Αυτή τη φορά θα περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για την πορεία της οικονομίας, για να δούμε τις νεότερες προβλέψεις για το βάθος της ύφεσης και το αποτύπωμα της πανδημίας στον τουρισμό, στην οικονομία και στο τραπεζικό σύστημα, που εξακολουθεί να αποτελεί τον «μεγάλο ασθενή».
Ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά το πολυπληθές και πολύπειρο τμήμα μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος να προσεγγίσει τη δυσοίωνη πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και βιώνουμε όλοι με ρεαλισμό, έτσι ώστε και η κεντρική τράπεζα και η κυβέρνηση να χαράξουν ασφαλή πορεία μέσα στην καταιγίδα…
Τι συνέβη όμως και η κεντρική τράπεζα έπεσε τόσο έξω στις προβλέψεις της τον περασμένο Μάρτιο, υποστηρίζοντας ότι εφέτος η ύφεση θα είναι «μηδέν»… για να αναθεωρήσει στη συνέχεια τις εκτιμήσεις παρουσιάζοντας δύο σενάρια, το ευτυχές με ύφεση 4% και το δυσμενές με ύφεση 9%;
Η μια άποψη είναι τεχνοκρατική, ότι η διεύθυνση μελετών στις αρχές του χρόνου εκτιμούσε ότι το ΑΕΠ εφέτος θα αυξηθεί κατά 2,7% (!) και έτσι στις αρχές της πανδημίας – τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου – αναθεώρησε τις προβλέψεις, έτρεξε τα οικονομετρικά μοντέλα και οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι στη χειρότερη περίπτωση η οικονομία θα μείνει στάσιμη.
Η δεύτερη άποψη είναι πολιτική, ότι η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος γνώριζε αλλά ήθελε να διαχειριστεί την κατάρρευση των προσδοκιών για να δώσει χρόνο στην κυβέρνηση να προετοιμάσει το σχέδιο άμυνας. Επέλεξε δηλαδή να προχωρήσει σ’ ένα «soft landing» προβλέψεων και προσδοκιών της κοινής γνώμης, αντί του σοκ που έβλεπε να έρχεται.
Εν πάση περιπτώσει, ό,τι έγινε έγινε, η χάραξη και η διαχείριση της οικονομικής πολιτικής δεν μπορεί πλέον να γίνεται με μισές αλήθειες, ούτε με επικοινωνιακά και πολιτικά παιχνίδια, όπως γινόταν τα χρόνια των μνημονίων…
Αν η Τράπεζα της Ελλάδος θέλει να προσφέρει στον τόπο και να έχει ουσιαστικό ρόλο, θα πρέπει να πει τώρα την αλήθεια και να προειδοποιήσει την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις που θα έχει στα εισοδήματα, στην απασχόληση και στην οικονομία αυτό το παράξενο – δύσκολο καλοκαίρι που ζούμε όλοι. Δεν χρειάζεται να περιμένει τον Σεπτέμβριο, όταν όλοι θα γνωρίζουμε τι πραγματικά μας συνέβη…
