Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, την ερχόμενη εβδομάδα έρχονται προς κύρωση στη Βουλή οι συμφωνίες της Ελλάδας για τις ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο.
Θα είναι το επιστέγασμα ενός πρώτου κύκλου διπλωματικών ενεργειών, με καθοριστική σημασία για την διευθέτηση των πολύπλευρων διαφορών στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα δε σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η συμφωνία με την Αίγυπτο έχει τεράστια σημασία ως προς την ελληνοτουρκική διένεξη και τα επόμενα στάδιά της. Κατ’ αρχάς επειδή είναι μία βασική, έμπρακτη, νομική και νόμιμη απάντηση στο αυθαίρετο τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Ό,τι συμβεί στη Βουλή θα έχει εν προκειμένω ιστορική αξία, ενδεχομένως ανάλογη με τις περιπτώσεις της έγκρισης της συνθήκης του Μάαστριχτ ή των όσων είχαν διαδραματιστεί εν όψει της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Οι στάσεις κομμάτων και προσώπων θα είναι καθοριστικές για τα περαιτέρω και κατά πάσα βεβαιότητα θα διαμορφώσουν ένα μέρος του πολιτικού σκηνικού.
Υπό αυτό το πρίσμα έχει την αξία της η στάση που θα τηρήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Όπως έχει ήδη φανεί, στην συμφωνία με την Αίγυπτο επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε εναντίον, επίσης επισήμως ένα τμήμα του (53+) τάχθηκαν υπέρ, ενώ υπάρχει και η εκδοχή Κοτζιά, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως τη δική του γεωπολιτική θεώρηση.
Αξίζει να θυμάται κανείς ότι η κριτική που ασκείται, προέρχεται από ένα κόμμα το οποίο σχεδόν έχει παραδεχθεί (δια υπονοιών και συμφραζομένων) ότι η συμφωνία των Πρεσπών ήταν (και) ένα μέσον με στόχο τη διάσπαση της ΝΔ.
Σήμερα, το ίδιο κόμμα βρίσκεται διχασμένο εν όψει μίας εξίσου σοβαρής εθνικής υπόθεσης, η οποία ωστόσο διαφέρει σε πολλά από το Μακεδονικό.
Τι θα κάνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, όταν έλθουν προς κύρωση οι δύο συμφωνίες;
Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμη δεν γνωρίζουν. Η εισήγηση που έχει κατατεθεί, δεδομένης της εσωκομματικής αναταραχής, είναι να επικυρώσουν τη συμφωνία με την Ιταλία και να δηλώσουν «παρών» στη συμφωνία με την Αίγυπτο. Θα είναι μία ακροβασία αξιοπρόσεχτη.
Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό; Το κείμενο των 53+ δεν άφηνε περιθώρια ερμηνειών, οι άνθρωποι είναι αναφανδόν υπέρ. Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ μάλλον κάπου καταλαβαίνει ότι μία αρνητική στάση θα έχει κόστος, οι αντλούντες έμπνευση από τον Κοτζιά θα θέλουν να καταψηφίσουν.
Αν ο Τσακαλώτος και οι λοιποί συμμορφωθούν, θα χάσουν στην συγκεκριμένη συγκυρία ίσως και οριστικά κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Το να ψηφίσει τελικά σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ, έπειτα από όσα έχει πει, είναι μάλλον απίθανο.
Η προσπάθεια εξεύρεσης μίας λύσης, έχει φέρει και την σκέψη επιβολής κομματικής πειθαρχίας.
Κάτι τέτοιο όμως θα δείξει ότι μπροστά σε ένα εθνικό θέμα και εν αναμονή μίας περιόδου γενικότερης αναταραχής, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άτολμος, δίχως θέση και εν τέλει, αντίθετα από ό,τι πιστεύει, στην λάθος πλευρά της Ιστορίας.
