Η συμφωνία για την οριοθέτηση αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Ιταλία αποτελεί αναμφίβολα σταθμό για την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Όχι μόνο επειδή επιλύει μία εκκρεμότητα 43 ετών αλλά και επειδή στέλνει ηχηρό μήνυμα προς την Άγκυρα πως η Ελλάδα δεν αρκείται πλέον να επικαλείται το διεθνές δίκαιο. Είναι έτοιμη και αποφασισμένη να το εφαρμόσει.
Η επίδειξη αποφασιστικότητας αποκτά ιδιαίτερη σημασία στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία κατά την οποία η Τουρκία αποθρασύνεται καθημερινά.
Όπως απεδείχθη όλα αυτά τα χρόνια, η αποφυγή από την πλευρά της Ελλάδας να προσδιορίσει τα όρια των δικαιωμάτων που της παρέχει το διεθνές δίκαιο δεν μετρίασε καθόλου τις προκλήσεις της γείτονος. Το αντίθετο μάλιστα. Εξελήφθη ως αδυναμία.
Η ελληνική διπλωματία καλείται τώρα να δώσει συνέχεια στη νέα στρατηγική. Η συμφωνία με την Ιταλία, η οποία όπως όλες οι συμφωνίες αποτέλεσε προϊόν αμοιβαίων συμβιβασμών, πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για νέες ανάλογες κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα.
Ο επόμενος στόχος θα είναι η επίτευξη συμφωνίας οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο. Το εγχείρημα αυτό δεν θα είναι εύκολο. Όπως έγραψε το «Βήμα της Κυριακής», από την εμπειρία των πολυετών διαπραγματεύσεων προκύπτει ότι η γραφειοκρατία του αιγυπτιακού υπουργείου Εξωτερικών παραμένει αμφίθυμη σε μία πλήρη οριοθέτηση με την Ελλάδα.
Και αυτό για να μη δυσαρεστήσει την Αγκυρα στην υπόθεση της επήρειας του Καστελλορίζου.
