Φέροντας ήδη τα σημάδια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008-2009, η νεότερη γενιά εργαζομένων επιβαρύνεται και με το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας. Παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν διοχετεύσει οι επιμέρους κυβερνήσεις στην παγκόσμια αγορά για να αμβλύνουν το πλήγμα, ο κορωνοϊός εξακολουθεί να εντείνει την ηλικιακή ανισότητα.
Το Bloomberg εξετάζει την κατάσταση παίρνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση της Αυστραλίας. Όπως σημειώνει, παρά το πακέτο στήριξης ύψους 18 εκατομμυρίων δολαρίων, η ανεργία μεταξύ των ατόμων 15 έως 24 ετών έχει σκαρφαλώσει στο 16,1%, σε σύγκριση με το 5,5% για τα άτομα άνω των 25. Και πρόκειται για μία χώρα που δεν έχει βιώσει ύφεση από τη δεκαετία του 1990, ενώ δεν έχει υποστεί σφοδρό πλήγμα ούτε από την πανδημία.
Περίπου το ένα τέταρτο των νεαρών εργαζομένων δεν δικαιούνται το επίδομα της αυστραλιανής κυβέρνησης, είτε γιατί βρίσκονταν σε ελαστικές σχέσεις εργασίας, είτε γιατί δεν πληρούν τον όρο της συνεχούς απασχόλησης για τους τελευταίους 12 μήνες, σύμφωνα με την Κάθριν Μπιρτς, οικονομολόγο της Australia & New Zealand Banking Group Ltd. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες βρίσκεται μόλις στο 6,5%.
Και το πρόβλημα σε καμία περίπτωση δεν αφορά μόνο την Αυστραλία.
Καθώς η πανδημία συνεχίζεται, αποκαλύπτει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των γενιών, οι οποίες χαράχτηκαν πριν μία δεκαετία, όταν η οικονομική κρίση έπληξε τους Millennials και άφησε στη Γενία Ζ – δηλαδή εκείνους που γεννήθηκαν μετά το 1996 – μια κληρονομιά επισφαλούς εργασίας και περιορισμένων ευκαιριών.
Σε ολόκληρη τη Δύση, φαινομενικά ανεξάρτητα από την οικονομική υποστήριξη των κυβερνήσεων, οι νεότεροι εργαζόμενοι είναι εκείνοι που φλερτάρουν εντονότερα με την ανεργία.
Η ανισότητα μεταξύ των γενιών αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα με την Αυστραλία. Πριν τον κοροναϊό, η νεανική ανεργία κυμαινόταν πάνω από το 12%, ποσοστό υψηλότερο από εκείνα των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Σιγκαπούρης και του Χονγκ Κονγκ, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Οι Αυστραλοί νέοι με ιδιόκτητη κατοικία είναι λιγότεροι από ποτέ, αφού οι αξίες των σπιτιών έχουν σκαρφαλώσει εκτός του βαλαντίου τους – γεγονός που οφείλεται εν μέρει και στις γενναιόδωρες φοροελαφρύνσεις που ευνοούν κυρίως τους μεγαλύτερους σε ηλικία συμπατριώτες τους που έχουν επενδύσει στο χώρο του ακινήτου.
Με τον κοροναϊό να οδηγεί την οικονομία στην πρώτη ύφεση μετά από 30 χρόνια, αυτά τα προβλήματα ενισχύονται.
Η εικόνα είναι παρόμοια και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Στη Βρετανία, το ένα τρίτο των εργαζομένων ηλικίας 18 έως 24 ετών, χωρίς να συνυπολογίζονται οι φοιτητές, έχει χάσει τη δουλειά του ή έχει τεθεί σε άδεια άνευ αποδοχών. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους εργαζόμενους 35 έως 44 ετών βρίσκεται στο 15% σύμφωνα με έρευνα της δεξαμενής σκέψης Resolution Foundation. Εκείνοι που έχουν ελαστική σχέση εργασίας με τους εργοδότες τους βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη μοίρα. Μοναδική προϋπόθεση για να ενταχθεί κανείς στο πρόγραμμα στήριξης της βρετανικής κυβέρνησης, ήταν το να εργαζόταν στις ή πριν τις 19 Μαρτίου.
Το γεγονός ότι τόσο πολλές θέσεις εργασίας που καταλαμβάνονται από άτομα της Γενιάς Ζ χαρακτηρίζονται από «χαλαρότητα» στην έννομη σχέση με τον εργοδότη, έχει τις ρίζες του στην προηγούμενη οικονομική κρίση. Πολλές θέσεις που απευθύνονταν σε άτομα χωρίς προϋπηρεσία εξαφανίστηκαν, αναγκάζοντας τους νέους να παραμείνουν σε βιομηχανίες όπως η λιανική πώληση ή η φιλοξενία για πολύ περισσότερα χρόνια από τις προηγούμενες γενιές, σύμφωνα με την Σίρλεϊ Τζάκσον, ερευνήτρια οικονομολόγο στην Per Capita, μια αυστραλιανή δεξαμενή σκέψης που εξετάζει ζητήματα ανισότητας.
Εντείνοντας ένα ήδη οξύ πρόβλημα
Στην αρχή της πανδημίας, πάνω από το 18% των Αυστραλών ηλικίας 15 έως 24 ετών ταξινομούνταν ως «υπο-απασχολούμενοι», πάνω από τους διπλάσιους σε σχέση με οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα στη χώρα τους, και 7% περισσότεροι σε σχέση με το 2008, σύμφωνα με την Μπερτς. Συγκριτικά, το ποσοστό για τη Βρετανία βρισκόταν στο 12%, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Απασχόλησης.
Η κρίση, και τα μέτρα που έλαβε για αυτή η αυστραλιανή κυβέρνηση, απειλεί να ανοίξει και την ψαλίδα του πλούτου. Οι Αυστραλοί ιδιοκτήτες ακινήτων, για παράδειγμα, μπορούν να καταθέσουν αίτηση αναστολής των δόσεων των δανείων τους, μέσα από ένα εξαιρετικά εκτεταμένο πρόγραμμα που θα ισχύσει τουλάχιστον για άλλους τρεις μήνες.
Αντιθέτως, η προσωρινή απαγόρευση των εξώσεων έληξε στα μέσα Ιουνίου στην πιο πολυπληθή πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας, με τους ενοικιαστές να έχουν αφεθεί να διαπραγματευτούν μόνοι τους με τους ιδιοκτήτες.
Άλλη μια επιλογή που έχουν οι άνθρωποι σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, είναι να «τραβήξουν» χρήματα από τους συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς τους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτήσει κανείς πρόωρη πρόσβαση σε αυτά τα χρήματα, όμως η κυβέρνηση έχει χαλαρώσει αυτούς τους κανόνες. Χωρίς να υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία για το ποιες ομάδες πολιτών εξαναγκάζονται σε αυτή τη λύση, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι νέοι αδειάζουν τις ήδη πενιχρές αποταμιεύσεις τους.
Αν και η κατάσταση της αυστραλιανής οικονομίας δείχνει σημεία βελτίωσης, είναι γνωστό ότι όταν οι νέοι μένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός αγοράς εργασίας, οι πιθανότητες να βρουν καλύτερες δουλειές στο μέλλον μειώνονται.
Πηγή: www.bloomberg.com
