To μέλλον αργεί, είναι δεσμευμένο, παραμένει κρυμμένο στη βαριά σκιά της πανδημίας. Τα πολλαπλά κύματα αβεβαιότητας που διαρκώς εκπέμπει η διαχεόμενη παντού στον κόσμο νόσος δεν αφήνουν περιθώρια ασφαλών προγνώσεων.
Οπως γράφει στο τελευταίο του βιβλίο – ένα μικρό δοκίμιο με τίτλο «Ηρθε το αύριο; Ή ακόμα;» – ο βούλγαρος διανοητής Ιβάν Κράστεφ, «λίγες είναι οι ενδείξεις που έχουμε για το πότε θα τελειώσει η πανδημία, πόσω μάλλον για το πώς θα τελειώσει». Προσθέτει δε πως «αν πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης την ισπανική γρίπη, δεν έχει καν ενσκήψει». Για να εξηγήσει στη συνέχεια ότι «σε αυτή την περίπτωση, βρισκόμαστε στις αρχές του καλοκαιριού του 1919 και η γρίπη βρίσκεται ακόμη στην πρώτη, ήπια, μορφή της, οι εκατόμβες νεκρών και τα κοινωνικά σοκ είναι ακόμη μπροστά μας».
Περιττό να σημειώσουμε ότι η ισπανική γρίπη ήταν το τραγικότερο γεγονός του 20ού αιώνα. Εξελίχθηκε από τον Μάρτιο του 1918 μέχρι την άνοιξη του 1920, έπληξε σχεδόν το ένα τρίτο του τότε παγκόσμιου πληθυσμού, κοντά στα 500 εκατομμύρια, και σκότωσε 50-100 εκατομμύρια ανθρώπους, περισσότερους, κατά μία εκδοχή, από όσους σκοτώθηκαν στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί.
Διαβάστε περισσότερα στο Βήμα της Κυριακής που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα Σάββατο.
