Μέσα στην εξαιρετικά περίπλοκη και επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί την περίοδο αυτή στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου υλοποιείται η πολιτική της Αθήνας για την ανάπτυξη των σχέσεων με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Γεγονός που προκαλεί εξ αντανακλάσεως δυσχέρειες στην επίτευξη των τελικών στόχων αυτής της προσπάθειας, παρά τα ενθαρρυντικά θετικά αποτελέσματα, σε διμερές επίπεδο, των επισκέψεων του έλληνα Πρωθυπουργού στην Ιερουσαλήμ και του υπουργού Εξωτερικών στο Κάιρο.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι με τον τρόπο αυτόν θα λυθούν αυτομάτως και τα τεράστια προβλήματα που έχουν προκύψει με την Τουρκία, η οποία ενισχύει δυναμικά τον ρόλο της στην ίδια περιοχή με την επιβολή της στρατιωτικής της ισχύος, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης των νεοοθωμανικών της βλέψεων.
Καλό είναι λοιπόν να κρατάμε μικρό καλάθι, καθώς μάλιστα, παρά τις ρητορικές τους αντιδράσεις οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν φαίνονται διατεθειμένες να διαβούν το όριο που θα μπορούσε να τις φέρει σε ρήξη με την Τουρκία.
Μια χώρα που λόγω της μοναδικής γεωπολιτικής της θέσης και των αμφιλεγόμενων σχέσεων που διατηρεί με τη Μόσχα μπορεί να εκβιάζει ευθέως ακόμη και το ΝΑΤΟ, ενώ ο Ερντογάν είναι γνωστό ότι διατηρεί μια «ειδική σχέση» με τον αλλοπρόσαλλο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διάκειται επίσης εχθρικά απέναντι στη Συμμαχία.
Παράλληλα παίζει με μαεστρία το «προσφυγικό χαρτί» γνωρίζοντας τους φόβους για ένα νέο κύμα προσφύγων που μπορεί να κατακλύσει τις ευρωπαϊκές χώρες. Στην Αίγυπτο εξάλλου αποτελεί κοινό μυστικό ότι το «βαθύ κράτος» των Αδελφών Μουσουλμάνων, που ουσιαστικά ελέγχει το υπουργείο Εξωτερικών, διάκειται συμπαθώς στον θεωρούμενο ως «προστάτη» τους Ερντογάν. Γι’ αυτό και οι δυσχέρειες για την εξεύρεση λύσης στις θαλάσσιες ζώνες.
Σε όλα αυτά έρχεται τώρα να προστεθεί και το γεγονός ότι ο συνομιλητής μας Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι πλέον υπόδικος ενώπιον της ισραηλινής Δικαιοσύνης με την κατηγορία της διαφθοράς, ενώ έχει την πρόθεση να εξαγγείλει την 1η Ιουλίου την παράνομη προσάρτηση των εβραϊκών οικισμών της Δυτικής Οχθης και την, επίσης παράνομη, προσάρτηση της Κοιλάδας του Ιορδάνη. Σχέδιο που έχει υποβάλει, ως γνωστόν, ο Τραμπ για να ικανοποιήσει τους ακραίους χριστιανούς ευαγγελιστές και αμερικανοεβραίους οπαδούς του εν όψει των προεδρικών εκλογών.
Γεγονός που τινάζει στον αέρα την όποια προοπτική για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Και το καίριο ερώτημα είναι ποια στάση θα τηρήσει τελικά στο ζήτημα αυτό η Αθήνα, όταν σύσσωμη η διεθνής κοινότητα έχει ταχθεί εναντίον.
