Βαθμολογία

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3 καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη

 Τέσσερις νέες ταινίες από σήμερα στις αίθουσες, ενώ η «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» του Γιάννη Οικονομίδη της οποίας η προβολή διεκόπη την περίοδο έναρξης του lockdown, προβάλλεται σε 24 αίθουσες και τείνει να εξελιχθεί σε επιτυχία των θερινών αιθουσών αυτής της περιόδου

Ο τελευταίος κινηματογραφικός «Πινόκιο» («Pinnochio», Ιταλία/ Αγγλία/ Γαλλία, 2020), με την υπογραφή του Ματέο Γκαρόνε («Dogman»), είναι μια φαντασμαγορική και συγχρόνως «μαύρη» κινηματογραφική διασκευή του παραμυθιού του Γκολντόνι. Στον Γκαρόνε αρέσουν τα σκοτεινά παραμύθια (είχε γυρίσει το «Παραμύθι των παραμυθιών» πριν από μερικά χρόνια), οπότε η ατμόσφαιρα της ταινίας περισσότερο θυμίζει  αδελφούς Γκριμ παρά Γκολντόνι.

 Θαρρείς ότι ακόμα και το πρόσωπο της ανθρωπόμορφης ξύλινης κούκλας της οποίας η μύτη μεγαλώνει όποτε ψεύδεται, είναι βλογιοκομμένο με έναν ανατριχιαστικό τρόπο. Ταινία περιπλάνησης συγχρόνως, μας δείχνει τον Πινόκιο περιφέρεται σαν ξωτικό στον μυστηριώδη κόσμο των ανθρώπων προσπαθώντας να βρει την πραγματική φύση του.

 Ένα φιλόδοξο σχέδιο, σε ότι αφορά την εικόνα της ταινίας που στους τομείς του μακιγιάζ και (κυρίως) της σκηνογραφίας σε κάνει πραγματικά να τρίβεις τα μάτια σου. Ωστόσο, δύσκολα μπορείς να συμπαθήσεις τον κούκλο, ενώ αντιθέτως, ο πατέρας του, ο ξυλουργός Τζεπέτο, είναι πραγματικά η ψυχή της ταινίας.

 Η μόνη γνήσια ανθρώπινη παρουσία της ιστορίας χάρη στον Ρομπέρτο Μπενίνι σε δραματικό ρόλο. Ο ίδιος, θυμίζω, πριν από  οκτώ χρόνια, είχε υποδυθεί τον Πινόκιο σε μια ταινία δικής του σκηνοθεσίας, η οποία όμως δεν είχε την επιτυχία που πολλοί φαντάζονταν ότι θα έχει.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΘΗΣΕΙΟΝ  κ.α.

 Ταινίες όπως το «Lunchbox» πριν από μερικά χρόνια και το «Μη με λές κύριο» («Sir», Ινδία/ Γαλλία, 2018) που προβάλλεται από σήμερα στις αίθουσες, αποτελούν περίτρανα παραδείγματα της προσπάθειας που γίνεται στον ινδικό κινηματογράφο να δώσει στο παραδοσιακό μελόδραμα  Bollywood μια πιο «ευρωπαϊκή» εικόνα.

Αυτού του τύπου οι ταινίες εξάλλου είναι που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα σύνορα της Ινδίας και να βρουν διανομή στη δύση. Ενώ η σκηνοθέτρια Ροχένα Γκέρα ακολουθεί τους κώδικες του κλασικού ταξικού μελοδράματος, βλέπουμε ότι η σκηνοθέτρια κτίζει με υπομονή και έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες την σχέση ανάμεσα σε έναν πάμπλουτο, τον Ασγουίν (Βιβέκ Γκομπέρ) και μια πάμπτωχη, την Ράτνα (Τιλοτάμα Σομέ) που αναπτύσσεται σε έρωτα.

 Αλλά την ίδια ώρα η Γκέρα αποδομεί αυτούς τους κώδικες διότι το «Μη με λες κύριο» δείχνει να στηρίζεται κυρίως στην εσωτερικότητα των δύο κεντρικών ηρώων – στα μελαγχολικά βλέμματα και τις ηχηρές σιωπές αμηχανίας – παρά σε εύκολες λύσεις που θα πρόσθεταν μια λαϊκίζουσα εικόνα στο όλο εγχείρημα. Όταν η ταινία τελειώνει, σου έχει αφήσει ένα σφίξιμο στην καρδιά πέρα για πέρα αληθινό.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΧΑΛΝΔΡΙ) – ΦΛΕΡΥ ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ

Διεθνής συμπαραγωγή γυρισμένη στη Λατινική Αμερική, η «Αβάνα η πόλη των κατασκόπων» («Wasp Network», Γαλλία/ Βραζιλία/ Ισπανία/ Βέλγιο, 2019), τελευταία ταινία του Γάλλου διανοούμενου σκηνοθέτη Ολιβιέ Ασαγιάς, πραγματεύεται την αληθινή (και άγνωστη) ιστορία ενός γκρουπ Κουβανών στρατιωτικών (ανάμεσά τους οι Εντγκαρ Ραμίρεζ και Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ), οι οποίοι στη δεκαετία του 1990 αποφάσισαν να βάλουν στον πάγο τις οικογένειές τους προκειμένου να γίνουν κατάσκοποι του κομμουνιστικού καθεστώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 Ο Ασαγιάς εστιάζει στις τρομερές θυσίες που κάθε ιδεολόγος οφείλει να κάνει αν επιθυμεί να υποστηρίξει αυτήν ακριβώς την ιδεολογία του. Οι συνέπειες των πράξεων των στρατιωτικών υπήρξαν καταστροφικές τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους δικούς τους. Ο σκηνοθέτης επέλεξε να διαχειριστεί ψυχρά και από απόσταση το θέμα κάνοντας μια «αναπαράσταση» των γεγονότων που ωστόσο δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανθρώπινη κατάσταση χωρίς απαραιτήτως να παίρνει πολιτική θέση. 

Βαθολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΦΙΛΙΠ – ΑΡΙΑΝ – ΑΜΥΝΤΑΣ – ΚΟΡΑΛΙ – ΑΛΟΜΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΛΑΟΥΡΑ – ΑΛΕΞ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ

 

>Το μενού των νέων ταινιών της εβδομάδας περιλαμβάνει επίσης την περιπέτεια «Bloodshot» (ΗΠΑ, 2020) του Ντέιβιντ Γουίλσον που μεταφέρει στην οθόνη τις περιπέτειες ενός κόμικ υπερήρωα που επανήλθε στην ζωή χάρη στην προηγμένη τεχνολογία μιας διφορούμενης οργάνωσης. Πρωταγωνιστεί ο «μάτσο» Βιν Ντίζελ.

Βαθμολογία: –

ΑΘΗΝΑ: ΑΡΙΑΝ – ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΣΙΣΣΥ  ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΧΛΟΗ

 

Επανεκδόσεις

«To Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» («Cet obscure object du desir»/ «Ese oscuro objeto del deseo»,  1977, Ισπανία Γαλλία). Η εικόνα της γυναίκας που στοιχειώνει δισυπόστατα το μυαλό ενός ηλικιωμένου αστού (Φερναντο Ρέι) τροφοδοτεί το κύκνειο άσμα του Λουίς Μπουνιουέλ, ο οποίος κλείνει την καριέρα του κοιτάζοντας προς το σουρεαλιστικό ξεκίνημά του. Η γαλλίδα Καρόλ Μπουκέ και η ισπανίδα Ανχελα Μολίνα υποδύονται το διπλό πρόσωπο της γυναίκας, ενώ ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τον Ζαν Κλοντ Καριέρ για την διασκευή του μυθιστορήματος του Πιέρ Λουίς Μιρμπό στο οποίο η ταινία βασίζεται.

Βαθμολογία: 3 ½

ΑΘΗΝΑ: ΖΕΦΥΡΟΣ – ΟΑΣΗ – ΑΤΤΙΚΟΣ ΑΛΣΟΣ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

 

«Για όλα φταίει το γκαζόν» («Gazon maudit», Γαλλία, 1995). Η σκηνοθέτρια Ζοζιάν Μπαλασκό, καταθέτει  άποψη πάνω στο καυτό ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, παρουσιάζοντας την γυναίκα υπεράνω όλων, δυναμική, αυτάρκη, εγωϊστρια, ερωτιάρα, θαρραλέα, αποφασιστική. Η ίδια υποδύεται την ανδρογυναίκα  που θα εισβάλλει στο σπίτι ενός «προβληματικού» ζευγαριού (Βικτόρια Αμπρίλ – Αλέν Σαμπά) και θα φέρει τα πάνω κάτω προτείνοντας στην καταπιεσμένη σύζυγο, ν’ανοίξει την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο, σεξουαλικά ελεύθερο  και πνευματικά ανοιχτό.

Βαθμολογία: 3

AΘΗΝΑ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΨΥΧΙΚΟ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ