Σε πεδίον δόξης λαμπρόν για εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση, με στόχο το κομματικό όφελος, αναδείχθηκε για ακόμη μία φορά το ευαίσθητο ζήτημα των γνωστών εθνικών μας θεμάτων, με την υπόθεση του Εβρου. Κάτι που συμβαίνει εδώ και χρόνια και έρχεται να επιβεβαιώσει ότι, πέρα από τη δεδομένη τουρκική προκλητικότητα, το μεγάλο εμπόδιο για τη μη επίλυση των προβλημάτων που κατά καιρούς προκύπτουν είναι η δημιουργία ενός κλίματος εθνικιστικής υστερίας, που είναι φυσικό να επηρεάζει άμεσα τους συνήθως απληροφόρητους πολίτες. Γι’ αυτό και είναι τεράστια η ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων να ενημερώνουν εγκαίρως και με ακρίβεια την κοινή γνώμη για τα συμβαίνοντα.
Πράγμα που συνέβη με μεγάλη καθυστέρηση στο ζήτημα του Εβρου, με αποτέλεσμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να βρουν την ευκαιρία να συνταχθούν με τα εξόχως ανεύθυνα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ένα παραλήρημα εκτός ορίων κριτικής. Και μάλιστα για ένα ζήτημα που έχει συχνά προκύψει στο παρελθόν, λόγω της μετατόπισης της κοίτης του ποταμού, χωρίς να προκληθεί παρόμοιος θόρυβος. Παλαιότερα φυσικά δεν υπήρχε το φλέγον ζήτημα του φράκτη, όπως δεν υπήρχε και το τεράστιο ζήτημα του Μεταναστευτικού, με όλες τις επώδυνες προεκτάσεις του. Γεγονός που αποδεικνύει ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα έχουν ξεφύγει από το στενό πλαίσιο του διαμοιρασμού στο Αιγαίο. Με την προσθήκη τώρα όχι μόνο των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της λιβυκής περιπλοκής, που προκάλεσαν και τις νέες τουρκικές διεκδικήσεις. Και το εύκολο είναι βέβαια να κατηγορούμε συνεχώς την Τουρκία, παραγνωρίζοντας ότι το δύσκολο είναι να τα βρούμε πρώτα μεταξύ μας.
Η εξωτερική πολιτική της χώρας πρέπει επιτέλους να ξεφύγει από το αναποτελεσματικό πλαίσιο της συνεχούς κομματικής αντιδικίας. Και το ερώτημα είναι πώς μπορεί να συμβεί αυτό μέσα σε ένα εντελώς αρνητικό κλίμα, που δεν επιτρέπει μια νηφάλια και απολύτως αναγκαία και επείγουσα διακομματική ανταλλαγή απόψεων για τη χάραξη μιας νέας πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, η οποία θα αντιμετωπίζει το σύνολο των νέων πολύπλοκων προβλημάτων που έχουν προκύψει. Ηδη ο ισραηλινός πρέσβης στην Αθήνα σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (24.5.2020) πρότεινε εμμέσως να μετάσχει και η Τουρκία στις περιώνυμες τριπλές συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ αρχικά αγνοήθηκε από τις τρεις χώρες, παρότι κατέχει το μεγαλύτερο μήκος ακτών στην ευαίσθητη αυτή περιοχή. Γεγονός που προκάλεσε άλλωστε τις γνωστές εκτός Διεθνούς Δικαίου αντιδράσεις της. Να λοιπόν μια νέα πρόταση στην οποία καλούμαστε τώρα να ανταποκριθούμε και η οποία αν υλοποιηθεί μπορεί ίσως να οδηγήσει σε μια γενικότερη εκτόνωση.
