Η Ελλάδα έχει αρνητικό πρόσημο τα προηγούμενα χρόνια από τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Αν και υπήρξαν σημαντικά κοινοτικά κονδύλια που κατευθύνθηκαν σε σωστή κατεύθυνση, έγινε και κατασπατάληση, ενώ στη διαδρομή πολλά χάθηκαν για διαφορετικούς λόγους. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που κονδύλια χάθηκαν από έλλειψη διαχειριστικής ικανότητας, σχέδιο, αβελτηρία, κ.α.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το τι έγινε τις προηγούμενες δεκαετίες. Υπήρξαν εξάλλου και διάφοροι αετονύχηδες ή εκπρόσωποι του παρασιτικού συστήματος εξουσίας, πολιτικής με την ευρεία έννοια του όρου και οικονομικής, που διαχρονικά με τις ενέργειές τους στέρησαν από την Ελλάδα μια καλύτερη πορεία.
Ακόμα και τα προγράμματα ΕΣΠΑ να δει κανείς πως τα διαχειρίζονται κατά καιρούς θα καταλάβει ότι κυρίως είναι ζήτημα στρατηγικού σχεδιασμού και απουσίας διαχειριστικού πλάνου. Πολλά που έπρεπε να γίνουν δεν έγιναν και χάθηκαν χρήματα που θα μπορούσαν δυνητικά να μεταμόρφωναν τη χώρα.
Η χώρα τώρα, μετά από μια δεκαετή μνημονιακή Οδύσσεια έχει μπροστά της ένα πακέτο 32 δισεκ. Ευρώ, το οποίο μαζί με τα χρήματα από το ΕΣΠΑ μπορεί να προσεγγίσει τα 50 διεσκ. Ευρώ. Οι όροι όμως είναι συγκεκριμένοι και δεν είναι ξέφραγο αμπέλι για να μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να διαχειρίζεται κατά το δοκούν το πακέτο.
Εδώ χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση, αναγέννηση της χώρας. Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να κάνει αυτό που όφειλε να είχε πράξει και ενώπιον της τρόικα – των θεσμών, ουσιαστικά των δανειστών. Να καταθέσει τη δική της πρόταση, γνωρίζοντας τις ανάγκες της χώρα, τα συγκριτικά στρατηγικά της πλεονεκτήματα με στόχο να υλοποιήσει το σχέδιό της προς όφελος των πολιτών κυρίως και όχι πάλι ενός τμήματος της παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ του τόπου που έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στη χώρα.
Είναι η ώρα για ένα μεγάλο, ανοικτό, δημόσιο εθνικό διάλογο όλων των δυνάμεων που θέλουν την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση της χώρας, ώστε μέσα από συνθέσεις να συγκροτηθεί ένα συνεκτικό εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων.
Η ώρα είναι τώρα και θα είναι λάθος να καταρτιστεί αυτό το πρόγραμμα με τη σφραγίδα ενός μόνο κόμματος, εν προκειμένω του κυβερνώντος. Είναι ώρα συνθέσεων, συναινέσεων και συμφωνιών, έστω και σε βασικούς άξονες. Το ευρωπακέτο μπορεί να είναι όντως μια σανίδα σωτηρίας ή μια σύγχρονη οικονομική Κιβωτός και θα είναι κρίμα να υπάρξει μια ακόμη χαμένη ευκαιρία.
