Με τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊου αυξημένα και τον καιρό να κάνει τα «δικά του», η εποχή γα τους θερινούς κινηματογράφους που έχουν ανοίξει από την περασμένη Δευτέρα 1 Ιουνίου, προμηνύεται δύσκολη. Η ελπίδα για όσο το δυνατόν μικρότερη ζημία επισκιάζει τον στόχο για κέρδη σε αυτό το παράξενο καλοκαίρι, στο οποίο συγχρόνως αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις: από την Παρασκευή 5 Ιουνίου και για ολόκληρο το μήνα ο λόφος του Λυκαβηττού μετατρέπεται σε Drive In, ενώ ήδη λειτουργεί ο παρόμοιος χώρος του Γκολφ της Γλυφάδας.
Μόνον δύο πρεμιέρες, πέραν των αρκετών επαναλήψεων, από σήμερα Πέμπτη. Στα «Παιχνίδια ζευγαριών» («Non fiction», Γαλλία, 2018), ο πρώην κριτικός κινηματογράφου στα Cahiers Du Cinema, σκηνοθέτης Ολιβιέ Ασαγιάς («Μετά τον Μάη») ήταν ίσως ο ιδανικότερος άνθρωπος για να χειριστεί το ιδιαίτερο (και ασυνήθιστο) θέμα μιας ταινίας που μυρίζει χαρτί και αγάπη: μας μεταφέρει στον χώρο των εκδόσεων της Γαλλίας του 2018, της χρονιάς παραγωγής της. Σε πρώτο πλάνο ένας 40άρης εκδότης (Γκιγιόμ Κανέ), σε δεύτερο ένας συγγραφέας (Βενσάν Μακόν) που δεν δέχεται να συμβιβαστεί με τα νέα δεδομένα, τις τάσεις που διαμορφώνονται και αλλάζουν συνεχώς σε μια εποχή που τα πάντα τρέχουν ιλιγγιωδώς και τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο.
Από την πλευρά του, ο εκδότης θέλει κι αυτός να αλλάξει, να αναβαθμιστεί, να συγχρονιστεί με τους νέους καιρούς. Σε αντίθεση με τον συγγραφέα δείχνει διαθετιμένος να τους δεχθεί, χωρίς όμως να προδώσει πλήρως τα ιδανικά του. Εχουμε λοιπόν μια ταινία κατά βάση λόγου, με αρκετές αστείες καταστάσεις που προκύπτουν μέσα στο προαναφερθέν πλαίσιο αλλά και τις ερωτικές σχέσεις.
Στο μυαλό του Ασαγιάς είναι ένα ερωτικό γαϊτανάκι σε κουλτουριάρικο φόντο και ο χειρισμός του σε κρατά σε εγρήγορση την ώρα που ξέρεις ότι δεν παρακολουθείς κάτι πραγματικά σπουδαίο. Στους ρόλους των γυναικών της ιστορίας, η Ζιλιέτ Μπινός υποδύεται την γυναίκα του εκδότη και η Κριστά Τερέ μια καινούργια υπάλληλο του εκδοτικού οίκου που προσπαθεί να δώσει τον τόνο της εκσυγχρονισμένης αλλαγής.
(Βαθμολογία: 3)
ΑΘΗΝΑ: ΑΜΥΝΤΑΣ – ΑΡΤΕΜΙΣ – ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΪΔΑΡΙ – ΛΑΟΥΡΑ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ – ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ – ΣΤΕΛΛΑ – ΑΛΟΜΑ.– ΣΠΟΡΤΙΝΓK κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ
Γαλλική είναι και η δεύτερη νέα ταινία της εβδομάδας, όμως για τους του «Αταίριαστους» («Le lion, 2019) του Λουντοβίκ Κουμπό Ζεστέν δεν θα μπορούμε να εκφέρουμε άποψη διότι η εταιρία διανομής της δεν μερίμνησε να την παρουσιάσει, όπως συνηθίζεται, στους δημοσιογράφους. Εξ’ όσων γνωρίζουμε, πρόκειται για κωμωδία πάνω στην σχέση ενός απατεώνα που παριστάνει τον μυστικό πράκτορα (Ντανί Μπουν) με τον ψυχίατρό του (Φρεντερίκ Κατριν) ο οποίος τον αφήνει ελεύθερο προκειμένου να βρει τα ίχνη της εξαφανισμένης κοπέλας του. (Βαθμολογία: _)
ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΦΙΛΙΠ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΑΛΕΚΑ – ΓΑΛΑΖΙΑ ΑΚΤΗ ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ
Προτάσεις από ταινίες που παίζονται
>Παράσιτα (Νότιος Κορέα, 2019). Μια τετραμελής οικογένεια απόρων, «εισχωρεί» στο σπίτι μιας ισάριθμης πάμπλουτης και αυτό που ακολουθεί είναι ένα καίριο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο από τον εφετινό θριαμβευτή των Οσκαρ Μπονγκ Τζουν Χο.
>Κρατικά μυστικά (Αγγλία, 2019). Ακαδημαϊκή αλλά ουσιαστική ανάπλαση της αληθινής ιστορίας μιας υπαλλήλου των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (Kίρα Νάιτλι), η οποία αποκάλυψε στον Τύπο τη συμμετοχή της πατρίδας της στον πόλεμο του Ιράκ. Σε σκηνοθεσία Γκάβιν Χουντ.
>Ευτυχία (Ελλάδα, 2019). Χορταστική βιογραφία της εμβληματικής αλλά και αυτοκαταστροφικής στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (Κάτια Γκουλιώνη, Καρυοφυλιά Καραμπέτη) έτσι όπως την αντιμετωπίζει ο σκηνοθέτης Αγγελος Φραντζής σε ότι καλύτερο μας έδωσε το ελληνικό σινεμά πέρσι.
>Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς (Ελλάδα, 2020). Εγκλημα και κωμωδία στην ελληνική επαρχία μέσα από την «αναρχική» ματιά του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη με τους Γιάννη Τσορτέκη, Βίκυ Παπαδοπούλου και Βασίλη Μπισμπίκη.
