήρξε βοηθός στο Ισραήλ και προπονητής της Κ-19 της Ρεάλ Μαδρίτης. Η πρώτη του… απόπειρα σε «κανονική» δουλειά είναι ο Παναθηναϊκός. Επιλογή του Τσάβι Ρόκα, που θα την πιστωθεί θετικά ή θα τη χρεωθεί αρνητικά. Ό,τι συμβεί με τον Πογιάτος, το δάχτυλο θα δείξει πίσω απ’ αυτόν. Τον συμπατριώτη του τεχνικό διευθυντή.

Είναι προπονητής με μεγάλη ποικιλία ασκήσεων, σύμφωνα με όσα λένε οι άνθρωποι που τον ζουν στο Κορωπί, έχει καλή επαφή με τους παίκτες, έχει φιλοδοξία για μια σπουδαία καριέρα. Αν το ρίσκο που παίρνει ο Παναθηναϊκός τον δικαιώσει, τότε και ο ίδιος θα έχει βάλει στο βιογραφικό του ένα σημαντικό «ένσημο». Είναι, ωστόσο, ένα τεράστιο ρίσκο για μια ομάδα του βεληνεκούς του τριφυλλιού.

Μίχαελ Ένινγκ

Όπως και ο Καρέρα, έτσι και ο Ένινγκ ήρθε στην Ελλάδα ενώ είχε ξεκινήσει η σεζόν. Προκειμένου να διορθώσει στον Άρη όσα η διοίκηση έβλεπε λάθος με τον Σάββα Παντελίδη και να τον φέρει στα επίπεδα που είχε στοχεύσει. Το πέτυχε.

Ο Άρης είχε σαν πρώτο στόχο την ευρωπαϊκή έξοδο και τα κατάφερε δίχως να δυσκολευτεί ιδιαίτερα. Ήταν μία από τις τέσσερις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος και με τον Γερμανό κατάφερε να γίνει μια καλή ομάδα, όπως επιβαλλόταν βάσει ρόστερ. Έφτασε μια ανάσα από τον τελικό του Κυπέλλου. Κυριολεκτικά μια φάση μακριά από τη διεκδίκηση ενός τίτλου, αλλά ο Λιβάγια χάλασε το όνειρο.

Αυτό, το Κύπελλο, θα είναι ένας από τους βασικούς στόχους της επόμενης σεζόν. Και η Ευρώπη θα παραμείνει ο στόχος του πρωταθλήματος. Ο Ένινγκ είναι σοβαρός, δουλευταράς, έχει όραμα και έχει κερδίσει όχι μόνο τους παίκτες του και τους φίλους του Άρη, αλλά όλη τη κοινή γνώμη που ασχολείται με το ποδόσφαιρο.

Ο Άρης ήθελε τον… Γερμανό του και εκείνος τον έχει δικαιώσει.