Ως «μάννα εξ ουρανού» έδειξε να αντιμετωπίζει ο Αλέξης Τσίπρας την κλιμάκωση της έντασης με τη γείτονα.
Τα όσα είπε χθες στη Βουλή έδωσαν την εικόνα ενός πολιτικού αρχηγού που επιχειρεί να δραπετεύσει από τη δυσάρεστη πραγματικότητα που διαμορφώνεται για
τον ίδιο και το κόμμα του εκμεταλλευόμενος ένα εθνικό θέμα.
Πιεζόμενος από τις εξελίξεις σε πολλά μέτωπα ο πρώην πρωθυπουργός δοκίμασε να στρέψει αλλού τα φώτα επικαλούμενος την ανάγκη για εθνική ενότητα.
Η προσπάθειά του όμως δεν πείθει. Όταν κρατούσε εκείνος τα ηνία της εξουσίας δεν έδειξε να κόπτεται πολύ για την ενότητα, την ομόνοια και την εθνική ομοψυχία.
Ο βίος και η πολιτεία της διακυβέρνησής του μάλλον το αντίθετο δείχνουν.
Γι’ αυτό και τα χθεσινά επιχειρήματά του μόνο ως δικαιολογία μπορούν να εκληφθούν.
Ας φανταστούμε μόνο πώς θα ήταν η στάση των «έξαλλων» στελεχών του εάν αντιστρέφονταν οι ρόλοι και βρισκόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο καναβάτσο.
Το εθνικό συμφέρον υπαγορεύει την πλήρη διαλεύκανση όλων των σκοτεινών υποθέσεων.
ΤΟ ΒΗΜΑ
