Είναι σπάνιο να το έχει παρατηρήσει κανείς, όμως συμβαίνει στην κοινότητα των πολύ συμπαθητικών δελφινιών: μέλη τα οποία αφού γαντζώσουν στο ρύγχος τους ένα άδειο κοχύλι παγιδεύουν στο εσωτερικό του ψάρια, βγαίνουν στην επιφάνεια της θάλασσας και αδειάζουν το περιεχόμενο του κοχυλιού στο στόμα τους.
Αυτή η συμπεριφορά αποκαλείται στην επιστημονική κοινότητα «shelling» και είναι πολύ σπάνιο να παρατηρηθεί από τους ανθρώπους. Μία σύμπραξη επιστημόνων με βάση το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης κατέγραψε ωστόσο ένα πλήθος δελφινιών τα οποία εφαρμόζουν αυτή την τεχνική και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτά μυούνται στη συγκεκριμένη συνήθεια κυρίως από πιο έμπειρα δελφίνια της κοινότητας και όχι από τη μητέρα, όπως συνηθίζεται.
Ανάλυση δικτύων για τη συμπεριφορά
Στο πλαίσιο της έρευνας, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην επιστημονική επιθεώρηση «Current Biology», οι επιστήμονες κατέγραψαν 42 περιστατικά τέτοιας συμπεριφοράς στον Κόλπο των Καρχαριών στην Αυστραλία. Όπως οι ίδιοι σημειώνουν στη δημοσίευση το φαινόμενο πιθανότατα συμβαίνει πιο συχνά αλλά δεδομένου ότι όλη η διαδικασία κρατάει μόλις λίγα δευτερόλεπτα κάνει εξαιρετικά δύσκολη την παρατήρηση από τους ανθρώπους. Η έρευνα διήρκησε από το 2007 μέχρι το 2018, με τους ερευνητές να παρακολουθούν την συμπεριφορά 1035 διαφορετικών ατόμων του είδους Tursiops aduncus.
Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα τα οποία συνέλλεξαν από τις κινήσεις των δελφινιών, οι ερευνητές εφάρμοσαν τεχνικές ανάλυσης δικτύων στις οποίες συμπεριέλαβαν τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων, περιβαλλοντικούς αλλά και γενετικούς παράγοντες. Η εκτεταμένη αυτή ανάλυση κατέδειξε για πρώτη φορά ότι η τακτική των δελφινιών να παγιδεύουν ψάρια μέσα σε άδεια κοχύλια μεταλαμπαδεύεται στα νεότερα μέλη από άλλα πιο έμπειρα μέλη και όχι απαραίτητα από τη μητέρα. Μάλιστα, η παρούσα έρευνα είναι η πρώτη που καταδεικνύει μια τέτοιου είδους σχέση μεταξύ των ατόμων των δελφινιών.
«Το γεγονός ότι η πρακτική των δελφινιών να παγιδεύουν τη λεία τους χρησιμοποιώντας κοχύλια διαδίδεται περισσότερο μεταξύ των ατόμων της κοινότητας των δελφινιών παρά από τη μητέρα στο παιδί, υπογραμμίζει τις ομοιότητες μεταξύ Κητωδών και Ανθρωπιδών, όσο αφορά στον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνικές συμπεριφορές αναπαράγονται» σημείωσε σε σχετικές δηλώσεις του ο Δρ. Μάικλ Κρούτζεν, ερευνητής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης και επικεφαλής της δημοσίευσης.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα συγκεκριμένα αποτελέσματα είναι πολύ σημαντικά αφού συμβάλλουν στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα δελφίνια προσαρμόζονται σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
