Η απουσία κράτους δικαίου στην Ελλάδα δεν απεικονίζεται μόνο από τις αφάνταστα επιεικείς ποινές που προβλέπει η ολοένα και πιο φιλική προς τους ενόχους ποινική νομοθεσία μας και από τις ποινές-χάδι που επιβάλλουν κατά κανόνα οι δικαστές μας και σχεδόν πάντα με ανασταλτικό αποτέλεσμα (βλ. άρθρα μου τις δύο προηγούμενες Κυριακές).
Η ανεπίτρεπτη αυτή εικόνα συμπληρώνεται και από την ουσιαστική αρνησιδικία, στην οποία επί δεκαετίες επιδίδεται η ελληνική δικαστική εξουσία με τη συνέργεια της αδιάφορης έως συνένοχης πολιτικής εξουσίας, η οποία, αν δεν συμπράττει, τουλάχιστον αδρανεί μη αποτολμώντας τις αναγκαίες επείγουσες τομές, ώστε να δικαιώνονται εγκαίρως οι αδικούμενοι και να μην αισθάνονται στο απυρόβλητο οι αδικούντες.
Διότι στις περισσότερες περιπτώσεις εκκρεμών δικών η απονομή της δικαιοσύνης ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Η Ελλάδα μετρά πάνω από 400 καταδίκες από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και βρίσκεται από καιρό στην πρώτη πεντάδα για πολύχρονες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης ανάμεσα στις 47 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης. Με προ διετίας στοιχεία, περισσότερες από 1 εκατομμύριο υποθέσεις βρίσκονταν στα συρτάρια των δικαστηρίων της χώρας όλων των βαθμών.
Μόνο στα ειρηνοδικεία είχαν φτάσει τις 445.000, ενώ στα πρωτοδικεία τις 255.000 οι υποθέσεις που δεν είχαν εκδικαστεί. Επίσης, 376.000 υποθέσεις εκκρεμούσαν στα διοικητικά πρωτοδικεία και 60.000 στα διοικητικά εφετεία. Οι αδίκαστες υποθέσεις στον Αρειο Πάγο ήταν πάνω από 2.500 και στο Συμβούλιο Επικρατείας 27.000! Υπολογίστηκε ότι περίπου 5.000.000 πολίτες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της χώρας, έχει κάποια υπόθεση σε εκκρεμότητα στη Δικαιοσύνη.
Ειδικά στη διοικητική Δικαιοσύνη ο χρόνος των 13 ετών για την ολοκλήρωση μιας δικαστικής διαδικασίας είναι συνηθισμένος. Χιλιάδες είναι όσοι πεθαίνουν αναμένοντες μάταια επί χρόνια να δικαιωθούν. Μολονότι δεν παρουσιάζεται η επιβαλλόμενη κατά προτεραιότητα διαρθρωτική και νομοθετική δραστηριότητα στον τομέα αυτόν, οι Ελληνες προσβλέπουν στον διακηρυσσόμενο μεταρρυθμιστικό και καινοτόμο ζήλο του κ. Πρωθυπουργού και της νέας κυβέρνησης, οι οποίοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι τα φιλόδοξα σχέδιά τους για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας θα αποδειχθούν κενά περιεχομένου αν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως και ριζικά το πρόβλημα της ουσιαστικής αρνησιδικίας στη χώρα μας.
Είναι πασίγνωστο ότι οι καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης οδηγούν επενδυτές ακόμα και να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από τη χώρα ή να αποφεύγουν να εκδηλώνουν συγκεκριμένο επενδυτικό ενδιαφέρον. Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών μάταια επί χρόνια υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης της συγκεκριμένης παθογένειας.
Σύμφωνα με την έκθεση Doing Business 2020 της Παγκόσμιας Τράπεζας η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης για τους επιχειρηματίες είναι ένα από τα πέντε βασικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα μαζί με την πολυνομία. Καθώς ο κ. Μητσοτάκης έχει εμπεδώσει ότι χωρίς επενδύσεις, και μάλιστα ξένες, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη και το διακηρύσσει καθημερινά, θα περίμενε κανείς ότι θα αξιοποιούσε για την άμεση και ριζική επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής Δικαιοσύνης τους κορυφαίους νομικούς που τον περιβάλλουν, όπως οι κ.κ. Πικραμμένος και Γεραπετρίτης, και δεν θα είχε αναθέσει το υπουργείο Δικαιοσύνης σε έναν γιατρό, όσο καλοπροαίρετος, ευφυής και εργατικός και αν είναι ο κ. Τσιάρας.
