Στη διάρκεια της εξελισσόμενης ελληνοτουρκικής κρίσης ο διορισθείς από τον Πρωθυπουργό σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, ναύαρχος εν αποστρατεία, κ. Αλέξανδρος Διακόπουλος υπήρξε ατυχώς λαλίστατος, εκθέτοντας την κυβέρνηση, τη χώρα, τη θέση και τον ίδιο βεβαίως.
Και το πλήρωσε οδηγούμενος σε παραίτηση, καθώς δεν νοείται σύμβουλος εθνικής ασφαλείας περιφερόμενος από κανάλι σε κανάλι και από Μέσο σε Μέσο να διαλαλεί την όποια πραμάτεια του.
Συνήθως οι υπηρετούντες σε τέτοιες θέσεις είναι πρόσωπα αθόρυβα, προστατευμένα και εχέμυθα προκειμένου να παίζουν πραγματικά τον κρίσιμο ρόλο τους στις εθνικές μας υποθέσεις.
Ωστόσο με τις όποιες πράξεις και επιλογές του φανέρωσε έλλειμμα σοβαρό και κρίσιμο.
Η κυβέρνηση, και κατ’ επέκταση η χώρα, στερείται σε τούτη την τόσο ασταθή γεωπολιτικά περίοδο ενός ισχυρού μηχανισμού αναγνώρισης των συνθηκών, έγκαιρης προειδοποίησης και προετοιμασίας πολιτικών εθνικής ασφαλείας.
Είναι απορίας άξιον γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις απέφυγαν, δεκαετίες τώρα, να συγκροτήσουν ένα ισχυρό, αξιόπιστο, επιστημονικά και επιχειρησιακά επαρκές συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, ικανό να αξιολογεί συνθήκες και κινδύνους, να διατηρεί διαύλους επαφής και επικοινωνίας εκτός της χώρας και να συμβουλεύει πραγματικά την πολιτική ηγεσία της χώρας.
Οπως και είναι παράδοξο πως ο Πρωθυπουργός, που γνώριζε, πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές, ότι το δυσκολότερο θέμα της θητείας του θα είναι οι σχέσεις μας με την Τουρκία, δεν φρόντισε, αν μη τι άλλο, να συγκροτήσει έστω ένα σχήμα αξιόπιστων επιτελών και συμβούλων στο Μέγαρο Μαξίμου περί τα ελληνοτουρκικά.
Και δεν προέβη μάλιστα σε κάποια κίνηση παρότι στην πρώτη συνάντησή του με τον Ταγίπ Ερντογάν, τον Σεπτέμβριο του 2019, στο περιθώριο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ένιωσε τους κινδύνους και διαπίστωσε εκ του σύνεγγυς τις διαθέσεις και τους σκοπούς της τουρκικής ηγεσίας. Παρά ξέμεινε με τον ατυχήσαντα κ. Διακόπουλο, χωρίς άλλους ειδικούς συνεργάτες και συμβούλους, ικανούς να προσεγγίζουν, κατά απόλυτο και αξιόπιστο τρόπο, τις διαθέσεις, τα σχέδια και τις διεκδικήσεις των γειτόνων μας.
Οι συνθήκες πλέον δεν επιτρέπουν άλλες ολιγωρίες. Αντιθέτως, επιβάλλουν τη συγκρότηση, πάραυτα, Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, ενός αξιόπιστου και επαρκούς οργάνου που θα μπορεί να παίξει τον ρόλο που αρμόζει στις περιστάσεις.
Είναι κάτι που εμφανώς λείπει από την ελληνική πολιτική, επιτρέποντας σε κάθε εμπορευόμενο τσαρλατάνο να διακινεί και να περιφέρει πλάνα-αεροπλάνα, ανεπεξέργαστα «σχέδια» και δήθεν «πολιτικές» σε θέματα εθνικής άμυνας και ασφάλειας.
Ολες οι προηγμένες χώρες, ακόμη και εκείνες που δεν αντιμετωπίζουν θέματα εθνικής ασφαλείας σαν τα δικά μας, διαθέτουν αξιόπιστα σχήματα αξιολόγησης των διεθνών συνθηκών, των απειλών και κινδύνων και μαζί επεξεργασίας εθνικών πολιτικών στο συγκεκριμένο πεδίο.
Αλλες αναβολές λοιπόν δεν χωρούν πια. Εθνική ανάγκη επιβάλλει τη συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας το ταχύτερο, χωρίς χρονοτριβή.
