Όλοι γνωρίζαμε ότι η απόφαση για το άνοιγμα των συνόρων και την επανεκκίνηση του τουρισμού συνιστούσε εκ προοιμίου μεγάλο ρίσκο.
Κρίθηκε ωστόσο αναγκαία προκειμένου να σωθεί ό,τι μπορούσε να σωθεί από τη φετινή τουριστική σεζόν και να μετριαστεί το πλήγμα στην εγχώρια οικονομία.
Υπό την προϋπόθεση όμως ότι το καλοκαίρι αυτό δεν θα ήταν σαν τα περασμένα, ανέμελα καλοκαίρια.
Δραστηριότητες οι οποίες σε συνθήκες εξελισσόμενης υγειονομικής κρίσης εγκυμονούν εξ ορισμού κινδύνους ήταν αυτονόητο ότι πρέπει να απαγορευθούν παρά τις όποιες δυσαρέσκειες.
Υπό το πρίσμα αυτό η απόφαση, πριν από περίπου έναν μήνα, να δοθεί το πράσινο φως για τη διοργάνωση πανηγυριών – και μάλιστα με τη σύσταση οι συμμετέχοντες να παραμένουν καθιστοί (!) -ήταν αχρείαστη.
Όποιος είχε την προσδοκία ότι κατά τη διάρκεια γλεντιού οι συμμετέχοντες θα τηρούσαν τις συστάσεις δεν διατηρεί καλή επαφή με την πραγματικότητα. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι συνώνυμες με τον συνωστισμό, τον χορό και τη σωματική επαφή.
Μπορεί δικαίως κατά καιρούς να στηλιτεύουμε την ανευθυνότητα που επιδεικνύουν πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι περιφρονούν βασικούς κανόνες προστασίας, ωστόσο σε αυτή την περίπτωση το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρει η κυβέρνηση που επέτρεψε ελαφρά τη καρδία τη διεξαγωγή τέτοιου είδους εκδηλώσεων.
Εκτός του ότι ήταν εξ αρχής βέβαιη η αποτυχία του εγχειρήματος, η απόφαση αυτή έστειλε και λάθος μήνυμα. Ότι δηλαδή το φετινό καλοκαίρι είναι σαν όλα τα άλλα. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν ισχύει. Ας το πάρουμε απόφαση. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον χθεσινό αριθμό των νέων κρουσμάτων.
