Με την παρούσα εργασία, ο λαογράφος Γιάννης Ν. Δρίνης επιχειρεί να διερευνήσει, χρησιμοποιώντας τις αρχές και τις μεθόδους της λαογραφίας και των ευρύτερων ανθρωπολογικών σπουδών, τους μετασχηματισμούς και τις αναπαραστάσεις του χώρου σε μια ορεινή κοινότητα, τη Δημητσάνα Αρκαδίας.
Πρόκειται για μετασχηματισμούς που σχετίζονται κυρίως με την ανάδειξη του ορεινού, αλλά και ευρύτερα του αγροτικού, χώρου σε διάφορες μορφές μεταπαραγωγικής υπαίθρου.
Η λαογραφία, αξιοποιώντας την πλούσια ερευνητική της παράδοση, τη γνώση και την εμπειρία που συσσώρευσε στο πέρασμα του χρόνου, αλλά και την όλο και πιο ώριμη συνομιλία της με τις άλλες ανθρωπολογικές επιστήμες, μπορεί να συνεισφέρει στη μελέτη των κοινοτήτων του ορεινού χώρου μελετώντας τες όχι μόνο ως πυρήνες των παραδοσιακών κοινωνικών δομών που ήταν ακμαίες στο παρελθόν, αλλά ως σύγχρονη κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα.
Η συνεισφορά της μπορεί να σχετίζεται, μεταξύ άλλων, και με τα ερωτήματα που επιχείρησε να απαντήσει η έρευνα αυτή: πώς η Δημητσάνα και οι ορεινές κοινότητες καθίστανται πλέον κόμβοι δικτύων, ακόμα και παγκόσμιων, αποτελώντας αντικείμενο πολιτικών που στο επίκεντρό τους βρίσκεται η ανάδειξη της παράδοσης;
Πώς προκύπτουν «από τα κάτω» οι νέες μορφές που προσλαμβάνει το «αίσθημα του ανήκειν», ο δεσμός με τον τόπο καταγωγής, οι νέοι τρόποι κατοίκησης που υπερβαίνουν τη σχηματική αντίθεση μεταξύ αστικού και αγροτικού χώρου;
Πώς συγκροτούνται οι ηγεμονι-κές αναπαραστάσεις για την αυθεντικότητα και οι καλαισθητικές κρίσεις που εντάσσουν τις ορεινές κοινότητες και την πολιτιστική και φυ-σική τους κληρονομιά σε μια «παγκόσμια ιεραρχία αξιών», αλλά και πώς οι τοπικές ταυτότητες διεκδικούν μια θέση στο επίκεντρο της παγκοσμιοποίησης;
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Γιάννης Ν. Δρίνης γεννήθηκε το 1970 στην Καλλιθέα Αθηνών και κατάγεται από την Κορώνη Μεσσηνίας. Σπούδασε Ιστορία και Λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Kent at Canterbury στη Μ. Βρετανία. Το 2012 ολοκλήρωσε ως τιμητικός (άμισθος) υπότροφος του Ιδρύ-ματος Κρατικών Υποτροφιών τη διδακτορική διατριβή του με επιβλέποντα καθηγητή τον Βασίλη Νιτσιάκο και το 2013 αναγορεύτηκε σε διδάκτορα Λαογραφίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει πραγματοποιήσει επιτόπιες εθνογραφικές έρευνες στην Αρκαδία (Δημητσάνα, Νεστάνη), ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές και ξένες εκδόσεις. Μαζί με τον οπτικό ανθρωπολόγο και σκηνοθέτη Σίλα Μιχάλακα έχουν δημιουργήσει εθνογραφικές ταινίες με θέμα την ανάδειξη και την κριτική προσέγγιση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Είναι επιμελητής της σειράς Πολιτιστικές Κληρονομιές / Κριτικές Προσεγγίσεις των εκδόσεων Ars Nova.
Από το 2006 εργάζεται ως λαογράφος στη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και Α-θλητισμού.
