Η εθνική ομοψυχία υποστηρίζεται και πάλι ως υπέρ ποτέ αναγκαία για να αντιμετωπίσουμε με επάρκεια τις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα μας. Δυστυχώς, η εν εξελίξει επέλαση του κορωνοϊού κατάφερε βαρύ πλήγμα στην οικονομία μας, προκαλώντας τη χρεοκοπία και το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, διογκώνοντας τις στρατιές των ανέργων και με βαρύ το δημοσιονομικό κόστος, χωρίς προς το παρόν να προβλέπεται σύντομη απαλλαγή από αυτή τη θεομηνία. Ταυτόχρονα βρήκε την ευκαιρία ο επίβουλος εξ ανατολών γείτονας να εντείνει τις απειλητικές κινήσεις του αμφισβητώντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα, προαναγγέλλοντας γεωτρήσεις σε αυτήν και καθημερινά παραβιάζοντας τα εναέρια σύνορά μας με πιθανότητα θερμού επεισοδίου, που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε ευρύτερη πολεμική σύρραξη. Αυτό το δίπτυχο, κορωνοϊός και απειλή πολέμου, έπληξε θανάσιμα και τον τουρισμό στη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα αποτρέπει ή έστω αναστέλλει το επενδυτικό ενδιαφέρον ξένων κεφαλαιούχων, καθιστώντας έτσι δυσχερή έως προβληματικό τον σχεδιασμό για την παραγωγική απορρόφηση των κονδυλίων που εξασφάλισε η χώρα μας με τις πρόσφατες αποφάσεις των επικεφαλής των κυβερνήσεων των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Υποστηρίζεται σθεναρά ότι η κρισιμότητα των στιγμών και η δυσχερέστατη αντιμετώπισή τους επιβάλλουν εθνική ομοψυχία, την οποία όμως αποτρέπει κυρίως η σύγκρουση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η δικαστική αντιμετώπιση των έργων και ημερών της τελευταίας, όπως καθημερινά αποκαλύπτονται, δημιουργώντας νοσηρότατη ατμόσφαιρα, αναπόφευκτη όμως. Τα όσα προκύπτουν αποδεικνύουν ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κυβέρνησαν με νοοτροπία και συμπεριφορά ολοκληρωτικού καθεστώτος που επεδίωξε να αλώσει όλους τους αρμούς της εξουσίας, καταλύοντας έτσι το δημοκρατικό πολίτευμα και επιβάλλοντας σοβιετικό σύστημα, στο οποίο άλλωστε προσέβλεπε, και ακόμα προσβλέπει στην Ελλάδα, η κομμουνιστική Αριστερά στις διάφορες παραλλαγές της.
Μολονότι η εξέλιξη των πραγμάτων σε δικαστικές διαδικασίες δεν καθιστά εφικτή την εθνική ομοψυχία, χωρίς τουλάχιστον αλλαγές στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τίθεται το ερώτημα αν οι εθνικοί κίνδυνοι επιβάλλουν την άφεση αμαρτιών στους υποδίκους, προκειμένου να συμπλεύσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις προ της εθνικής απειλής. Η απάντηση είναι μεν δυσχερής αλλά δεν μπορεί να αγνοήσει τα συμβάντα. Αλλωστε δεν είναι δυνατόν και δεν επιτρέπεται να εμποδιστεί η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία να κάνει το καθήκον της, αγνοώντας πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες. Διότι, αν δεν επιβληθεί το κράτος δικαίου, έστω και τόσο καθυστερημένα, τότε θα έχουμε ως αναπόφευκτη συνέπεια τη δικαίωση και παγίωση της νοοτροπίας που επιτρέπει την αυθαιρεσία, τη χωρίς όρια ιδιοτέλεια και την ουσιαστική κατάλυση της δημοκρατίας, με παραμερισμό του κράτους δικαίου και την εγκαθίδρυση συστήματος διακυβέρνησης με αρχές μαφίας.
Και μόνο το γεγονός ότι προ τετραετίας αφέθηκαν να καούν τα Κύθηρα και η Μάνη από τον τότε αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος, ώστε να καταλογιστούν ευθύνες στον υπαρχηγό και να αποβληθεί από το Σώμα, δείχνει σε ποιο κατάντημα είχε περιέλθει η δημόσια διοίκηση και πόσο σκληρή πρέπει να είναι η τιμωρία προκειμένου να αποτραπούν τέτοιες συμπεριφορές στο μέλλον. Εκτός αν υπάρξει εθνική ομοψυχία και στη δικαστική εκκαθάριση αυτού του αποκαλυφθέντος βούρκου, με αποχή όλων των κομμάτων από τον σχετικό μεροληπτικό σχολιασμό.
