Εν όψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να χάνει όλο και περισσότερο τον έλεγχο και την επαφή με την πραγματικότητα.
Πιεζόμενος από τα δημοσκοπικά ευρήματα και αντιμέτωπος με τις ολέθριες συνέπειες των ανεκδιήγητων πολιτικών του δείχνει μέρα με τη μέρα περισσότερο απρόβλεπτος και επικίνδυνος.
Στην προσπάθειά του να διορθώσει ένα λάθος διαπράττει άλλο μεγαλύτερο, χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή να απεμπολήσει, εάν χρειαστεί, παραδοσιακούς δεσμούς και συμμάχους.
Η αλλοπρόσαλλη και εχθροπαθής στάση του προσθέτει άλλη μια μεγάλη πηγή αβεβαιότητας στους ήδη ταραχώδεις καιρούς που ζούμε.
Σε αυτό τον ασταθή κόσμο, στη σκιά ενός ψυχρού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η Ευρώπη καλείται να ορθώσει το ιστορικό της ανάστημα και να διεκδικήσει τον χώρο που της αναλογεί. Να εδραιώσει τη θέση της ανάμεσα στις δύο γεωπολιτικές δυνάμεις ενισχύοντας το πολιτικό της βάρος.
Να στρέψει το βλέμμα της πέρα από τα εσωτερικά ζητήματα και να γίνει ικανή να αντιμετωπίζει ζητήματα εξωτερικής πολιτικής με ενιαία και ισχυρή φωνή.
Τον στόχο αυτό τον είχε περιγράψει άλλωστε και η ίδια η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της.
Στις μεγάλες προκλήσεις η Ευρώπη έχει αποδείξει ότι βρίσκει τον τρόπο να αντεπεξέρχεται αποτελεσματικά. Το απέδειξε περίτρανα με την πρόταση για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Το ευρωπαϊκό όραμα παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τον συνεχή αγώνα της Ευρώπης με τον εαυτό της.
