Η κανονικότητα είναι εδώ: όλοι είναι χαρούμενοι που τον νικήσαμε και φέρονται όπως πριν εμφανιστεί ο κατατροπωθείς κορωνοϊός – μόνο στα μεγάλα μαγαζιά αλυσίδων βλέπεις ουρές για να τηρηθούν οι αποστάσεις, μάσκες και γάντια για προφύλαξη, απολυμαντικά υλικά. Στα μικρομάγαζα, ο ένας πάνω στον άλλο· κανένα απολύτως μέτρο συναλλακτικής απόστασης πελατών – εμπόρων.
Ετσι και δεν τον πάρουν είδηση εγκαίρως να τον μαζέψουν τον πρώτο τυχόντα ασυμπτωματικό φορέα, εσωτερικού ή εξωτερικού, που θα κάνει ανίδεος τα ψώνια του εδώ και εκεί, ο COVID-19 θα φουντώσει σαν λαμπάδα, ημερολόγιό μου.
l Αυτό είναι το συμπέρασμα της δεκαπενθήμερης παραμονής μου στο Αρχιπέλαγος – διότι τα μάζεψα και είμαι πίσω στη Δράκεια· με έκραζαν ο κήπος μου και ο Εμμανουήλ Γλυζώνιος.
Παρά τη μικρή εποχή παγετώνων που διανύουμε, όλα είναι άριστα στον καλύτερο δυνατό κήπο: γέμισαν οι κολοκυθιές υπέροχα κίτρινα άνθη, άρχισαν να δένουν πράσινα πρώιμα ντοματάκια οι ντοματιές, ακόμα πρασινότερα αγγουράκια οι αγγουριές, φούντωσαν οι μαϊντανοί, έβγαλαν μικρά ντροπαλά μοβ λουλούδια οι μελιτζανιές – οι κόποι μου αποδίδουν!
Τον είχα προσέξει και περιποιηθεί τον κηπάκο μου· τον έσκαψα, τον πότισα, τον σκάλισα, έβαλα χωνεμένη κοπριά – «φουσκί» τη λέμε στα πελοποννησιακά μέρη -, λίπασμα βιολογικό, καλάμια να στηρίζουν τις αγγουριές και ντοματιές που θα ψηλώσουν – ακόμα και ευωδιαστούς βασιλικούς πλατύφυλλους φύτεψα ανάμεσα στα καρποφόρα φυτά, για να τα προστατεύουν από τα αδηφάγα έντομα. Ετσι διάβασα πως έπρεπε να κάνω, έτσι έκανα.
Πλήρης επήρεια
l Ομως στις διάφορες ιστοσελίδες που επισκέπτομαι για οδηγίες, μένω κατάπληκτος από την ακαλαισθησία αυτών των φιλόδοξων κατηχητών της κηπουρικής, που δίνουν τα φώτα τους σε μας τους νεοφώτιστους. Οι υπαίθριοι κήποι τους και τα κλειστά θερμοκήπιά τους είναι σαν σκουπιδότοποι: τελάρα, καφάσια, σακιά, σακούλες, σωλήνες, εργαλεία, όλα φύρδην μίγδην δίπλα στα τρυφερά φιντάνια, στις ώριμες γλυκές ντομάτες, στα αγγουράκια που θα γίνουν δροσερά και τρυφερά.
Η αποθέωση του πλαστικού, της τσαπατσουλιάς, της αδιαφορίας για το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα ευαίσθητα φυτουλάκια – και όλοι αυτοί υποτίθεται πως προτείνουν οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας.
l Αφήνω προσώρας τα κηπευτικά μου, υπάρχουν σοβαρά δημόσια θέματα στην επικαιρότητα, ημερολόγιό μου: έρχεται ο ο Λουίτζι ντι Μάιο, ο επί των Εξωτερικών της Ιταλίας, μήπως και τα βρούμε πώς θα μοιράσουμε στο Ιόνιο ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
Δεν υπάρχει συμφωνία διότι διαφωνούμε πόση υφαλοκρηπίδα έχουν οι Στροφάδες Νήσοι – τα Στροφάδια που λέμε εμείς της περιοχής -, έρημα νησάκια μεταξύ Ζάκυνθου και Κυπαρισσίας. Η Ελλάδα υποστηρίζει πως πρέπει να έχουν «πλήρη επήρεια», 200 μίλια δηλαδή, όπως η Σικελία και η Πελοπόννησος, και η Ιταλία απαντάει «πριτς».
l Αλλά ούτε με τους Λίβυους είχαμε συμφωνήσει τότε που μπορούσαμε, γιατί η Ελλάδα απαιτούσε να έχει και η Γαύδος «πλήρη επήρεια». Μετά έπεσε ο Καντάφι, ήρθε ο Σάρατζ και προτίμησε, αντί να συζητεί για την ΑΟΖ της Γαύδου, να κάνει συμφωνία με τον Ερντογάν, να μοιραστούν τη μισή Ανατολική Μεσόγειο.
Πολλαπλές προκλήσεις
Με τους Αλβανούς (αλλά και τους Ιταλούς) υπάρχει ξανά ζήτημα «πλήρους επήρειας» των Οθωνιών και της Ερεικούσας, των μικρών νησιών βορειοανατολικά της Κέρκυρας.
l Δηλαδή, ημερολόγιό μου, κανένα γειτονικό κράτος – και όχι μόνο η Τουρκία – δεν δέχεται πως κάθε ελληνικό νησί, κατοικημένο ή ακατοίκητο, μικρό ή μεγάλο, έχει ΑΟΖ 200 μιλίων, όπως υποστηρίζει η Ελλάδα.
Δεν υπογράφουμε με κανέναν συμφωνία και κατηγορούμε όλους τους υπόλοιπους πως δεν σέβονται τα δίκαιά μας – κάπως σαν εκείνους που βλέπουν όλους τους άλλους να έρχονται από την απέναντι πλευρά και τους κατηγορούν αυτοί που έχουν μπει ανάποδα στον μονόδρομο.
Αυτό λέγεται μαξιμαλισμός – εκτός από την περίπτωση του Ιονίου, φυσικά: από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γνωστό ότι τα νερά του Αλφειού φτάνουν ως τις Συρακούσες, γιατί ως εκεί έφτασε ο ποταμός κυνηγώντας την Αρέθουσα, τότε που οι άνδρες μπορούσαν να βιάζουν ατιμώρητοι.
Αρα, ως την Ορτυγία, το νησάκι των Συρακουσών, όπου από πηγή της αναβλύζουν τα νερά του Αλφειού, όλα δικά μας είναι.
l Να κατηγορούν «κυβερνητικοί κύκλοι» τον Χάρη Θεοχάρη για το χάλι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής – ότι δήθεν δεν τα βρίσκουμε για την ΑΟΖ επειδή δεν κατέταξε την Ιταλία στις «ασφαλείς χώρες» και θύμωσαν οι Ιταλοί – δεν μου φαίνεται σοβαρό επιχείρημα. Για την ακρίβεια, το βρίσκω γελοίο.
l Ο Νίκος Δένδιας είναι σοβαρός άνθρωπος, αυτός εξάρθρωσε τη Χρυσή Αυγή ενοποιώντας σε μια δικογραφία όλες τις εναντίον της κατηγορίες και στέλνοντάς τη στον εισαγγελέα για σύσταση συμμορίας. Κάτι έξυπνο πρέπει να σκεφτεί, να μας βγάλει από τα μαξιμαλιστικά αδιέξοδα – για να μην αρχίσουμε σε λίγο να διαβάζουμε και για ιταλικές, αλβανικές, ακόμη και αιγυπτιακές και μαλτέζικες «προκλήσεις».
Αμαρτήματα
Αλλο σοβαρό θέμα είναι η μήνις του Ευκλείδη κατά της Επιτροπής Πισσαρίδη – αυτής υπό τον κύπριο νομπελίστα που θα προτείνει πώς να αξιοποιηθούν τα δισεκατομμύρια που θα ρίξουν τα ελικόπτερα της Ενωσης· κάπως σαν την μήνιν του Αχιλλέα που παραλίγο να στερήσει τη νίκη από τους Αχαιούς επί Τρωικού Πολέμου.
Εγώ καταλαβαίνω τον θυμό και την πικρία του: «Αν δεν είχα μπλέξει με την πολιτική, θα ήμουν και εγώ μέλος της Επιτροπής» σκέφτεται – δικαίως.
Αλλά επειδή δεν μπορεί αυτό να το παραδεχθεί δημοσίως, προσπαθεί να τη μειώσει· βγαίνει και λέει ότι η Επιτροπή δεν συγκροτείται από φρέσκα μυαλά – όπως ο ίδιος και ο Γιώργος Σταθάκης – αλλά από «παλιό επιστημονικό προσωπικό», εκσυγχρονιστές που προκάλεσαν «τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και ήταν βασική αιτία της κρίσης του 2009».
Οτι οι «τεράστιες κοινωνικές ανισότητες» ήταν η «βασική αιτία της κρίσης του 2009» δεν το έχω ξανακούσει, είναι καινούργια ανακάλυψη στην οικονομία και στην πολιτική – αλλά παμπάλαιη στη θεολογία: οι κοινωνικές ανισότητες ευθύνονται για όλα, όπως ακριβώς και το προπατορικό αμάρτημα. Και θα μας σώσει κάποιος πολιτικός, όπως έσωσε και ο Χριστός.
l Μακρηγόρησα όμως, πρέπει να βιαστώ, τα κηπευτικά με περιμένουν. Γιατί περισσότερο και από λιπάσματα, ποτίσματα, φουσκιά και σκαλίσματα, παρέα και χάδια θέλουν για να ευδοκιμήσουν.
ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ
Κάποιοι, που πρώτα έλεγαν ότι δεν υπάρχει ιός, φοβούνται τώρα ότι θα τους κολλήσουν οι τουρίστες.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Μόνο μια αόρατη απειλή μπορεί να φανερώσει τα ανθρώπινα όρια. Πάντα βγαίνει κανείς πιο δυνατός ή πιο απελπισμένος από τέτοια εμπειρία.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, ΑΡΓΟΣ
Το κέρδος από τον κορωνοϊό είναι πως δεν έχω πια υποχρέωση να δίνω το χέρι μου σε αντιπαθητικούς τύπους…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΑΓΡΙΝΙΟ
Διόδωρε, πώς θα ‘ναι το καλοκαίρι στα χωριά χωρίς κλαρίνα, χορούς, ερωτικά τραγούδια; Οι νύχτες είναι μαγικές μόνο με τρεις σειρές χορού, με αρχόντισσες, νέους και κοπελούδια!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΡΤΙΑΛΗΣ, ΧΟΛΑΡΓΟΣ
Διόδωρε, τι θες και καταπιάνεσαι με τα «Αγια των Αγίων», το μυστήριο της θείας ευχαριστίας; Είναι βαθιά τα νερά, θα πνιγείς και θα σε χάσουμε όσοι πιστώς μεταλαμβάνομεν των θείων, αγίων, αχράντων και ζωοποιών μυστηρίων αλλά σε εκτιμούμε.
ΦΩΚΙΩΝ εκ ΞΥΛΙΚΩΝ
Το εντυπωσιακό είναι πως την κακόγουστη φιέστα για την άλωση μπροστά
στην Αγία Σοφία την οργάνωσε το τουρκικό υπουργείο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!
Κ. Κ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΠΘ
Break Trump! Eπειγόντως. Η σιωπή του Τριντό ήταν εξίσου εκκωφαντική με τον θόρυβο από τις διαδηλώσεις κατά του ρατσισμού και της βίας
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ
Είθισται υπουργοί ή υπουργήσιμοι να κολακεύουν τον πρωθυπουργό τους· αλλά οι της ΝΔ το έχουν παρακάνει, νομίζω.
ΜΑΚΕΔΩΝ ΕΚ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ
Πρώτα μας ενίσχυσαν με τα ΜΟΠ, μετά ήρθαν τα πακέτα Ντελόρ, ύστερα τα ΕΣΠΑ, το 2010 ανέλαβαν το χρέος μας, τώρα μας υποστηρίζουν με το Ταμείο Ανασυγκρότησης. Και όμως το 60% των άπληστων Ελλήνων είναι ευρωσκεπτικιστές.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
«Επίσκεψη στην πλατεία Καισαριανής πραγματοποιεί από το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας». Αλλα δύο τέτοια καίρια πολιτικά χτυπήματα και τις κερδίζει τις εκλογές.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
