Η Ευθυμία Σπανού κάθεται στη στάση και περιμένει 25 λεπτά να περάσει το λεωφορείο. Θέλει να πάει από τη Νίκαια στον Πειραιά, προκειμένου να διεκπεραιώσει κάποια έγγραφα για τη σύνταξή της. Η απόσταση είναι σχετικά μικρή, η ζέστη όμως αφόρητη και σε συνδυασμό με την αναμονή την κάνουν να μετανιώνει για την επιλογή της να χρησιμοποιήσει τις αστικές συγκοινωνίες.
«Περπάτησα 15 λεπτά με τα πόδια για να έρθω εδώ και περιμένω άλλα 25 λεπτά. Αν καθυστερήσει κι άλλο, θα αναγκαστώ να πάρω ταξί» λέει. «Επίσης περνάει η ώρα και δεν ξέρουμε αν θα προλάβουμε να κάνουμε τη δουλειά μας αλλά και πότε θα επιστρέψουμε. Εχουμε παιδιά, εγγόνια, θέλουμε και να μαγειρέψουμε…» δηλώνει εξοργισμένη για την κατάσταση που επικρατεί.
«Πιο γρήγορα πηγαίνεις στην Πάτρα»
Στα Κάτω Πετράλωνα, στη διασταύρωση της Πειραιώς με την Πέτρου Ράλλη, ο Νίκος Κυριακόπουλος είναι ένας από τους πολλούς επιβάτες που ανεβαίνουν στο «914» που κάνει τη διαδρομή Ομόνοια – Λαχαναγορά – Παλιά Κοκκινιά. Αγανακτισμένος και αρκετά εκνευρισμένος, φοράει τη μάσκα του, κρατιέται από τη χειρολαβή και δηλώνει πως περίμενε «μία ώρα με το ρολόι» να περάσει το λεωφορείο. «Οταν είδα την ταμπέλα της τηλεματικής να γράφει ότι θα έρθει σε 56 λεπτά, τρελάθηκα. Πήρα αμέσως τηλέφωνο στη δουλειά και είπα στον προϊστάμενό μου πως θα αργήσω». Ο κ. Κυριακόπουλος κατά τη διάρκεια της διαδρομής επεσήμανε πως «δεν υπάρχουν πουθενά, σε καμία γειτονιά, σημεία για να αγοράσεις εισιτήρια. Ψάχνουμε να πληρώσουμε για να είμαστε τυπικοί και δεν βρίσκουμε. Μόνο στους σταθμούς του μετρό έχει. Τους ενδιαφέρει αν φοράμε μάσκες, και το βρίσκω σωστό, όμως όταν το λεωφορείο αργεί, τότε η στάση γεμίζει από κόσμο, με αποτέλεσμα να συνωστίζεται μέσα στο λεωφορείο. Δεν μπορεί να σε σώσει η μάσκα από τον κορωνοϊό όταν είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον».
Παρόμοια κατάσταση ταλαιπωρίας και πολύωρης αναμονής και στην Αγία Βαρβάρα. Ο Γιώργος Παιδακάκης περιμένει στη στάση για να πάει στον γιατρό το βιβλιάριο του παιδιού του. «Δύο ημέρες χρησιμοποιώ τα λεωφορεία και θέλω να πω πως οι επιβάτες είναι ήρωες» δήλωσε χαρακτηριστικά και συνέχισε τονίζοντας: «Χθες στον Κορυδαλλό το «806» κόλλησε επειδή κάποιος πάρκαρε παράνομα και δεν μπορούσε το λεωφορείο να πάρει τη στροφή. Κατεβήκαμε όλοι να δούμε τι γίνεται. Οι μισοί έβγαζαν φωτογραφίες και οι άλλοι μισοί έβριζαν. Περίμενα μισή ώρα στη στάση, άλλη μισή ώρα να έρθει η Αστυνομία να μετακινήσει το αυτοκίνητο, αν προσθέσω ακόμα ένα μισάωρο που είναι η διαδρομή, τότε θέλω, σύνολο, μιάμιση ώρα για να φτάσω στον προορισμό μου. Θα μπορούσα να είχα πάει ως την Πάτρα σε τόση ώρα» κατέληξε.
Ενας στόλος για απόσυρση
Η πολύωρη αναμονή οφείλεται στο γεγονός πως μεγάλο μέρος του στόλου είναι παροπλισμένο στα αμαξοστάσια. Από τα 1.775 λεωφορεία που υπάρχουν για να καλυφθούν οι ανάγκες των επιβατών στο Λεκανοπέδιο, διαθέσιμα είναι περίπου τα 1.100.
Στο αμαξοστάσιο του Ρέντη βρίσκονται 85 λεωφορεία που κάποτε διέσχιζαν τους δρόμους της Αθήνας και μετέφεραν χιλιάδες επιβάτες στις δουλειές τους. Σήμερα σαπίζουν παρατημένα το ένα δίπλα στο άλλο, ενώ σε πολλά από αυτά έχει μείνει μόνο ένα κέλυφος από λαμαρίνες. Οι τεχνικοί τα χρησιμοποιούν για να πάρουν ανταλλακτικά, προκειμένου να καταστούν τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν στον δρόμο ασφαλή και αξιόπιστα.
Οι μαρτυρίες των… μαρτύρων
«Θα έπρεπε να κυκλοφορούν πιο τακτικά λεωφορεία. Υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι που δεν μπορούν να περιμένουν στον καύσωνα».
Ευθυμία Σπανού,
επιβάτιδα
«Δεν είναι μόνο ότι αργεί να έρθει το λεωφορείο, αλλά δεν ξέρεις και πότε θα φτάσει στον προορισμό του».
Γιώργος Παιδακάκης, επιβάτης
«Δεν δόθηκαν τα απαιτούμενα λεφτά για συντήρηση»
Ο Απόστολος Ραυτόπουλος, που είναι πρόεδρος του Σωματείου Τεχνικών και Εργαζομένων ΟΑΣΑ-ΟΣΥ, δηλώνει για το θέμα των παροπλισμένων λεωφορείων: «Δεν υπάρχουν λεωφορεία για να βγουν στον δρόμο, γι’ αυτό δεν μπορούν να πυκνώσουν τα δρομολόγια και έχει δίκιο ο κόσμος που διαμαρτύρεται. Από την καθυστέρηση που υπάρχει, έχει καταντήσει η συγκοινωνία από αστική σε υπεραστική, καθώς πιο γρήγορα βρίσκεις λεωφορείο για να πας στην Κόρινθο, που είναι κάθε μισή ώρα, παρά εδώ για να πας στη δουλειά σου».
Ο κ. Ραυτόπουλος επισημαίνει: «Τα προηγούμενα χρόνια δεν δόθηκαν τα απαιτούμενα λεφτά για τη συντήρηση του στόλου. Θέλουμε ανταλλακτικά, ώστε να φτιάξουμε τα υπάρχοντα λεωφορεία πριν βγουν ασύμφορα επισκευής. Πρέπει να γίνουν προσλήψεις προσωπικού σε οδηγούς και τεχνίτες. Οι τελευταίες προσλήψεις έγιναν το 2007. Εχει φύγει κόσμος, συνάδελφοι βγήκαν στη σύνταξη και δεν έχουν αντικατασταθεί. Επίσης, πρέπει άμεσα να αγοραστούν καινούργια λεωφορεία. Τα τελευταία λεωφορεία αγοράστηκαν το 2009. Το νεότερο λεωφορείο είναι 11 ετών και το μεγαλύτερο είναι 27, κυκλοφορίας 1994. Αυτά τα λεωφορεία, που είναι περίπου 400, το 2021 πρέπει να αποσυρθούν, γιατί λήγει και η τελευταία παράταση που έχουν πάρει».
Το υπουργείο, όπως λέει, έχει κάνει κινήσεις τους τελευταίους μήνες και δείχνει τη διάθεση να βοηθήσει τις συγκοινωνίες. Ωστόσο, το κενό που άφησε η πολιτεία τα προηγούμενα χρόνια είναι μεγάλο και δύσκολα θα καλυφθεί, «χρειάζονται γενναίες αποφάσεις από την πολιτεία» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Τοποθετούν αλυσίδες αντί για διαχωριστικά
Στη φωτογραφία που δημοσιεύει σήμερα «Το Βήμα» αποτυπώνεται πως κυκλοφορούν λεωφορεία στα οποία δεν έχει τοποθετηθεί το διαχωριστικό εκείνο που απομονώνει την καμπίνα του οδηγού από τους επιβάτες. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, τα λεωφορεία αυτά είναι δεκάδες, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος μετάδοσης του κορωνοϊού, καθώς ο οδηγός δεν προστατεύεται και δεν μπορεί να προστατεύσει τους επιβάτες κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του. Οπως δήλωσε και ο κ. Ραυτόπουλος, «πολλοί οδηγοί τα γυρίζουν πίσω αυτά τα λεωφορεία και αρνούνται να τα πάρουν. Αυτά συνήθως μπαίνουν σε γραμμές που έχουν αρκετό κόσμο, ο οποίος στριμώχνεται και πάει μπροστά στον οδηγό. Σε κάποια από αυτά έχουν τοποθετηθεί πρόχειρα αλυσίδες, όμως πρέπει να τελειώσει σύντομα αυτό το θέμα» κατέληξε.
