Η εικόνα από το κλαμπ της Μυκόνου ήταν αρκετή και σχεδόν σοκαριστική. Ο συνωστισμός θύμιζε τις ανατριαχιαστικές εκείνες σκηνές από τα χειμερινά κλαμπ στα χιονοδρομικά κέντρα της Κεντρικής Ευρώπης, απ’ όπου μεταξύ των άλλων ξεκίνησε η ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού πριν από μερικούς μήνες. Οι ολέθριες συνέπειες για περιοχές όπως αυτή της Λομβαρδίας, δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Βρισκόμαστε προφανώς σε μία επόμενη φάση και η χαλάρωση των μέτρων έχει επιφέρει και χαλάρωση της προσωπικής επαγρύπνησης του καθενός. Σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί να συμβεί κάτι διαφορετικό. Υπό αυτές τις συνθήκες ο κάθε ένας και κάθε μια κινούνται και πράττουν, όπως καταλαβαίνουν και κρίνουν.
Στο επίπεδο της τήρησης της έκτακτης νομοθεσίας όμως, δεν μπορεί να συμβεί κάτι διαφορετικό από το να επιβληθούν οι προβλεπόμενες, σκληρές ποινές και τα δυσβάσταχτα πρόστιμα. Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να κατανοήσει κάποιος τι και πώς πρέπει να γίνεται. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να περιφέρεται και να περιπολεί η αστυνομία και να χωρίζει τους εναγκαλιζόμενους πελάτες κάθε κέντρου διασκέδασης. Είναι όμως περισσότερο από αυτονόητο το τι μπορεί και πρέπει να γίνεται, με ευθύνη των αρμοδίων για την λειτουργία κάθε τέτοιου κλαμπ. Υπό αυτό το πρίσμα, πολύ απλά δεν νοείται η μαζική είσοδος πελατών κατά εκατοντάδες ή και χιλιάδες (!) σε τέτοιου είδους κέντρα διασκέδασης. Οι περιορισμοί στην είσοδο είναι επιβεβελημένοι και η ευθύνη ανήκει στους ιδιοκτήτες.
Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις δε, δεν χωρεί και κανενός είδους επιχειρηματολογία ή δικαιολογία ως προς την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Το δίλημμά τους είναι εξάλλου δεδομένο: είτε θα λειτουργήσουν με μειωμένα έσοδα, είτε καθόλου. Η επιλογή δεν είναι και πολύ δύσκολη…
Το άνοιγμα του τουρισμού είναι ούτως ή άλλως ένα μεγάλο ρίσκο. Εχει επισημανθεί και η αγωνία και ανησυχία επιδημιολόγων και αρμοδίων της Πολιτικής Προστασίας είναι γνωστή.
Ας φανταστεί όμως κανείς τι θα σήμαινε επιχειρησιακά η ανάγκη επιβολής ενός τοπικού lockdown σε περίπτωση εντοπισμού εστιών διασποράς του ιού, σε έναν προορισμό όπως η Μύκονος. Το έργο μοιάζει αδιανόητο και οι επιπτώσεις μπορεί να καταστρέψουν εν μιά νυκτί, ό,τι επιτεύχθηκε τους προηγούμενους μήνες.
Ας φανταστεί κάποιος κάτι ακόμη χειρότερο, όπως π.χ. η ανάγκη επιβολής τοπικών lockdown ταυτόχρονα σε τουριστικούς προορισμούς όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη και η Πάρος. Σε μία τέτοια περίπτωση, το στοίχημα του τουρισμού θα έχει χαθεί και μάλιστα με τρόπο δραματικό και θορυβώδη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι σαφές ότι απαιτείται μία άλλη προσέγγιση. Η καθημερινή παρουσία και ενημέρωση από τους κ. Τσιόδρα και Χαρδαλιά είναι αδύνατον να λειτουργήσει όπως στο προηγούμενο διάστημα. Όπως και οι ίδιοι είχαν σημειώσει στην τελευταία τους ενημέρωση, αν ξαναεμφανιστούν, δεν θα είναι για καλό.
Είναι κάτι που όλοι με κάποιον τρόπο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε…
