Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα κρούσματα του SARS-CoV-2 έχουν ξεπεράσει τα 9,4 εκατομμύρια παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, στη χώρα μας τα κρούσματα ανέρχονται στα 3.310. Για να εντοπιστούν τα 3.310 ελληνικά κρούσματα έχουν ελεγχθεί περί τα 295.639 κλινικά δείγματα. Οπως όλοι πια γνωρίζουμε, η εξέταση των δειγμάτων γίνεται με μοριακό έλεγχο. Ο έλεγχος αυτός προϋποθέτει τη γνώση της αλληλουχίας του γενετικού υλικού του ιού, χαρακτηριστικά τμήματα του οποίου αναζητούνται στα κλινικά δείγματα που έχουν ληφθεί από τους εξεταζόμενους.
Μόνο να υποθέσει κανείς μπορεί τον αριθμό των μοριακών τεστ τα οποία έχουν διενεργηθεί παγκοσμίως από τις 21 Ιανουαρίου και μετά, από τη στιγμή δηλαδή που κινέζοι επιστήμονες δημοσίευσαν την αλληλουχία του γενετικού υλικού του ιού. Αλλά μπορούμε όλοι να υποθέσουμε το τεράστιο όφελος της ύπαρξης αυτών των τεστ για την ανθρωπότητα. Φανταστείτε μόνο να μην υπήρχε η δυνατότητα διαχωρισμού ενός ασθενούς με Covid-19 από έναν άλλον με κοινό κρυολόγημα!
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Επειδή καμιά φορά αξίζει τον κόπο να σταματάμε για λίγο και να εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Και να αποδίδουμε τα εύσημα σε αυτούς που τα αξίζουν. Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος μας σήμερα αν πριν από 35 περίπου χρόνια κάποιοι πρωτοπόροι της Βιολογίας δεν είχαν σκεφτεί να προβούν στην αλληλούχιση του ανθρωπίνου γονιδιώματος και αν το να «διαβάζουμε» τις αλληλουχίες του γενετικού υλικού παθογόνων μικροοργανισμών δεν είχε γίνει τόσο εύκολο, γρήγορο και φθηνό;
Στις 26 Ιουνίου 2020 συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την ανακοίνωση της ολοκλήρωσης του Προγράμματος του Ανθρωπίνου Γονιδιώματος. Απαιτήθηκαν πολλά χρόνια δουλειάς, πολλών ερευνητών ανά τον κόσμο και πάρα πολλά χρήματα, αλλά η επένδυση άξιζε! Μια ματιά στα άρθρα για τον SARS-CoV-2 αρκεί για να μας πείσει: καθημερινώς αναφέρονται εργασίες όπου αξιοποιείται η αλληλουχία του ιού για να εντοπιστούν (με τη βοήθεια υπολογιστών και της επιστήμης των μεγάλων δεδομένων, η οποία ξεπήδησε μέσα από την ανάγκη να βγει νόημα από τα τεράστια δεδομένα που συλλέγονταν από τα γονιδιώματα) πιθανές μεταλλάξεις της που θα καθιστούσαν τον ιό αδρανή. Ή για να βρεθεί το κατάλληλο σημείο επίθεσης ενός φαρμάκου. Ή για να σχεδιαστεί ένα εμβόλιο…
Αν σκεφτούμε πώς θα είχε εξελιχθεί η πανδημία στην περίπτωση που ο ιός είχε ενσκήψει πριν από 30 χρόνια, θα εκτιμήσουμε καλύτερα τι σημαίνει το να ζούμε στον αιώνα της Bιολογίας.
