Οση καλή διάθεση και αν έχει κανείς απέναντι στο πόρισμα της επιτροπής του νομπελίστα καθηγητή Χριστόφορου Πισσαρίδη νιώθει με την πρώτη ματιά τη μονομέρεια και τα ελλείμματά του.
Υποτίθεται ότι η επιτροπή ανέλαβε να παρουσιάσει το ελληνικό αναπτυξιακό σχέδιο της μεταμνημονιακής εποχής, αλλά εν τω μεταξύ μας προέκυψε η πανδημία του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα η οικονομική θέση της χώρας να επιδεινωθεί έτι περαιτέρω, οι συνθήκες, οικονομικές, κοινωνικές και άλλες, να αλλάξουν και οι προτεραιότητες επίσης.
Επιπλέον, έχει διακηρυχθεί ότι το σχέδιο της εν λόγω επιτροπής θα χρησιμοποιηθεί ως βάση της ελληνικής προετοιμασίας και διεκδίκησης των πόρων του ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, το οποίο συγκροτείται προκειμένου η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τα επιπρόσθετα βάρη που συσσωρεύει η υγειονομική κρίση.
Ωστόσο, η πρώτη εκδοχή του σχεδίου που παρουσιάστηκε από τους επιφανείς καθηγητές και υποστηρίχθηκε από τον Πρωθυπουργό απέχει σχεδόν προκλητικά από τους διακηρυγμένους στόχους και σκοπούς της διάσωσης αρχικώς της οικονομίας και της ταχείας ανάκαμψης στη συνέχεια.
Οσοι λοιπόν έχουν επιχειρήσει να προσεγγίσουν τη συλλογιστική του σχεδίου της Επιτροπής Πισσαρίδη αισθάνονται την ιδεολογικοπολιτική μονομέρειά της, η οποία είναι εμφανώς ξεπερασμένη από την έκταση και το βάρος των συνεπειών της υγειονομικής κρίσης.
Στην παρούσα φάση προφανέστατα οι αμιγώς φιλελεύθερες προσεγγίσεις είναι αν μη τι άλλο ανεπαρκείς και δεν μπορούν να δώσουν αποτελεσματικές απαντήσεις.
Αλλά πέραν αυτού και τα προτεινόμενα μέτρα φαντάζουν γενικόλογα και ορισμένα μπορούν να χαρακτηριστούν σχεδόν παιδαριώδη. Ολοι μπορούν πιθανώς να αντιληφθούν την ανάγκη να επαυξηθεί το μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων και να ευνοηθούν για τον σκοπό αυτόν οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές.
Παρά ταύτα κανείς δεν μπορεί να διακρίνει πώς θα γίνει αυτό με την παροχή κινήτρων στα νοικοκυριά να αγοράσουν μετοχές, ειδικά σε τούτη την περίοδο που τα περισσότερα νοικοκυριά παλεύουν για τα στοιχειώδη, για να μην πούμε για την επιβίωσή τους.
Και ακόμη, είναι προφανές ότι πρώτος στόχος στην παρούσα περίοδο δεν μπορεί να είναι τα κίνητρα για εξαγορές και συγχωνεύσεις, παρά πολιτικές που θα ευνοούν τη διάσωση επιχειρήσεων και τη δημιουργία προϋποθέσεων για νέες επενδύσεις και περισσότερες θέσεις εργασίας.
Δεν μπορεί επίσης να αντιληφθεί κανείς πώς απουσιάζουν από το παρόν σχέδιο ευρύτεροι στόχοι και επιδιώξεις, όπως π.χ. η υποκατάσταση εισαγωγών και δη η ενίσχυση του εγχώριου αγροδιατροφικού τομέα, σε μια περίοδο που αντιμετωπίζεται πέραν των άλλων, λόγω των υγειονομικών συνθηκών, υποχώρηση του διεθνούς εμπορίου και εκφράζονται φόβοι επάρκειας τροφίμων.
Και εκείνη η πρόταση επίσης για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας μέσω της ψηφιοποίησής του φαντάζει στο παρόν περιβάλλον έξαρσης της πανδημίας ελιτίστικη και εμφανώς προβληματική.
Οπως και κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πώς στις παρούσες συνθήκες της ελληνικής οικονομίας θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά της με τη χορήγηση γονικής άδειας και στους πατεράδες. Το μέτρο προφανώς είναι σωστό, αλλά και προφανώς δεν είναι της παρούσης περιόδου, ούτε μπορεί να είναι αυτή η προτεραιότητα μιας επιτροπής ανάγκης, διάσωσης και επανεκκίνησης της οικονομίας.
Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς και άλλα. Αρκεί ωστόσο να επισημάνουμε εν κατακλείδι ότι απουσιάζει από το σχέδιο το απαιτούμενο πνεύμα δημιουργίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης που οι περιστάσεις απαιτούν και επιβάλλουν.
